خبر اعدام آقای سعدالله رحیمی و یک متهم دیگر این پرونده، از سوی روزنامه همشهری (۲۱ اسفند ۱۳۸۲) و روزنامه جمهوری اسلامی (۲۰ اسفند ۱۳۸۲) منتشر شد. اطلاعات تکمیلی دراین باره از روزنامه شرق (۱۳ اسفند ۱۳۸۲) و روزنامه همشهری (۱۳ اسفند ۱۳۸۲) برگرفته شده است.

 آقای رحیمی ۱۹ ساله و اهل بانه کردستان بود.

بنابر اطلاعات موجود، پرونده آقای رحیمی مربوط به آدم‌ربایی منجر به قتل یک کودک هشت‌ساله بود که در ۲۷ بهمن ماه ۱۳۸۲ در شهرستان بانه اتفاق افتاد (روزنامه‌های شرق و همشهری، ۱۳ اسفند ۱۳۸۲).

به گزارش روزنامه شرق، دانش‌آموزان شهرستان بانه با برگزاری تظاهرات و سایر شهروندان با امضای طومار خواستار محاکمه خارج از نوبت متمهان این پرونده از جمله آقای رحیمی شدند (۱۳ اسفند ۱۳۸۲).

دستگیری و بازداشت

آقای رحیمی اوایل اسفند ۱۳۸۲ و پس از پیداشدن جسد کودک ربوده شده در کنار پل رودخانه روستای سویل، بازداشت شد (روزنامه شرق ۱۳ اسفند ۱۳۸۲). اطلاعی در مورد جزئیات دستگیری وی در دست نیست.

دادگاه

شعبه اول دادگاه عمومی شهرستان بانه در اسفند ماه ۱۳۸۲ آقای رحیمی و دومتهم دیگر این پرونده را محاکمه کرد. رسیدگی به این پرونده به علت آنچه از سوی قاضی دادگاه «جریحه دار شدن عواطف عمومی و بیم از ایجاد رعب در شهر و تجری و حفظ و صیانت از امنیت عمومی جامعه» نامیده شد، خارج از نوبت انجام گرفت (روزنامه شرق ۱۳ اسفند ۱۳۸۲). اطلاعی درباره جزئیات جلسات دادگاه وی در دست نیست.

اتهامات

اتهامات عنوان شده علیه آقای رحیمی «مشارکت در آدم ربایی، هتک حیثیت و قتل عمد» بوده است. آقای رحیمی به همراه دو متهم دیگر این پرونده برای اخاذی ۷۰ میلیون دینار عراقی از والدین کودکی ۸ ساله بنام سینا محمودی٬ او را ربودند که به قتل کودک منتهی شد (همشهری، ۲۱ اسفند ۱۳۸۲).

در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

کشف جسد مقتول سه روز پس از ناپدید شدن و نظریه پزشک قانونی مبنی بر آزار و اذیت، بستن دستها و خفه کردن مقتول، از جمله مدارک علیه متهمان بوده است (روزنامه همشهری، ۱۳ اسفند ۱۳۸۲) . بنابر گزارشروزنامه شرق، آقای رحیمی درجلسه دادگاه، اتهامات خود مبنی بر آدم ربایی و قتل را پذیرفته بود (۱۳ اسفند ۱۳۸۲).

دفاعیات

از جزییات دفاعیات آقای رحیمی اطلاعی در دست نیست و مشخص نیست که حق برخورداری از وکیل به او داده شده باشد. بنابر اطلاعات منتشر شده، فاصله بازداشت تا صدور و اجرای حکم متهمان این پرونده، خارج از روند معمول رسیدگی و بسیار کوتاه بوده است.

به نوشته روزنامه شرق، آقای رحیمی در جلسات دادگاه گفته بود که با هدف اخاذی از پدر کودک اقدام به ربودن او کردند و قصد کشتن کودک را نداشته‌اند ولی به خاطر اینکه مقتول محل نگهداری خود را شناسایی کرده بود، مجبور به کشتن او شده‌اند (۱۳ اسفند ۱۳۸۲).

حکم

در اسفند ماه ۱۳۸۲، شعبه اول دادگاه عمومی بانه آقای سعدالله رحیمی را به دوبار اعدام و یک بار قصاص محکوم کرد. دادگاه همچنین متهم ردیف دوم پرونده را به یک بار اعدام و ۱۵ سال حبس، و متهم ردیف سوم را به ۱۵ سال حبس محکوم کرد.  دیوان عالی کشور نیز پرونده آقای رحیمی را خارج از نوبت، بررسی و حکم را «تنفید و تایید» کرد.

آقای رحیمی به همراه متهم دیگر این پرونده، صبح روز دوشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۸۲ در زندان بانه به دار آویخته شد. (همشهری، ۲۱ اسفند ۱۳۸۲)