خانم طاهره پشتیبان، فرزند باقر و کلثوم یکی از ۴۳٠ نفریست که نامشان در لیست "شهدای سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر" در سایت اینترنتی اندیشه پیکار منتشر شده است. این لیست فهرستی از اسامی اعضاء سازمان پیکار است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ جان باخته‌اند. بیش از ۴٠٠ نفر از افرادی که نامشان در این فهرست ذکر شده اعدام شده اند. سایر اطلاعات از طریق گفتگو با دوستان و آشنایان وی بدست آمده است. بر اساس اطلاعات موجود، خانم پشتیبان ۲۱ساله، متولد رشت و مجرد بود. او دارای هفت برادر و خواهر و خود آخرین فرزند خانواده بود. او در سال ۱۳۵۸ در رشته علوم تجربی، دوران دبیرستان را به پایان رساند. از دوران دانش‌آموزی به هواداران سازمان پیکار پیوست و در تشکیلات سازمان به پخش اعلامیه و نشریه پیکار و همچنین شعارنویسی مشغول بود. مدتی نیز در خانه‌های سازمان زندگی کرد. قبل از دستگیری چند ماهی فعالیت سازمانی را کنار گذاشته و به سازمان انتقاد داشت و در تشکیلات سازمان فعالیت نمی‌کرد.

بنا به گفته دوستانش، خانم پشتیبان، زنی خوش قلب، احساساتی و انسان دوست بود. او بعد از مفقود شدن برادرش در جنگ در سال ١٣٥٩، نسبت به چهار فرزند خردسال او احساس مسئولیت می‌کرد و اکثر وقت خود را با آنها می‌گذراند. پس از اعدام خانم پشتیبان، خانم برادرش می گوید:" گویی شوهرم را برای بار دوم از دست دادم." خانم پشتیبان خشم عجیبی به کهنه پرستی و بی‌عدالتی جمهوری اسلامی داشت. همه‌ی افراد محل، او و افکارش را می شناختند.

سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در سال ۱۳۵۷ از اعضای مارکسیست ـ لنینیست منشعب از سازمان مجاهدین خلق تشکیل شد. نفی مشی چریکی و نفی مشی حزب توده از اصول این تشکیلات بود. سازمان پیکار شوروی را "سوسیال امپریالیست" و چین را منحرف از اصول مارکسیسم - لنینیسم می‌دانست و با تمامی جناحهای رژیم جمهوری اسلامی مخالف بود. این سازمان با پیوستن بخش بزرگی از گروههای دیگر موسوم به "خط سه" به بزرگترین تشکیلات این جریان مبدل گشت. در سال ۱۳۶۰ سازمان پیکار دچار انشعابات درونی شد که همزمان بود با موج سرکوب گروههای مخالف رژیم. ضربات ناشی از این سرکوبها و انشعابات منجر به تلاشی تشکیلات و پراکندگی هواداران آن گردید. بطوریکه دیگر نتوانست به حیات سیاسی خود ادامه دهد.

دستگیری و بازداشت

بنابر اطلاعات موجود، دوم دی ماه ۱۳۶۰حوالی ساعت دوازده شب، زمانی‌که اعضای خانواده در خواب بودند، در خانه به صدا در آمد. پدر خانم پشتیبان برای باز کردن در به حیاط رفت. افراد مسلح روی دیوار خانه ایستاده بودند. پاسداران به حیاط خانه می‌ریزند، دو پاسدار مسلح وارد خانه می‌شوند و سراغ خانم پشتیبان را می‌گیرند. حکم بازداشت نشان نمی‌دهند. خانم پشتیبان که از خواب بیدار شده بود، با دیدن پاسداران به آنها ناسزا می گوید. پاسداران از او می‌خواهند که لباسش را بپوشد و او را سوار بر یک ماشین پیکان با خود می‌برند. پاسداران آلبوم‌های عکس و کتاب‌های موجود در خانه را هم با خود بردند.

خانم پشتیبان ۱۸ روز در زندان بود. بنا به اطلاعات موجود، او را در رشت ابتدا به ساختمان سپاه پاسداران که پیش از انقلاب دبیرستان محمد رضا شاه بود بردند و سپس به زندان نیروی دریائی که در آن دوران زندان زنان بود، منتقل می‌کنند. از اینکه دقیقاً چند روز در آنجا بود، اطلاعی در دست نیست. روزهای آخر زندگی‌اش را باید در زندان چالوس گذرانده باشد. مادر خانم پشتیبان هر روز به زندان نیروی دریائی میرفت اما اجازه ملاقات با دخترش را نمی‌دادند. کسی نیز به او از انتقال دخترش به زندان چالوس حرفی نزد.

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه خانم پشتیبان در دست نیست.

اتهامات

از اتهامات عنوان شده علیه خانم طاهره پشتیبان اطلاعی در دست نیست.

مدارک و شواهد

در گزارش اعدام خانم پشتیبان نشانی از مدارک ارائه شده علیه وی نیست.

دفاعیات

از دفاعیات خانم پشتیبان نیز اطلاعی در دست نیست.

حکم

بر اساس اطلاعات موجود، خانم طاهره پشتیبان در روز ۲۰ دی ماه ۱۳۶۰ به همراه سه تن از دوستان و همرزمانش (خانم طاهره میراحسان، خانم مینو ستوده پیما و خانم صدیقه فلکرو) در چالوس تیرباران شد.

پاسداران در همان روز، اجساد آنها را به بیمارستان سپاه لاهیجان بردند. اما خانواده وی از طریق یکی از بستگان اعدام شدگان در تاریخ ۲۳ دی ماه، از مرگ وی اطلاع یافتند. پدر و برادر او به لاهیجان رفته و از سپاه اجازه‌ی تحویل جسد و روز بعد جسد را از بیمارستان تحویل گرفتند. بعد از تحویل جسد، آثار سوختگی با سیگار روی سینه و شکم وی قابل رویت بود. روی پای وی نیز اثر طناب دیده می‌شد. جسد خانم پشتیبان را با پیگیری پدرش در گورستان عمومی شهر رشت دفن کردند.