بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

احمد رئوف بشری دوست

درباره

سن: ۲۳
ملیت: ايران
مذهب: اسلام (شيعه)
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: مرداد ۱۳۶۷ — شهریور ۱۳۶۷
محل: اروميه، استان آذربايجان غربی، ايران
نحوه کشته‌شدن: حلق آویز
اتهامات: پندار و/يا گفتار ضدانقلابی; محاربه با خدا، رسول خدا و نايب امام زمان

ملاحظات

اطلاعات موجود درباره اعدام آقای احمد رئوف بشری دوست از سایت بیداران و سایت اینترنتی سازمان مجاهدین خلق تهیه شده است.

وی متولد رشت و دانش آموز رشته الکترونیک هنرستان صنعتی رشت بود. او از نوجوانی هوادار سازمان مجاهدین شده بود واز اعضای فعال این سازمان بود که به ناچار زندگی مخفی روی آورد. یکباردر اوائل اردیهشت ١٣٦١ در یکی از پایگاه های مجاهدین در رشت توسط پاسداران دستگیر و به زندان سپاه منتقل شد. وی به مدت ٥ سال تا زمان آزادی، در زندان های مختلف مورد شکنجه قرار گرفت و مدتی نیز در سلول انفرادی بود. به نوشته سایت سازمان مجاهدین، مادر اودر یکی از ملاقات هایش، به دستگیری فرزند صغیرش اعتراض می کند، اما حاکم شرع در پاسخ می گوید که وی بسیار فعال و فرمانده میلیشیاست . بر اساس منبع مذکور، آقای احمد رئوف بشری دوست قصد داشت به ارتش آزادی بخش درعراق( مجاهدینی که برای مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی در عراق مستقر شده بودند) بپیوندد اما موفق نشد.

دستگیری و بازداشت

اطلاعی در مورد جزئیات دستگیری و بازداشت این متهم در دست نیست. بر اساس اطلاعات موجود در سایت مجاهدین، آقای رئوف بشری در اواخر سال 66 یا اوایل 67 مجددا دستگیر شد. خانواده اش با همه تلاشهایی که برای یافتن اش کردند، نتوانستند محل بازداشت او را پیدا کنند.

دادگاه

درباره جلسه یا جلسات دادگاه و محل تشکیل آن اطلاعی در دست نیست. همچنین در مورد شرایط و چگونگی دادگاه هائی که این متهم و هزاران زندانی سیاسی دیگر را درطول چند ماه محکوم به مرگ کرد اطلاع دقیقی در دست نیست. خانواده‌های قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ به محاکمات غیرعادلانه و غیر قانونی که به اعدام هزارها زندانی در ظرف چند ماه منجر شد، به شدت اعتراض کرده اند. در نامه‌ای که در سال ۱۳۶۷ به وزیر دادگستری وقت، حسن حبیبی نوشتند، سیاست رسمی پنهان کاری در رابطه با این اعدام ها را به پرسش کشیده‌‌ و آن را دال بر غیر قانونی بودن اعدام ها شمرده‌اند. آن ها یاد آور شده اند که اکثریت قریب به اتفاق قربانیان زندانیانی بودند که قبلاً در محاکم شرع به حبس محکوم شده بودند و در حال گذراندن دوران محکومیت خود و یا به پایان رساندن آن بودند. این زندانیان دوباره دادگاهی شده و به سرعت به مرگ محکوم شدند.

اتهامات

مقامات قضایی جمهوری اسلامی علناً اتهامی به قربانیان اعدام‌های جمعی سال ۶۷ وارد نکرده‌اند. بستگان قربانیان در نامه خود به وزیر دادگستری و در نامه دیگری که در سال هزار و سیصد و هشتاد و یک به گزارشگر مخصوص سازمان ملل متحد، که به ایران سفر کرده بود، نوشته‌اند، به اتهاماتی نظیر "ضد انقلاب، ضد دین، و ضد اسلام" و یا انتساب قربانیان "... به عملیات نظامی ...در مرزهای کشور"، که گویا اساس محکومیت عزیزان‌شان بوده اشاره نموده‌اند.

حکمی ازآیت الله روح الله خمینی که در خاطرات حسینعلی منتظری، قائم مقام رهبری در آن زمان، به چاپ رسیده است اظهارات خانواده‌های قربانیان را در رابطه با اتهامات وارده تأئید می‌کند. در این حکم آیت الله خمینی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به عنوان "منافقانی" یاد نموده که به اسلام اعتقاد ندارند و نوشته است: "کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می کنند محارب و محکوم به اعدام می باشند."

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست. خویشان قربانیان درنامه خود یادآورمی شوند که به عزیزان‌شان در دادگاه فرصت دفاع داده نشده. در همین نامه، در پاسخ این اتهام که زندانیان با اعضاء مسلح سازمان مجاهدین خلق در حمله به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی همکاری داشته اند چنین آمده که این ادعا‌ها : "با توجه به اوضاعی که در زندان ها حاکم بوده، به طور کلی باطل است، چرا که فرزندان ما در سخت ترین شرایط بسر می بردند، ملاقاتهای پانزده روز یک بار آن هم به مدت ده دقیقه از پشت شیشه و به وسیله تلفن و محرومیت اینان از داشتن هرگونه وسیله ارتباط با خارج زندان، که ما آن را در هفت سال اخیر تجربه کرده‌ایم، حقانیت ادعای ما را به اثبات می رساند".

حکم

از جزئیات این حکم اعدام اطلاعی در دست نیست. آقای احمد رئوف بشری دوست در مرداد ١٣٦٧ در قتل عام زندانیان سیاسی اعدام شد. به نوشته سایت سازمان مجاهدین، مسئولان وزارت اطلاعات سه سال بعد به خانواده اش گفتند که وی در ارومیه اعدام شده اما از دادن اطلاعات در باره محل دفن او خودداری کردند.

تصحیح و یا تکمیل کنید