بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

زهرا (طاهره) میراحسان

درباره

سن: ۲۳
ملیت: ايران
مذهب: بدون باور مذهبی
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۲۰ دی ۱۳۶۰
محل: چالوس، استان مازندران، ايران
نحوه کشته‌شدن: تيرباران
اتهامات: اتهام نامعلوم

ملاحظات

خانم طاهره میراحسان فرزند آقای محمدعلی و خانم باجلال، یکی از ۴۳۰ نفریست که نامشان در فهرست "شهدای سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر" در سایت اینترنتی اندیشه پیکار منتشر شده است. این فهرستی است از اسامی اعضاء سازمان که پس از انقلاب ۱۳٥۷ جان باخته‌اند. بیش از ۴۰۰ نفر از افرادی که نامشان در این فهرست ذکر شده اعدام شده اند.

اطلاعات تکمیلی در باره‌ی اعدام او از طریق گفتگو با نزدیکان، دوستان و همرزمان سازمانی وی بدست آمده است.

خبر این اعدام در ضمیمه شماره ۲۶۱ نشریه مجاهد، سازمان مجاهدین خلق ایران، به تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ نیز به چاپ رسید. این ضمیمه شامل فهرستی از اسامی ۱۲۰۲۸ نفر است که اکثراً وابسته به گروههای سیاسی مخالف رژیم بوده اند. این اشخاص از تاریخ ۳٠ خرداد ۱۳۶۰ تا زمان چاپ نشریه مجاهد اعدام شده و یا در درگیری با قوای انتظامی جمهوری اسلامی کشته شده اند.

براساس اطلاعات موجود، خانم میراحسان، ۲۳ ساله، متولد لاهیجان، دیپلمه و مجرد، در خانواده‌ای سنتی- مذهبی بدنیا آمد. در مدرسه شاگرد خوبی بود. او انسانی حساس٬ احساساتی و منظم بود. بعد از گرفتن دیپلم، مدتی با یکی از دوستانش در کارخانه قرقره‌سازی قزوین به کار مشغول شد. در سال ۱۳۵۸ به سازمان پیکار پیوست و در اواخر سال ۵۹ به عضویت سازمان در آمد و در بخش تشکیلات دانشجویان و دانش‌آموزان سازمان پیکار فعالیت می‌کرد و پس از مدتی به بخش چاپ نشریات سازمان در رشت منتقل شد. نزدیکان و دوستان از او به عنوان انسانی شریف و نیکو، عاشق مردم، حساس، مورد اعتماد، منظم، پخته و خوش‌رو یاد می‌کنند.

سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در سال ۱۳۵۷ از اعضای مارکسیست ـ لنینیست منشعب از سازمان مجاهدین خلق تشکیل شد. نفی مشی چریکی و نفی مشی حزب توده از اصول این تشکیلات بود. سازمان پیکار شوروی را "سوسیال امپریالیست" و چین را منحرف از اصول مارکسیسم - لنینیسم می‌دانست و با تمامی جناحهای رژیم جمهوری اسلامی مخالف بود. این سازمان با پیوستن بخش بزرگی از گروههای دیگر موسوم به "خط سه" به بزرگترین تشکیلات این جریان مبدل گشت. در سال ۱۳۶۰ سازمان پیکار دچار انشعابات درونی شد که همزمان بود با موج سرکوب گروههای مخالف رژیم. ضربات ناشی از این سرکوبها و انشعابات منجر به تلاشی تشکیلات و پراکندگی هواداران آن گردید. بطوریکه دیگر نتوانست به حیات سیاسی خود ادامه دهد.

دستگیری و بازداشت

براساس اطلاعات موجود، خانم میراحسان روز اول یا دوم دی ماه ۱۳۶۰ به همراهِ دو تن از دوستانش در خانه‌ی خود در رشت، دستگیر شد. خانه باید تحت‌نظر بوده باشد. ساعت ۱۲ شب پاسداران از دیوار به حیاط خانه پریده و هر سه نفر را با خود بردند و اتاقشان از طرف دادستانی مهر و موم شد. خانم میراحسان ابتدا چند روز در رشت و آخرین روزهای بازداشت را در زندان چالوس گذراند. در مدت ۱۹ روزی که در بازداشت بسر برد، ملاقات نداشت.

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه در دست نیست.

اتهامات

از اتهامات عنوان شده علیه خانم طاهره میراحسان اطلاعی در دست نیست.

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه خانم میراحسان نیست.

دفاعیات

از دفاعیات خانم میراحسان اطلاعی در دست نیست.

حکم

بر اساس اطلاعات موجود، خانم طاهره میراحسان در روز ۲۰ دی ماه ۱۳۶۰ به همراه سه تن از دوستان و همرزمانش (خانم صدیقه فلکرو، خانم مینو ستوده پیما و خانم طاهره پشتیبان) در چالوس تیرباران شد.

پاسداران در همان روز، اجساد آنها را به بیمارستان لاهیجان بردند. خانواده خانم میراحسان بعد ازاخذ اجازه کتبی و دادن تعهد شفاهی مبنی بر برگزار نکردن مراسم، جسد او و خانم مینو ستوده‌پیما را تحویل گرفتند و به گورستان آسید محمد بردند. در آنجا٬ دوستان خانم میراحسان پیکر او را شستند. یک گلوله به سینه ی خانم میراحسان خورده بود و یک تیرهم به سرش زده بودند. مسئولان به خانواده‌ی او اجازه ندادند جسد وی را به دلیل کمونیست بودن، در گورستان عمومی دفن کنند. خانم میراحسان به همراه خانم ستوده‌پیما که با هم نسبت فامیلی نیز داشتند، در یک باغ خانوادگی در ده چوشل در لاهیجان دفن شدند . خانم میراحسان ۲۳ ساله بود.

تصحیح و یا تکمیل کنید