بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

شاهرخ میثاقی

درباره

سن: ۲۵
ملیت: ايران
مذهب: بدون باور مذهبی
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۲۴ دی ۱۳۶۰
محل: مانیل، فيليپين
نحوه کشته‌شدن: اعدام فراقضایی با سلاح سرد

ملاحظات

شاهرخ میثاقی، برای تحصیل در رشته پزشکی به فیلیپین رفته بود و در صف مخالفان جمهوری اسلامی فعال شده بود. از او به عنوان فردی مهربان، خنده‌رو و مردم‌دوست یاد شده است.

اطلاعات در خصوص کشته شدن آقای شاهرخ میثاقی در روزنامه واشنگتن پست (۹ فروردین ۱۳۶۳) و آرشیو تحقیقاتی دانشگاه بریگهام یانگ(۲۲ اسفند ۱۳۹۱) و مصاحبه بنیاد عبدالرحمن برومند با بهرنگ اجتهادی از فعالان جنبش دانشجویی در فیلیپین (۳۰ فروردین ۱۴۰۳)، مصاحبه با یک فعال سیاسی و دانشجویی در هند (۳ و ۶ اسفند ۱۴۰۰) و یک فعال سیاسی دانشجویی دیگر (۲۳ دی ۱۴۰۰) و علی اکبر امید مهر (۱۳ خرداد ۱۴۰۱) به دست آمد. همچنین برای تکمیل این پرونده از مطالب منتشره در آژانس خبری سنت جوزف (۵ مرداد ۱۳۶۰)، نشریه‌ی ملی مانیلا استاندارد تودی (۲۳ مرداد ۱۳۶۶)، نشریه‌ی جهان- نشریه‌ی دانشجویان هوادار سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در خارج از کشور(۲۷ آذر و  بهمن ۱۳۶۱، دی ۱۳۶۳، دی ۱۳۶۴)، روزنامه‌ی جمهوری اسلامی (۶ و ۸ بهمن ۱۳۶۰)، (روزنامه اعتماد ۱ خرداد ۹۳، تسنیم ۱۰ تیر ۹۳)، وبلاگ اشتراک (۱۶ آذر ۱۳۸۹)، صفحه‌ی فیسبوک مبارزات دانشجویی در فیلیپین (۱۰ اسفند ۱۳۹۸)، وبلاگ درد مشترک (۲۱ خرداد ۱۳۹۸)، صفحه‌ی فیسبوک امداد داخل کشور (تاریخ سند: ۷ دی ۱۳۶۲ و ۲۰ آذر ۱۳۶۳ و تاریخ انتشار مطلب: ۲۱ اسفند ۱۳۹۹)، وبسایت ریسمان (۴ فروردین ۱۳۹۹)، وبسایت محمد مصدق- سند منتشر شده از وزارت امور خارجه‌ی آمریکا (تاریخ سند: ۲۲ آبان ۱۳۵۸)، روزنامه واشنگتن پست (۹ فروردین ۱۳۶۳)، وبسایت جامع امام خمینی (۶ دی ۱۳۵۸)، پرتال امام خمینی (۱۰ شهریور ۱۳۵۸، ۶ شهریور و ۱۴ دی ‍۱۳۵۹، ۲ شهریور، ۱۲ آبان و ۲۹ اسفند ۱۳۶۰ و ۱ شهریور و ۲۲ بهمن ۱۳۶۲) و از کتاب «گزارش به مردم»، نشر باران، نوشته علی اکبر امید مهر (۱۳۸۰-۱۳۸۱) و کتاب کشاکش جدایی و ادغام، بررسی جوامع مسلمان جنوب فیلیپین و تایلند، موشه یگار ۲۰۰۲)  بهره گرفته شده است.

