بنیاد عبدالرحمن برومند

تحقیقات پیوسته نشان داده‌اند که مجازات اعدام هیچ تأثیر بازدارنده قابل اندازه‌گیری بر نرخ جرم ندارد. استفاده گسترده از مجازات اعدام در ایران نه تنها نقض شدید حق حیات محسوب می‌شود که در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به رسمیت شناخته شده، بلکه نشان‌دهنده شکست‌های ساختاری و وجود فساد در دستگاه قضایی است. در ایران، مجازات اعدام به‌طور معمول پس از محاکماتی اعمال می‌شود که با نقض جدی اصول دادرسی عادلانه همراه است، از جمله استفاده از اعترافات اجباری که تحت شکنجه به‌دست آمده به عنوان منبع اصلی محکومیت در اکثر موارد، و عدم دسترسی به نمایندگان حقوقی. 

دستگاه قضایی ایران، به جای اینکه یک نهاد مستقل و بی‌طرف در اجرای عدالت باشد، به ابزاری برای سرکوب دولتی تبدیل شده و از مجازات اعدام برای خاموش کردن صداهای مخالف و ایجاد ترس در میان مردم استفاده می‌کند.

ما از مقامات ایران می‌خواهیم که در راستای درخواست‌های مکرر سازمان ملل و نهادهای جامعه مدنی بلافاصله استفاده از مجازات اعدام را متوقف کنند و در پی این فرصت نقص‌های ساختاری در دستگاه قضایی را که منجر به این نقض‌های شدید حقوق بشر می‌شود را اصلاح نمایند.

جامعه بین‌المللی باید ایران را پاسخگو بداند، خواستار توقف فوری اعدام‌ها شود و از تلاش‌ها برای تضمین اینکه دادگستری به عنوان ابزاری برای حفاظت و حفظ حقوق بنیادی همه افراد، نه ابزاری برای سرکوب خواهد بود، حمایت کند.