بعد از یک هفته و نیم از کما خارج شد. از خدمه بیمارستان خواست که به خانه‌اش زنگ بزنند. هرآنچه که بلافاصله پیش و پس از دستگیری‌اش برسر او آمده رسماً "نامعلوم" است.

اطلاعات در مورد آقای احمد نجاتی کارگر، از سایت‌ خبرگزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران – هرانا (۲۳ شهریور ۱۳۸۸) برگرفته شده است. در این گزارش، نامه‌ای از خانواده نجاتی کارگر نقل شده است که در آن به فرم بیمارستانی که آقای نجاتی کارگر در آنجا جان سپرده، اشاره شده است. همچنین نام وی در لیست «٧٢ شهید جنبش سبز» به کوشش دکتر علیرضا بهشتی (فرزند سید محمد حسینی بهشتی از بنیانگزاران حزب جمهوری اسلامی) درج شده است. این لیست روز ۱٣ شهریور ۱۳۸۸ در سایت نوروز منتشر شد.

بر اساس اطلاعات موجود، آقای نجاتی کارگر در نیمه دوم تیر ماه ١٣٨٨، در پی اعتراضهای مردمی به نتایج انتخابات رییس جمهور، بازداشت شد. به گفته خودش، او چند روز بازداشت بود. وی در تاریخ نامشخصی از هوش رفت و طبق فرم بیمارستان لقمان الدوله در تاریخ ۲٢ تیر ۱٣٨٨، شب ساعت ٨ و ٢٥ دقیقه شب، در حالت بی‌هوشی به این بیمارستان برده شد. در همین فرم آمده است که کلیه‌هایش تقریباً از کار افتاده بود، خونریزی و عفونیت ریه داشت. آقای نجاتی کارگر در تاریخ ٣١ تیر، از حالت کما به هوش آمد و تلفن خانه‌اش را به مسئولین ارائه کرد. در پی تماس تلفنی، خانوادۀ وی که حدود ١٠ روز از وی بیخبر بودند برای ملاقات به بیمارستان رفتند. مسئولین بیمارستان به اعضای خانواده اطلاع ندادند که علت جراحت آقای نجاتی کارگر چه بوده است. وی هر روز دیالیز می‌شد و از درد کلیه شکایت می‌کرد. او برای خانواده تعریف کرد که در زمان بازداشت «چشمانش را بسته بودند و با باتوم توی سرش می‌زدند.» خانواده‌اش مشاهده می‌کردند که کمر او کبود شده بود. روز ١٥ مرداد ماه، به خانواده خبر دادند که او فوت کرده است.

از علت اصلی فوت آقای نجاتی کارگر و علت بیهوشی او در زمان بازداشت، اطلاعات دقیقی در دست نیست. در برگه بیمارستان قید شده است: علت فوت نامعلوم. جسد او برای کالبد شکافی به پزشک قانونی برده شد. در تاریخ ١٧ مرداد ١٣٨٨، پدرش به مسئولین اعلام کرد که از کسی شکایت ندارد و پیکر نجاتی کارگر به خانواده تحویل داده شد. آگهی فوت آقای نجاتی کارگر در سایت نوروز منتشر شد که در آن تاریخ و محل برگزاری مراسم ختم و مراسم شب هفت اعلام شده است.

تلویزیون دولتی ایران در بخش خبری شب و نیز سایت وابسته به دولت جوان آنلاین (۱۹ شهریور ۱۳۸۸) خبر کشته شدن احمد نجاتی کارگر را غیرواقعی خواندند و اعلام کردند که او زنده است. اما خانوادۀ او در نامه‌ای در اعتراض به اخبار دروغ دولتی، از جمله نوشتند: «چرا باید تلویزیون ایران چنین خبری را اعلام کند و داغ دل پدری را تازه کند که صبح تا شب به بهشت زهرا می‌رود و کنار قبر فرزندانش می‌نشیند که مواظب باشد جنازه احمد را نبش قبر نکنند و ندزدند... احمد در تاریخ ۱۷ / ۰٥ /۸۸ در قطعه ۲۱۳ ردیف ۱٥ شماره ۳٥ بهشت زهرا دفن شده است و خبر منتشر شده در صدا و سیما مبنی بر زنده بودن احمد کذب محض است.»