آقای شاهرخ میثاقی، سال ۱۳۳۵ در شهر شهسوار(تنکابن) در خانواده‌ای کشاورز متولد شد. او دانشجوی پزشکی دانشگاه اورتانز در شهر مانیل در فیلیپین و عضو فعال تشکیلات هواداران سازمان چریک‌های فدایی خلق - اقلیت (گروه اخگر) بود. (آرشیو دانشگاه بریگهام یانگ، ۲۲ اسفند ۱۳۹۱؛ نشریه‌ی جهان، بهمن ۱۳۶۱ و دی ۱۳۶۴؛ مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳)

دوستان آقای میثاقی او را فردی آرام، مهربان، خنده‌رو و مردم‌دوست معرفی کرده‌اند. (وبلاگ اشتراک ‌۱۶ آذر ۱۳۸۹؛ فیسبوک مبارزات دانشجویی در فیلیپین، ۱۰ اسفند ۱۳۹۸) 

شاهرخ میثاقی از جمله دانشجویانی بود که در پخش نشریه و برگزاری سلسله تظاهرات مقابل سفارت ایران در فیلیپین علیه رژیم جمهوری اسلامی فعال بود. آنها توانسته بودند که حتی همدردی برخی دوستان فیلیپینی خود را نیز در پیوستن به این تظاهرات‌ها جلب کنند. (مانیلا استاندارد تودی ۲۳ مرداد ۱۳۶۶؛ مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳). او جزو دانشجویانی بود که به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش علیه حکومت جمهوری اسلامی ایران، ارز دانشجویی‌شان قطع شده بود. (صفحه‌ی فیسبوک امداد داخل کشور،‌ ۲۱ اسفند ۱۳۹۹؛ سایت ریسمان ۴ فروردین ۱۳۹۹) 

سازمان چریک‌های فدایی خلق - اقلیت 

در سال ۱۳٤۹ سازمان چریکهای فدائی خلق، متأثر از انقلاب کوبا و جنبش چریکی آمریکای لاتین، با ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم و با اعتقاد به مبارزه مسلحانه، از ادغام دو گروه چریکی مخالف رژیم شاه به وجود آمد. این سازمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نفی مشی چریکی پرداخت و بر سر حمایت یا عدم حمایت از جمهوری اسلامی و شوروی، منشعب شد. سازمان فداییان خلق (اقلیت) مخالف با جمهوری اسلامی بود و عمدتاً در جنبش کارگری و سیاسی فعالیت می‌کرد. 

پیشینه‌ی جنبش دانشجویی در فیلیپین

جنبش دانشجویی ایران در فیلیپین نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر بخشی از جنبش دانشجویی بود که پیش از بهمن ۱۳۵۷ در خارج از ایران شکل گرفته بود. ایرانیان از اوایل دهه ۱۹۶۰ شروع به ثبت نام در دانشگاه‌ها و کالج‌های فیلیپین کرده بودند که به دلیل شهریه پایین و دانشگاه‌های انگلیسی زبان جذب آنها شده بود. پیش از انقلاب، بین ۲۵۰۰ تا ۳۵۰۰ دانشجو در فیلیپین تحصیل می کردند که بسیاری از آنها از بورسیه های تحصیلی دولتی برخوردار بودند.(کتاب جوامع مسلمان جنوب فیلیپین، موشه یگار ۲۰۰۲). پیش از انقلاب، دانشجویان ذیل گروه‌های مختلف سیاسی مانند اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران،‌ سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، حزب توده، اتحادیه کمونیست‌‌های ایران و اسلامگرایان هوادار آیت‌الله خمینی و … بر ضد حکومت شاه فعالیت می کردند.

