|
در مرداد ماه ۱۳۹۹، بیماری کووید ۱۹ در سراسر ایران بیداد کرده و به ویژه در زندان‌های پر ازدحام، فرسوده، و غیربهداشتی به سرعت شیوع می‌یابد. ایران منابع مالی و امکانات مورد نیاز این زندانها را تامین نکرده است. زندانیان حتی صابون تولید محلی و مواد ضدعفونی کننده هم در اختیار ندارند. اما از سوی دیگر، صدها میلیون دلار صرف پروژه های مذهبی، از قبیل بازسازی «اماکن مقدس» شیعه در عراق می‌شود.[۱] هزینهّ پروژه‌های غیرمعقول، پرهزینه و پر زرق و برقی نظیر طلاپوش کردن حرم حضرت عباس که در مرداد ماه در کربلا افتتاح گردید، علیرغم بحران عمیق و فزاینده اقتصادی (بحرانی که از سال ۱۳۹۶ تا کنون تظاهرات‌های اعتراضی گسترده‌ای برانگیخته) تأمین شده است. سران جمهوری اسلامی ترجیح می‌دهند مشکل ازدحام بیش از ظرفیت زندانها را از طریق بازداشت های بیشتر و نادیده گرفتن درخواست‌های مسئولان زندانها مبنی بر تخصیص منابع بیشتر و انجام اصلاحات در نظام عدالت کیفری، تشدید کنند؛ به همین علت هم امروز ویروس کرونا سلامتی و جانِ ده‌ها هزار زندانی را، که بسیاری از آنان اساساً نباید حتی در حبس باشند، تهدید می‌کند. جمهوری اسلامی باید به موجب تعهدات بین المللی حقوق بشری خود مبنی بر حفاظت از حق زندانیان به برخورداری از بهداشت و سلامتی، و حق حیات، اقداماتی فوری انجام دهد.
|