خلاصه رویدادهای ایران پس از انتخابات

پس از اعلام پیروزی مجدد محمود احمدی‌نژاد با اکثریت ٦٣/٦٢ درصدی آرا در دهمین دوره انتخابات رییس جمهوری ایران، که در تاریخ جمعه ٢٢ خرداد ١٣٨٨ برگزار شد، اعتراضهای سراسری مردم به نتیجه انتخابات شروع شد. سرویس پیامک تلفنهای همراه در ایران، از ساعت ١١ شب پنج‌شنبه (٢١ خرداد ١٣٨٨) قطع شد. این اختلال در سرویس پیامک در طول برگزاری انتخابات و تا دهم تیرماه ادامه داشت. در هنگام برگزاری انتخابات، جانشین فرمانده نیروی انتظامی ایران اعلام کرد که تجمع هوادارن نامزدهای ریاست جمهوری در تمام کشور غیرقانونی است. عصر همان روز مانوری به نام مانور اقتدار در میدانهای مختلف شهر تهران و با هدف «برقراری نظم و امنیت در شعب و صندوق‌های اخذ رأی» در تهران انجام شد. در حالی که وزیر کشور ایران گفته بود اعلام تدریجی نتایج انتخابات ریاست جمهوری این کشور پس از اذان صبح (حدود ساعت چهار صبح) آغاز خواهد شد، رئیس ستاد انتخابات کشور کمی پس از نیمه شب اعلام نتایج را آغاز کرد.

پس از اعلام نتیجه، مردم با اعتقاد بر اینکه تقلب انجام گرفته است در روز ٢٣ خرداد به خیابانها آمدند و اعتراض خود را ابراز داشتند. موسوی، کروبی و رضایی، رقیبان احمدی نژاد در این انتخابات، اعلام کردند که تخلفات زیادی در انتخابات انجام گرفته است و به نتیجه اعتراض کردند. آنها شکایت خود را به شورای نگهبان ارایه کردند و خواستار ابطال انتخابات و برگزاری انتخابات مجدد شدند. در عین حال، ولی فقیه ایران، آیت الله خامنه‌ای قبل از بررسی نتیجه توسط شورای نگهبان، پیروزی محمود احمدی نژاد را تبریک گفت. تعداد زیادی از افرادی که در ستادهای انتخاباتی کروبی و موسوی فعالیت داشتند بازداشت شدند.

روز ۲٥ خرداد، راهپیمایی بی‌سابقه‌ای در خیابانهای مرکزی تهران برگزار شد. به نقل از شهردار تهران، گفته می‌شود حدود سه ملیون نفر در این راهپیمایی شرکت کرده‌اند. درهنگام پایان گرفتن راهپیمایی، عده‌ای از مردم توسط نیروهای شبه‌نظامی، کشته و زخمی شدند. دولت ایران برای جلو گیری از انتشار اخبار، خبرنگاران خارجی را اخراج کرد و خبرگزاریها را از فرستادن اخبار منع نمود. در سه روز بعد نیز، راهپیمایی‌های گسترده و آرام با شرکت معترضان در تهران برگزار شد. به دنبال اعلام حمایت آیت‌الله خامنه‌ای از احمدی‌نژاد در نماز جمعه ٢٩ خرداد ١٣٨٨ و هشدار وی به معترضان مبنی بر اینکه مسئولیت هرج و مرج و تبعات آن به عهده خودشان است، که سازمان عفو بین الملل آن را «مشروعیت بخشیدن به اعمال خشونت توسط نیروهای انتظامی» برای سرکوب معترضان خواند، سرکوبها صورت جدیدی به خود گرفت. در روز ۳۰ خرداد و پس از آن، پلیس و نیروهای شبه‌نظامی به سرکوب معترضان پرداختند. هر گونه تجمع مردمی غیر قانونی اعلام شد و توسط پلیس و لباس شخصیها به خشونت کشیده شد.