بعد از پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ و به قدرت رسیدن آیت‌الله خمینی به عنوان رهبر انقلاب، به مرور اختلافات میان سایر گروه‌های سیاسی فعال در داخل ایران با طرفداران آیت‌الله خمینی بیشتر شد و تنش‌های حاصل از آن به گروه های دانشجویی طرفدار آنها در خارج از کشور نیز کشیده شد. (تحقیقات بنیاد برومند)

گروه‌های دانشجویی مخالف جمهوری اسلامی از جمله هواداران شاپور بختیار و برخی از گروه‌های چپ، مانند اعضای سازمان چریک‌های فداییان خلق - اقلیت و سازمان مجاهدین خلق در بسیاری از کشورها از جمله فیلیپین عمدتا با انتشار و پخش اعلامیه، روزنامه و با برگزاری راهپیمایی‌های اعتراضی، به انعکاس اخبار مرتبط با اعدام، جرای احکام شرعی مانند شلاق و موارد نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی می‌پرداختند (مصاحبه‌ با یک فعال سیاسی-دانشجویی ۲۳ دی ۱۴۰۰؛ صفحه‌ی فیسبوک امداد داخل کشور ۲۱ اسفند ۱۳۹۹؛ نشریه‌ی ملی مانیلا استاندارد تودی ۲۳ مرداد ۱۳۶۶). در یک مورد دانشجویان مخالف آیت‌الله خمینی در مقابل سفارت جمهوری اسلامی تجمع و برای تسخیر آن تلاش کردند که منجر به بازداشت شماری از آنها توسط پلیس فیلیپین شد. (مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳) 

در مقابل دانشجویان طرفدار جمهوری اسلامی نیز در فیلیپین تحت عنوان «انجمن‌های اسلامی دانشجویان» فعالیت‌هایی را در راستای «تبلیغ انقلاب اسلامی» در ضدیت با حکومت وقت فیلیپین و همچنین «برگزاری تظاهرات‌های ضد آمریکایی» در مقابل سفارت آمریکا انجام می‌دادند. طبق بر اطلاعات موجود فعالیت‌های «انجمن‌های اسلامی دانشجویی» توسط عوامل دولتی مورد حمایت ویژه قرار می گرفت. به عنوان مثال خسرو مینوچهر، وابسته سفارت ایران در مانیل در رژیم قبل و از مخالفان خمینی، پیرامون اقدامات تبلیغی دانشجویان در زمینه گسترش «انقلاب اسلامی» به رسانه‌های فیلیپینی گفت: «مطالب تبلیغاتی که این گروه (انجمن اسلامی) تهیه کرده‌اند، در سفارتخانه ایران چاپ شده بود.» (روزنامه‌ی واشنگتن پست، ۹ فروردین ۱۳۶۳). همچنین گزارش شده است تا پایان سال ۱۹۷۹ محموله‌های بزرگی از ادبیات مذهبی، جزوه‌ها، روزنامه‌ها و مجلات مستقیماً از ایران وارد فیلیپین شد و از طریق سفارت ایران و دانشجویان ایرانی که آشکارا آنها را توزیع می‌کردند، در دسترس بود. این ادبیات در بین موسسات، سازمان ها و دانشجویان اسلامی پخش شد. در ۱۵ نوامبر ۱۹۷۹ بیش از ۲۰۰ دانشجو تظاهرات ضد آمریکایی در مقابل ایالات متحده برگزار کردند.(کتاب جوامع مسلمان جنوب فیلیپین، موشه یگار ۲۰۰۲). همچنین سفارت آمریکا در مانیل پایتخت فیلیپین در نامه‌ای به وزارت امورخارجه، برپایی تظاهرات ضد آمریکایی دانشجویان طرفدار آیت‌الله خمینی را ذیل حمایت سفارت ایران در مانیل گزارش کرد.(نامه سفارت آمریکا در مانیل به وزارت امور خارجه موجود در وبسایت محمد مصدق، تاریخ سند: ۲۲ آبان ۱۳۵۸؛ نشریه‌ی ملی مانیلا استاندارد تودی، ۲۳ مرداد ۱۳۶۶)

