اطلاعات زیر بر مبنای مصاحبه بنیاد امید با یکی از نزدیکان آقای هیبت الله معینی چاغروند تهیه شده است. آقای معینی چاغروند یکی از قربانیان کشتار جمعی زندانیان سیاسی ۱۳٦۷ است. اکثر زندانیان اعدام شده از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران بودند. علاوه بر آن، گروه‌های مارکسیست لنینیستی مخالف جمهوری اسلامی مثل سازمان فدائیان خلق (اقلیت) و حزب پیکار، اعضا و هوادارن احزابی چون حزب توده و فدائیان خلق (اکثریت) که فعالیتی در مخالفت با جمهوری اسلامی نداشتند نیزازقربانیان این کشتار بودند. اطلاعات تکمیلی در مورد این کشتار به وسیله بنیاد برومند از خاطرات آیت الله منتظری، گزارشهای سازمانهای حقوق بشر، و مصاحبه با خانواده‌ها و خاطرات شهود جمع‌آوری شده است.

آقای معینی چاغروند متأهل ودارای یک فرزند دختر بود. تحصیلات خود را در رشته روانشناسی از دانشگاه تهران تا مرحله لیسانس ادامه داد. وی از اعضای سازمان چریکهای فدائی خلق بود و به علت مبارزه با رژیم سابق، از بهمن ١٣۵٠ تا اسفند ١٣۵۶ در زندان بوده است.

در سال ۱۳۴۹ چریکهای فدائی خلق، متأثر از انقلاب کوبا و جنبش چریکی آمریکای لاتین، با ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم و با اعتقاد به مبارزه مسلحانه شهری، از ادغام دو گروه چریکی مخالف رژیم شاه به وجود آمد. این سازمان پس ازپیروزی انقلاب اسلامی به نفی مشی چریکی پرداخت و بر سر حمایت یا عدم حمایت از جمهوری اسلامی و شوروی، منشعب شد. تعدادی از اعضای سابق سازمان فدائیان خلق که به مبارزه چریکی پایبند ماندند، گروه مستقل چریکهای فدائی خلق (شاخه اشرف دهقانی) را تشکیل دادند.

دستگیری و بازداشت

در تاریخ ١٧ آبان ١٣۶٢ آقای معینی چاغروند در خیابان فاطمی تهران، شناسائی و دستگیر شد. بنا به گفته نزدیکانش، محل نگهداری وی کمیته مشترک زندان اوین بوده است. او از حق داشتن وکیل محروم بود. ارتباط با خانواده از طریق مکالمه تلفنی هر شش یا هفت ماه یک بار انجام می‌شد. اولین ملاقات با فامیل دو سال بعد از دستگیری بوده وبعد نیز چند بار با مادر و همسرش دیدار داشت. بنا بر اظهارات مصاحبه شونده، وی در زندان مورد شکنجه‌های شدید قرار گرفته است.

دادگاه

بنا به گفته نزدیکانش، دادگاه اول وی غیرعلنی بود و او از داشتن وکیل محروم بود. طبق اطلاعات موجود در مورد قربانیان سال ۱۳٦۷ دادگاهی رسمی با حضور وکیل و دادستان برای آنها تشکیل نشد. زندانیانی که در سال ٦۷ اعدام شدند برای پاسخ به چند سوال در مقابل یک هیئت ویژه ۳ نفری، که متشکل از یک قاضی شرع، نماینده‌ای از وزارت اطلاعات و دادستان تهران، برده شدند. این هیئت از زندانیان چپگرا سوالاتی در ارتباط با عقاید آنها و اعتقادشان به خدا و مذهب می‌کرد.

خانواده‌های قربانیان کشتار سال ۱۳٦۷ به محاکمات غیرعادلانه و غیر قانونی که به اعدام هزارها زندانی در ظرف چند ماه منجر شد، به شدت اعتراض کرده‌اند. در نامه‌ای که در سال ۱۳٦۷ به وزیر دادگستری وقت، حسن حبیبی نوشتند، سیاست رسمی پنهان کاری در رابطه با این اعدامها را به پرسش کشیده‌‌ و آن را دال بر غیر قانونی بودن اعدامها شمرده‌اند. آنها یاد‌آور شده‌اند که اکثریت قریب به اتفاق قربانیان زندانیانی بودند که قبلاً در محاکم شرع به حبس محکوم شده بودند و در حال گذراندن دوران محکومیت خود و یا به پایان رساندن آن بودند. این زندانیان دوباره دادگاهی شده و به سرعت به مرگ محکوم شدند.

اتهامات

اتهامات علیه آقای معینی چاغروند "پافشاری بر نظرات الحادی و عضویت کمیته مرکزی فدائیان" عنوان شده است.

مدارک و شواهد

مدارک ارائه شده علیه متهم، اظهارات شخصی است که او را لو داده بود. اطلاعات دیگری در مورد مدارک و شواهد علیه متهم در دست نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست. خویشان قربانیان سال ۶٧ درنامه خود یادآورمی‌شوند که به عزیزانشان در دادگاه فرصت دفاع داده نشده بود. در همین نامه، در پاسخ این اتهام که زندانیان (از داخل زندان) با اعضای مسلح سازمان مجاهدین خلق در حمله به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی همکاری داشته‌اند چنین آمده که این ادعا‌ها: "با توجه به اوضاعی که در زندانها حاکم بوده، به طور کلی باطل است، چرا که فرزندان ما در سخت‌ترین شرایط به سر می‌بردند، ملاقاتهای پانزده روز یک بار آن هم به مدت ده دقیقه از پشت شیشه و به وسیله تلفن و محرومیت اینان از داشتن هرگونه وسیله ارتباط با خارج زندان، که ما آن را در هفت سال اخیر تجربه کرده‌ایم، حقانیت ادعای ما را به اثبات می‌رساند".

حکم

بنا بر اظهارات نزدیکان آقای هیبت الله معینی چاغروند، وی ابتدا به اعدام محکوم شده بود؛ ولی با اعمال نفوذ از طریق روابط فامیلی با برخی از روحانیان و همچنین فشار سازمان عفو بین الملل، حکم دادگاه تبدیل به حبس ابد شد. ولی او درتاریخ ٩ شهریور ١٣۶٧، در کشتار زندانیان سیاسی، به دار آویخته شد.