انتخابات ریاست جمهوری ایران در حالی برگزار می شود که طیف وسیعی از شهروندان به دلیل تبعیض های قانونی و غیرقانونی حق انتخاب شدن ندارند. زنان که نیمی از جمعیت کشور اند و نیز اقلیت های مذهبی طبق قانون از این حق محروم اند. فعالان سیاسی و مدنی منتقد یا مخالف حکومت نیز خودسرانه کنار گذاشته می شوند. صندوق های رای در شبه انتخاباتی که جمهوری اسلامی برگزار می کند ابزار دست نیروهای امنیتی و نظامی است و سرانجام کسی به ریاست جمهوری "برگزیده" می‌شود که به جای دفاع از حقوق شهروندان حافظ قدرت و ثروت باندهای نظامی- سیاسی حاکم بر کشور باشد.
غايب همیشگی نمایش‌های انتخاباتی در ایران، جامعه مدنی و گفتمان حقوق اساسی بشر است. مدافعان این حقوق در ایران، نهادهای مدنی و حقوق بشری، در سال‌های گذشته و به ویژه طی ۸ سال اخیر، تحت فشار شدید حکومت بوده‌اند و فعالیت‌هاشان بیش از پیش محدودتر شده است. برخوردهای امنیتی، قضایی و فراقضایی با فعالان جامعه مدنی در ایران، همه در خدمت کنترل و خاموش کردن صداهایی است که خواهان تغییر و تحول در ایران اند. صدها حکم بازداشت و زندان برای فعالان مدنی و توقیف مطبوعات و تعطیل نهادهای مدنی، علمی و فرهنگی تنها شیوه‌ای نیست که حکومت برای کنترل جامعه مدنی به کار می‌گیرد. حاکمان ایران از کلیۀ روش‌های غیراخلاقی و غیرانسانی برای اعمال سیاست های خود علیه جامعه مدنی بهره می برد. آنان از حق تحصیل جوانان به دلایل سیاسی، قومیتی و یا حتی مذهبی جلوگیری می کنند. فعالان مدنی اقلیت‌های قومی و دینی همواره مورد آزار حکومت قرار می گیرند؛ دستیابی به بسیاری از مشاغل دولتی برای آنان ناممکن است و از حق برگزاری آداب و مناسک مذهبی خود محروم اند . با وجود این، گفتمان حقوق بشر، به یژه در میان جوانان جای خود را باز کرده است و امروز در جامعه متکثر ایران، بخش بزرگی از جامعه مدنی خواستار دموکراسی و حقوق بشر در ایران و صلح و دوستی با جهان خارج اند. اما صدای این بخش از جامعه با توجه به سیاست سرکوب و سانسور حاکم بر رسانه‌ها بازتاب چندانی در جهان ندارد. افزون بر این، جمهوری اسلامی به هر وسیله تلاش می کند که ارتباط این بخش از جامعه را با جامعه جهانی قطع کند و یا به کنترل خویش در آورد.
بنیاد عبدالرحمن برومند وظیفۀ خود می‌داند که به سهم خود یاری‌رسان فعالان جامعۀ مدنی در ایران باشد و صدای این بخش از جامعه را در عرصه جهانی بازتاب دهد؛ صدایی که نویدبخش دموکراسی و حقوق بشر در ایران است. امروز، در آستانه "انتخابات" ریاست جمهوری در ایران شنیدن این صدا و آشنایی با خواست‌های جامعۀ مدنی و اقشار گوناگون در ایران بیش از پیش اهمیت می یابد. در این میان، دانشجویان و جنبش دانشجویی در ایران که همواره پرچمدار جنبش آزادیخواهی مردم ایران بوده است، جایگاه و اهمیت ویژه‌ای دارد. در انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۲۰۰۹ دانشجویان به بیان مطالبات خود از کاندیداهای ریاست جمهوری پرداختند. بنیاد برومند این بیانیه را به زبان انگلیسی برگرداند و در دسترس عموم گذاشت. تاکید دانشجویان بر مطالبات عمدتا حقوق بشری تاثیر شگرفی در فضای اعتراضی پس از انتخابات داشت که جنبش سبز نام گرفت. در انتخابات جاری نیز فعالان دانشجویی در برخی از دانشگاه‌های کشور طی بیانیه ای به طرح مطالبات خود پرداخته اند. این بیانیه در بخش‌های مختلفی از سیاست خارجی تا مسئلۀ هسته ای، مطالبات جامعه مدنی و دانشگاهی را در بر می‌گیرد. در بخش مطالبات دانشجویی به مواردی از این دست تاکید شده است:
• آزادی فعالیت تشکل های گوناگون دانشجویی اعم از سیاسی، فرهنگی و ... و نیز مطبوعات دانشجویی.
• آزادی دانشجویان در برگزاری اجتماعات مسالمت آمیز در محیط دانشگاه، و عدم دخالت نیروهای امنیتی درون و بیرون دانشگاه به منظور ایجاد رعب و وحشت و به سکوت واداشتن آنان.
.• به رسمیّت شناختن حق تحصیل برای کلیه دانشجویان و رفع هر گونه محرومیت تحصیلی به بهانۀ سیاسی و عقیدتی
• لغو بومی گزینی و تبعیض های جنسی-عقیدتی، به ویژه لغو تفکیک جنسیتی در محیط دانشگاه
در بخش مطالبات زنان بر مواردی از قبیل «پیوستن ایران به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان و پایبندی به آن» و «عدم تصویب و ابلاغ هرگونه بخشنامه یا ابلاغیه با محتوای حذف زنان و دختران از فرصتهای شغلی و تحصیلی در محیط‌های کاری و آموزشی» تاکید شده است.
دانشجویان در بخش حقوق اقوام، خواستار توجه به حقوق اقوام ایرانی طبق معاهدات بین المللی شده اند. از جمله به کنوانسیون ضد تبعیض در تعلیم و تربیت، مصوب ١٩٦٧ سازمان یونسکو، منشور زبان مادری سازمان یونسکو، اعلامیه حقوق افراد متعلق به اقلیت های ملی قومی، مذهبی و زبانی، مصوب ١٨ دسامبر ١٩٩٢ ، کنوانسیون حقوق کودکان، مواد ٢ و ٢٠، و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ١٩٩٦ به ویژه مواد ٢، ٢٠، ٢٦ و ٢٧ اشاره کرده اند.
بنیاد برومند مطالبات بخشی از فعالان دانشجویی را که در رابطه با انتخابات ریاست جمهوری ایران منتشر شده است، به انگلیسی برگردانده و با نشر آن می کوشد تا جامعۀ جهانی را در جریان این مطالبات قرار داده و مانع از این شود که نظام حاکم بر این کشور با حذف کامل جامعۀ مدنی از میدان انتخابات، شأن این مظهر مردم سالاری را به یک وسیلۀ تبلیغاتی تنزل دهد.