همچنین گزارشات بسیاری حاکی از اعمال حمایت‌های تبعیض آمیز مالی مستقیم دولتی میان طیف دانشجویان طرفدار حکومت و سایر دانشجویان وجود دارد به طوری که ارزهای دانشجویی و کمک‌های دولتی رسما مشروط به داشتن باورهای ایدئولوژیک منطبق با جمهوری اسلامی شده بود. علاوه بر اشاره گزارش سفارت آمریکا در مانیل به این موضوع، یک روزنامه فیلیپینی نیز قطع شدن کمک‌های دانشجویی دولتی و مسدود شدن مسیر دریافت کمک‌های خانواده‌های دانشجویان هوادار نهضت مقاومت ملی* را گزارش داد (نامه سفارت آمریکا در مانیل به وزارت امور خارجه موجود در وبسایت محمد مصدق، تاریخ سند: ۲۲ آبان ۱۳۵۸؛ نشریه‌ی ملی مانیلا استاندارد تودی، ۲۳ مرداد ۱۳۶۶). همچنین علی اکبر امید مهر، دیپلمات سابق و مسئول وقت امور دانشجویی که مدتی نیز سرپرست کنسولگری ایران در هند بود در کتاب خود تحت عنوان «گزارش به مردم» موضوع قطع شدن ارز دانشجویان مخالف جمهوری اسلامی از حدود سال ۱۳۵۸ تایید  و اضافه کرد اعضای انجمن اسلامی در هند «از بودجه سری کنسولگری سهمیه داشتند.» (مصاحبه با بنیاد برومند، ۱۳ خرداد ۱۴۰۱؛ کتاب گزارش به مردم ۱۳۸۰-۱۳۸۱). علاوه بر این طبق اطلاعیه‌ی منتشر شده توسط سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در حیدرآباد هند در ۱۶ مهر ۱۳۶۱ ، بنا به دستور وزارت فرهنگ و آموزش عالی، دانشجویان «فقط در صورت شرکت و موفقیت در امتحان کتبی ایدئولوژیک می‌توانند از مزایای ارز تحصیلی استفاده نمایند.» (نشریه‌ی جهان،‌ ۲۷  آذر ۱۳۶۱)‌. طی سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۱، سعید زیبا کلام که پیشتر خود مسئول انجمن اسلامی در انگلستان بود به عنوان سفیر در فیلیپین انتخاب شده بود(روزنامه اعتماد ۱ خرداد ۹۳، تسنیم ۱۰ تیر ۹۳). نامه‌ی محمود صادقی، نماینده‌ی پیشین مجلس  شورای اسلامی، در ۷ دی ۱۳۶۲ به آیت‌الله منتظری نیز شاهد دیگری بر وجود تبعیض و همکارهای تنگاتنگ انجمن های اسلامی و سفارتخانه هاست. او در این نامه نوشته است: «دخالت بعضی از دانشجویان در امور سفارت و تندروی‌های آنان و عدم رسیدگی مسئولان سفارت جمهوری اسلامی در مانیل باعث گردیده است که صدها تن از دانشجویان که فارغ‌التحصیل شده‌اند به جای مراجعت به ایران از طریق سازمان ملل به کشورهای دیگر مثل استرالیا، کانادا،‌سوئد و غیره اعزام شوند» (صفحه‌ی فیسبوک امداد ایران، تاریخ سند: ۷ دی ۱۳۶۲).  بنا به توصیف یکی از فعالان سیاسی دانشجویی وقت در فیلیپین از شرایط دانشجویان «آنجا امکان کار وجود نداشت و باید تمام هزینه‌ها به صورت ارز از طریق خانواده ها از ایران تامین می‌شد، اکثر دانشجویان برای حفظ این امکانات و برای اینکه دچار مشکل ارزی نشوند و منابع جهت مخارج زندگی دچار مشکل نشود در مراسم آنها‌(انجمن اسلامی) یا رای گیری ها شرکت می کردند». (مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳) 

آقای میثاقی در ۲۴ دی ۱۳۶۰ با ضربات چاقو در خیابانی در پایتخت فیلیپین به قتل رسید. دو هفته بعد هواداران آیت‌الله خمینی در این کشور به تشییع‌کنندگان جنازه او با نارنجک حمله کردند.

