اطلاعات در مورد خانم طیبه حیاتی، فرزند محمود، که همزمان با خانم زهره جمشیدی یک زندانی دیگر اعدام شد، بر مبنای مصاحبه با یکی از نزدیکان وی تهیه شده است. خانم حیاتی متولد تهران در مهر ماه ١٣٤٢ بود. زمانی که او دانش آموز و از هواداران سازمان مجاهدین خلق بود، نخستین بار در خرداد ۱۳٦۱ دستگیر شد وپس از شکنجه های شدید، که پس از آزادی هنوز آثارش در بدن و پاهایش مشهود بود، به دوازده سال زندان محکوم گردید. محل نگهداری وی، ابتدا در زندان اوین واز۱۳٦۳ قزل حصار بوده است. اولین ملاقات با خانواده پس ازیکسال و نیم صورت گرفت. وی در سال ۱۳٦۸ از زندان آزاد شد و چون همچنان از هواداران سازمان مجاهدین بود، تصمیم گرفت از کشور خارج شود.

دستگیری و بازداشت

خانم حیاتی در اردیبهشت ۱۳٦۹، زمانی که قصد خروج از ایران را داشت، در ترمینال اتوبوس تهران قسمت خطوط داخلی دستگیر شد. در مدت دو ماه بازداشت به هیج کس دسترسی نداشت واز حق داشتن وکیل محروم بود. از محل نگهداری او اطلاع دقیقی در دست نیست، اما چون پس از اعدام، از اوین با خانواده اش تماس گرفتند، احتمالا در همان جا نگهداری می شده است.

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه در دست نیست.

اتهامات

از اتهامات عنوان شده علیه خانم طیبه حیاتی اطلاعی در دست نیست.

در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

از مدارک ارائه شده علیه متهم اطلاعی در دست نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست.

حکم

خانم طیبه حیاتی در ۲۵ تیر ماه ۱۳٦۹ در زندان اوین اعدام شد. بنا به اظهارات نزدیکانش، از اوین به والدینش تلفن زنند و گفتند: "برای دخترتان لباس بیاورید." وقتی آنها به زندان مراجعه کردند به آنها گفته شد که وی اعدام شده است. جسدش را تحویل خانواده ندادند و پدرو مادر هنوز از محل دفن فرزندشان مطلع نیستند. آنها ازخانواده دیگر زندانیان شنیده بودند که چون طیبه دختر جوانی بود، قبل از اعدام مورد تجاوز قرار گرفته و در بند پنج زندان اوین زندانی بوده که گفته می شود هیچ ملاقاتی به زندانیان این بند داده نمی شده است.