اطلاعات درباره آقای حسین اخوت مقدم از طریق مصاحبه با یکی از خویشان وی به دست آمده است. او یکی از ۴۳٠ نفریست که نامشان در لیست «شهدای سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر» در سایت اینترنتی اندیشه پیکار منتشر شده است. خبر این اعدام در ضمیمه شماره ۲۶۱ نشریه مجاهد، سازمان مجاهدین خلق ایران، به تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳٦٤ نیز به چاپ رسید. اطلاعات تکمیلی از نشریه "پیکارگر" (شماره ۶، فوریه ١٩٨۵)، ارگان «اتحادیه دانشجویان پیکارگر طرفدار آزادی طبقه کارگر»، به دست آمده است.

آقای اخوت مقدم از زمان شاه فعالیت سیاسی داشت. بر اساس گفته‌های مصاحبه شونده، او برای اولین بار در سال ١٣٤٨ در ارتباط با تظاهرات اعتراضی نسبت به گران شدن بلیط اتوبوسها در تهران دستگیر شد. بعد از مدتی پس از آزادی از زندان برای تماس با گروه‌های فلسطینی به دوبی رفت و هفت ماه در آنجا بود. پس از بازگشت به ایران، دستگیر شد و به مدت دو سال در زندان ماند. پس از آزادی از زندان به فعالیت در میان کارگران پرداخت.

آقای اخوت مقدم گرایش به چپ داشت و گروهی را به نام کارگران مبارز پایه نهاد. این گروه در کنفرانس وحدت، که متشکل از گروه‌های مختلف خط ٣ بود، شرکت کرد. این کنفرانس که از بهمن ١٣۵٧ تا تابستان ١٣۵٨ ادامه داشت، از طرف سازمان پیکار برگذار شد تا گروه‌های دیگر هم نظر را به خود جلب کند. گروه کارگران مبارز به پیکار پیوست و حسین اخوت مقدم از اعضای آن شد. او در بخش کارگری سازمان پیکار به فعالیت ادامه داد. فعالیت در این بخش، عمدتا مطالعه، تحلیل از اوضاع و سازماندهی نیروهای هوادار در کارخانه‌ها بود.

آقای حسین اخوت مقدم علاقه زیادی به کوهنوردی داشت و عضو کانون کوهنوردی تهران بود. وی متاهل و صاحب یک دختر بود، که در زندان زاده شد (مصاحبه).

سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در سال ۱۳۵۷ از اعضای مارکسیست ـ لنینیست منشعب از سازمان مجاهدین خلق تشکیل شد. نفی مشی چریکی و نفی مشی حزب توده از اصول این تشکیلات بود. سازمان پیکار شوروی را «سوسیال امپریالیست» و چین را منحرف از اصول مارکسیسم - لنینیسم می‌دانست و با تمامی جناحهای رژیم جمهوری اسلامی مخالف بود. این سازمان با پیوستن بخش بزرگی از گروههای دیگر موسوم به "خط سه" به بزرگترین تشکیلات این جریان مبدل گشت. در سال ۱۳۶۰ سازمان پیکار دچار انشعابات درونی شد که همزمان بود با موج سرکوب گروههای مخالف رژیم. ضربات ناشی از این سرکوبها و انشعابات منجر به تلاشی تشکیلات و پراکندگی هواداران آن گردید به طوری که دیگر نتوانست به حیات سیاسی خود ادامه دهد.

دستگیری و بازداشت

اطلاع دقیقی در مورد جزئیات دستگیری و بازداشت این متهم در دست نیست. بر اساس اطلاعات مصاحبه شونده، مامورین برای یافتن حسین اخوت مقدم پدر او را به گروگان گرفتند و وی را دریک سلول انفرادی در بند ٢٠٩ اوین زندانی کردند. آنها همچنین مادر حسین اخوت مقدم را هم دستگیر و برای ماهها در زندان اوین نگه داشتند. با لو رفتن خانه مسکونی حسین اخوت مقدم در محله شهباز تهران، وی به همراه همسرش، که باردار بود، دستگیر شد. بنا به گزارش نشریه «پیکارگر»، تاریخ دستگیری در اوایل آذر ماه سال ١٣۶١ بوده است.

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه در دست نیست. آقای اخوت مقدم چه در بازجوئی و چه در دادگاه از داشتن وکیل، دسترسی به پرونده و امکان دفاع از خود محروم بود.

اتهامات

از اتهامات عنوان شده علیه آقای حسین اخوت مقدم اطلاعی در دست نیست.

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست.

حکم

بر اساس مصاحبه، آقای حسین اخوت مقدم در ۱ اسفند ١٣۶١ در تهران تیرباران شد. جسد او به خانواده‌اش تحویل داده نشد. وی در گورستان خاوران دفن شده است.

قطعه شعر پائین، بخشی از شعر «دستخط» است که مجید نفیسی آن را در ژوئیه ١٩٩۵ به یاد آقای اخوت مقدم سروده و تقدیم به دختر وی کرده است:

«پدرت، سنگ نوردی را به من آموختاو سرانگشتانی توانا داشتو چشمهایی تیزبین.میخها را در جای استوار می‌نشاندطناب را از حلقه‌ها می‌گذراندو پله به پله بالا می‌رفت.هنگامی که به فراز صخره می‌رسیدبرمی‌گشت و به پایین نگاه می‌کردو لبخندی، گره های پیشانی‌اش را می‌گشود.تو در بند زاده شدیو پدرت تو را هرگز ندید.اما من در خطوط نامه تو را شناختم:جمله‌هایت چون آه، کوتاه هستندو گاهی چون گلوله به قلب می‌نشینند.»