گذشته از تبعیضات دولتی صورت گرفته در جهت قدرت گرفتن انجمن های اسلامی، اعزام مقامات حکومتی تحت عنوان نماینده آیت‌الله خمینی به کشورهای مختلف و دیدار آنها با دانشجویان انجمن‌های اسلامی در جهت تشویق آنها به معرفی انقلاب و محدود کردن فعالیت‌های سایر گروه‌های سیاسی مخالف بود. آیت‌الله خمینی در دیدار با دانشجویان انجمن‌های اسلامی خارج از کشور از آن‌ها خواست: «کوشش کنید اسلام را بشناسانید به مردم. این انجمن اسلامی‌ها کوشش کنند این متاعی که ما داریم و هیچ کس ندارد … در دنیا این را معرفی کنید.» (پرتال امام خمینی، ۱۰ شهریور ۱۳۵۸) و یا در در دیداری دیگر به دانشجویان ایرانی مقیم هند گفت: «قدرت‌های بزرگ .. تلاش می‌کنند این نهضت اسلامی ایران را در خارج از کشور وارونه جلوه بدهند. ما باید کوشش کنیم … در همه کشورهای اسلامی به حق توجه کنیم و حق را پیاده کنیم. … آمدن حق شعار نیست. آمدن حق عمل است. … پیاده کردن همه احکام الهی است. … اگر چند نفر آدم منحرف در هند و پاکستان و سایر بلاد اسلامی بخواهند کاری کنند که این نهضت اسلامی را مشوه (زشت روی) نشان دهند به اهالی آن مملکت، شما برادرهای اسلامی که در آن ممالک هستید در مقابل آن‌ها ایستادگی کنید.» (پرتال امام خمینی، ۶ شهریور ۱۳۵۹). در دی ماه ۱۳۵۸، آیت‌الله حسین نوری همدانی از روحانیون تندرو، به عنوان نماینده آیت الله خمینی، به هند، پاکستان اعزام شد (سایت جامع امام خمینی،‌۶ دی ۱۳۵۸). به گفته‌‌ی یکی از دانشجویانی که در آن زمان در هند تحصیل می کرد، آیت‌الله نوری همدانی در یک جمع دانشجویی با اشاره به اعضای مرد انجمن‌های اسلامی، به شکل تحریک کننده‌ای خطاب به اعضای دانشجویان زن حاضر گفت: «این‌ها همه‌شان بی‌غیرت‌اند و الا هیچ کس در این شهر جرات نمی‌کرد اعلامیه‌ای علیه جمهوری اسلامی پخش کند.» این دانشجو افزود «پس از این دیدار خشونت اعضای انجمن اسلامی علیه مخالفان آنها شدت گرفت تا جایی که ما تا چندین سال هیچگاه تنها قدم نمی‌زدیم و همیشه حالت دفاعی داشتیم. با پخش کوچکترین اعلامیه‌ای به ما حمله می‌شد»(مصاحبه با یک فعال سیاسی-دانشجویی در هند ۳ و ۶ اسفند ۱۴۰۰). بهرنگ اجتهادی از دانشجویان پزشکی و فعال سیاسی در فیلیپین نیز از سابقه تهدید و تعقیب از سوی هواداران جمهوری اسلامی را داشته نیز از شرایط زیست مخفیانه دانشجویان فعال در فیلیپین به دلیل حملات خشونت‌امیز هواداران انجمن اسلامی را تایید می کند.(مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳) 