نیروهای شبه نظامی موسوم به لباس شخصی، گروههایی هستند که در جریان تجمعها و فعالیتهای صنفی، دانشجویی، انتخاباتی واعتراضی برای سرکوب مردم استفاده می‌شوند. از اینکه این گروهها چگونه سازماندهی می‌شوند یا از چه کسانی دستور می‌گیرند، اطلاعات زیادی در دست نیست. این نیروها لباس معمولی بر تن می‌کنند و فاقد یونیفرم مشخص هستند. آنها گاه با چوب و چماق و گاه با زنجیر و چاقو یا با باتون و اسلحه گرم تجهیز می‌شوند و زمانی که حکومت قصد سرکوب مردم را دارد ظاهر می‌شوند. آنچه روشن است، اینست که نیروهای انتظامی اگر با آنها همراهی نکنند، هیچ واکنشی برای مهار خشونت آنها نشان نمی‌دهند و لباس شخصی‌ها آزادانه در میان نیروهای انتظامی رفت و آمد می‌کنند و در برابر پلیس اقدام به ضرب و شتم وحشیانه معترضان می‌کنند. در جریان حوادث پس از انتخابات خرداد ماه ١٣٨٨، مردم با قرار دادن عکس این افراد در اینترنت، تعدادی از آنها را شناسایی کردند و مدارکی دال بر رابطه این افراد با بسیج، سپاه پاسداران و نیروهای اطلاعاتی ارایه دادند. در بیست پنجم شهریور ماه ۱۳۸۸ جانشین فرمانده سپاه سيدالشهداء استان تهران شرکت فعال نیروی مقاومت بسیج و نقش تعیین کننده آنها را در سرکوب مردم تایید کرد و گفت: «بسيجی‌ها با حضور خود در حوادث اخير چشم فتنه‌گران را كور كردند و بايد از آن‌ها قدردانی شود... دشمنان اسلام با غبارآلود كردن فضا می‌خواستند در حوادث اخير سوءاستفاده كنند اما به حمدالله با روشنگری مقام معظم رهبری در مقابل اين فتنه پيروز شدیم.» وی همچنین تأکید کرد که: «جوانان غيور و ولايت‌مدار بسيجی كه نسل دوم و سوم انقلاب بودند در اين صحنه موفق شدند و پيروز ميدان بودند.»

در جریان اعتراضات خسارتهایی به اموال شهروندان وارد شد. در آن زمان، مقامهای مسئول و رادیو و تلویزیون دولتی سعی کردند این تخریبها را به معترضان نسبت دهند و سرکوب را توجیه کنند. این در حالی بود که عکسهای و فیلمهایی در اینترنت منتشر شد که نیروهای انتظامی را در حال تخریب، در خیابانهای فرعی و جاهای خلوت و دور از جریان اعتراضهای مردمی نشان می‌دادند. همچنین فرمانده نيروی انتظامی جمهوری اسلامی در تاریخ ٢٨ مهر ١٣٨٨ در همایش عمومی فرماندهان و مدیران فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، تخریب اموال شهروندان توسط نیروهای انتظامی را اذعان داشت و مسئولیت آنرا پذیرفت.

اطلاع دقیقی از تعداد کشته شدگان، زخمیها و ناپدید شده‌ها در دست نیست. بنا بر گزارشهای مختلف، تعداد قربانیان این راهپیماییها در سراسر ایران، صدها نفر است که نام بیش از ٧٠ نفر گزارش شده است. همچنین مقامهای مسئول، خانواده برخی از قربانیان را تهدید کرده‌اند که سکوت اختیار کنند و با رسانه‌‌ها مصاحبه نکنند. گفته می‌شود که شرایط پس دادن جسد به خانواده‌ها، عوض کردن علت فوت در گواهی پزشکی قانونی به علل طبیعی مانند سکته قلبی و...، سلب حق شکایت از بستگان کشته شده‌ها و خودداری از برگزاری مراسم یادبود برای عزیزانشان بوده است. بر طبق اعلام منابع دولتی، پس از ۲۲ خرداد، بیش از ٤٠٠٠ نفر در سراسر کشور بازداشت شدند که تعداد کثیری در بازداشتگاه کهریزک بدون رعایت حقوق زندانیان و حداقل امکانات بهداشتی نگهداری شدند. گزارشهای متعددی در مورد خشونت، شکنجه و تجاوز به بازداشت شدگان منتشر شده است. تعدادی از بازداشت شدگان در اثر ضرب و شتم در دوران بازداشت و شرایط سخت و طاقت فرسا و شکنجه‌هایی که در زندان کهریزک متحمل شدند، جان سپردند.