حمایت‌های حکومتی به علاوه سخنرانی‌های تحریک آمیز مقامات خطاب به انجمن‌های اسلامی به چراغ سبز اعمال خشونت علیه سایر گروه‌های مخالف تبدیل شد به طوری که موارد مختلفی از ضرب و شتم، آدم ربایی و قتل دانشجویان مخالف در کشورهای مختلف گزارش شده است. به طور خاص در فیلیپین در سال ۶۱ تا ۶۳ دسته کم دو دانشجو در اثر ضرب و شتم با چاقو کشته و شماری نیز زخمی شدند. یک مورد بر اثر پرتاب نارنجک شماری دانشجو قطع عضو شدند. یکی از دانشجویان شاهد واقعه با بیان اینکه «نارنجک پرتاب شده، نارنجک تخصصی بود، اما دانشجویان ما چنین تخصصی نداشتند» می گوید در برخی درگیری‌ها برخی افراد غیر دانشجو از داخل ایران به کمک انجمن اسلامی‌ها می آمدند. (مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳).همچنین یک دانشجو به نام علیرضا قائمی دانشجوی فارغ التحصیل دندانپزشکی، پس از خروج از دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در مانیل ربوده و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. پلیس فیلیپین سه نفر را در جریان این ربایش دستگیر کرد که به گفته آنها یکی از آنها که مظنون به رهبری گروه ضربت بود ارتباط نزدیکی با سفارت ایران داشت(روزنامه‌ی واشنگتن پست، ۹ فروردین ۱۳۶۳). تا سال ۶۱ این خشونت‌ها تا حدی شدت پیدا کرد که ۹ دانشجوی مخالف جمهوری اسلامی ناپدید شدند و وجود جوخه‌های قتل دانشجویان مخالف جمهوری اسلامی در فیلیپین محرز شد. (کتاب جوامع مسلمان جنوب فیلیپین، موشه یگار ۲۰۰۲

قتل شاهرخ میثاقی 

آقای شاهرخ میثاقی در ۲۴ دی ۱۳۶۰، در خیابانی در شهر مانیل فیلیپین، در حالی که بعد از انجام کاری اداری از اداره‌ی مرکزی پلیس این شهر به سمت محل اقامت خود بازمی‌گشت، از ناحیه شکم مورد اصابت ضربات متعدد چاقو قرار گرفت. او غروب همان روز در اثر صدمات شدید وارده بر ارگان‌های داخلی در بیمارستان گذشت.(صفحه‌ی فیسبوک مبارزات دانشجویی در فیلیپین، ۱۰ اسفند ۱۳۹۸؛ نشریه‌ی جهان، بهمن ۱۳۶۱، دی  ۱۳۶۳ و دی ۱۳۶۴) 

حدود دو هفته بعد از این قتل، نارنجکی در میان جمعی از دانشجویان و دوستان آقای میثاقی در حالی قصد داشتند پیکر او را برای انتقال به ایران به هواپیما برسانند، منفجر شد که باعث زخمی شدن ۱۹ تن از جمله قطع عضو دو نفر از تشییع‌کنندگان شد. بنا به گزارش واشنگتن‌ پشت و به گفته برخی هواداران سازمان فداییان خلق-اقلیت، نارنجک مذکور از سوی طرفداران آیت‌الله خمینی و اعضای انجمن‌های اسلامی دانشجویان پرتاب شد. (روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ۸ بهمن ۱۳۶۰؛ وبلاگ اشتراک، ‌۱۶ آذر ۱۳۸۹؛ صفحه‌ی فیسبوک امداد داخل کشور،‌ ۲۱ اسفند ۱۳۹۹، واشنگتن پست ۹ فروردین ۱۳۶۳؛ مصاحبه با بهرنگ اجتهادی ۳۰ فروردین ۱۴۰۳) 

از جزئیات قتل آقای میثاقی و تحقیقات پلیس فیلیپین اطلاعاتی در دست نیست اما او تنها دانشجوی قربانی خشونت در آن کشور نبود. یک سال پس از او در سال ۱۳۶۳،  دانشجوی دیگری نیز به ضرب چاقو کشته شد و یک دانشجوی دیگر نیز پس از خروج از دفتر پناهندگان سازمان ملل ربوده و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. همچنین به گزارش واشنگتن پست بعد از این سو‌قصد، تعدادی ایرانی که گفته شده حداقل یکی از آن‌ها با سفارت جمهوری اسلامی ایران رابطه نزدیک داشته‌اند، دستگیر و مدتی بعد از فیلیپین اخراج شدند. (روزنامه‌ی واشنگتن پست، ۹ فروردین ۱۳۶۳) 

واکنش مسئولان

از اظهارات مستقیم مقامات رسمی نسبت به قتل آقای میثاقی اطلاعی در دست نیست.

 روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ارگان خبری حزب جمهوری اسلامی (**)، در خبر مورخ ۸ بهمن ۱۳۶۰، ضمن اشاره پرتاب نارنجک در فرودگاه مانیل، زخمی شدن ۱۹ نفر و بازداشت شماری از ایرانیان، با نسبت دادن این اقدام به مخالفان جمهوری اسلامی نوشت: «در حین درگیری منافقین و سلطنت طلبان در مقابل فرودگاه بین المللی مانیل نارنجکی بدلیل عدم مهارت در پرتاب توسط یکی از افراد ضد انقلاب، منفجر و عده ای مجروح شدند.» (روزنامه‌ی جمهوری اسلامی، ۸ بهمن ۱۳۶۰)

واکنش دولت فیلیپین

از اظهار نظر مقامات رسمی فیلیپین نسبت به قتل آقای میثاقی اطلاعی در دست نیست.

پلیس فیلیپین دست کم ۳۳ نفر را در ارتباط با پرتاب نارنجک در نزدیکی فرودگاه شهر بازداشت و اعلام کرد از برخی از افراد بازداشت شده سلاح هایی مانند چاقو کشف و ضبط شد. (آژانس خبری سنت جوزف ۵ مرداد ۱۳۶۰)

یک دیپلمات فیلیپینی پیرامون واکنش دولت فیلیپین نسبت به اقدامات خشونت آمیز صورت گرفته توسط دانشجویان ایرانی در آن کشور گفت‌ فیلیپین به دلیل تعداد زیاد کارگران فیلیپینی در ایران و همین طور از بیم افزایش کمک‌های ایران به جبهه آزادیبخش ملی مورو (گروه جدایی‌ طلب مسلمان که در جنوب فیلیپین می‌جنگد)، نمی‌خواهد درگیری آشکاری با ایران داشته باشد اما دولت ثبت نام دانشجویان جدید ایرانی را محدود کرده است. (روزنامه‌ی واشنگتن پست، ۹ فروردین ۱۳۶۳)

واکنش خانواده

از اقدام حقوقی خانواده‌ی آقای میثاقی اطلاعی در دست نیست. 

تاثیر بر خانواده

از تاثیر قتل آقای شاهرخ میثاقی بر خانواده ایشان اطلاعی در دست نیست.

—-----------------------------------

*) نهضت مقاومت ملی ایران سازمانی مخالف جمهوری اسلامی است که در ۱۴ مرداد ۵۹، توسط شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر پیش از انقلاب و گروهی از شخصیت‌های ضد رژیم حاکم تشکیل شد.  
**) حزب جمهوری اسلامی اولین حزب در سال ١٣٥٧ پس از انقلاب تشکیل شد که اعضای آن بانفوذترین انقلابیون معتقد به ایدئولوژی روح‌الله خمینی بودند. یکی از اهداف تشکیل حزب جمهوری اسلامی مبارزه با عوامل غیر اسلامی و مخالفان سیاسی بود. رسانه این حزب، روزنامه جمهوری اسلامی بود.

تصحیح و یا تکمیل کنید