اطلاعات درباره آقای ناصر جزایری فرزند سید نظام‌الدین، از طریق دو فرم ارسالی به سایت بنیاد برومند توسط افرادی آشنا با ایشان و مصاحبه با برادر وی گردآوری شده است. خبر محاکمه و محکومیت وی در روزنامه کیهان در تاریخ ۳ اردیبهشت و ۲۰ خرداد ۱۳۵۸ نیز درج شده است. همچنین آقای ناصر جزایری یکی از ۴۳۸ نفريست که اعدامشان در گزارش اسفند ۱۳۵۸ سازمان عفو بين‌الملل اعلام شده است. سازمان عفو بین‌الملل، بر مبنای گزارشات رسانه‌های ايرانی وخارجی و خبرگزاری رسمی پارس ليستی از متهمينی را که دادگاه‌های انقلاب از زمان تأسيس تا مرداد ۱۳۵۸ محکوم کرده‌اند تهیه کرده و در این گزارش منتشر کرده است.

بنابر اطلاعات موجود، آقای جزایری متولد سال ۱۳۲۹ در خرم‌آباد بود. وی متاهل و صاحب دو فرزند بود. او در دانشکده افسری تحصیل کرده و ستوان یکم بود. قبل از انقلاب او رئیس کلانتری دو خرم آباد بود. در جریان تظاهراتی که در ماه‌های آخر حکومت شاه علیه رژیمش برپا می‌شد، آقای جزایری مسئول برقراری نظم در شهر بود. پس از پیروزی انقلاب ۲۲ بهمن او را به شهربانی نوشهر منتقل کردند. بستگان آقای جزایری او را به عنوان فردی مهربان و خانواده دوست بیاد دارند. خانواده جزایری در خرم‌آباد شناخته شده بود و پدربزرگش، سید ابوتراب جزایری، از روحانیان سرشناس شهر بود.    

دستگیری و بازداشت

بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند، آقای ناصر جزایری در فروردین سال ۱۳۵۸ در مقابل محل کارش در شهربانی نوشهر دستگیر کردند و به زندان خرم‌آباد منتقل کردند. ظاهرا علت دستگیری وی شکایت یک خانواده بود که او را به قتل فرزندشان در جریان تظاهرات متهم کرده بودند. او در زندان‌های خرم‌آباد و اوین نگهداری شده است. در طی مدت بازداشت توانسته بود با خانواده‌اش ملاقات کند.

 دادگاه

بنابر گزارش روزنامه کیهان در تاریخ ٣ اردیبهشت ١٣۵٨، دادگاه انقلاب اسلامی خرم آباد روز ۳۰ فروردین ۱۳۵۸جهت محاکمه آقای ناصر جزایری تشکیل شد و پس از دفاع او "موکول به احضار یک افسر شهربانی انتقالی به اهواز" شد.  روزنامه کیهان در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۵۸گزارش کرده است که دادگاه انقلاب اسلامی خرم‌آباد روز ۱۹ خرداد به به پرونده ستوان یکم ناصر جزایری رسیدگی کرده است و او را "به جرم قتل و جرح مردم بیگناه" به اعدام محکوم کرده است. بنابرگفته برادر ایشان، دادگاه آقای جزایری در اردیبهشت یا خرداد ۱۳۵۸ در خرم‌آباد و در حضور خانواده‌ شاکی تشکیل شد و او را به اعدام محکوم کرد. این حکم در تهران تایید و اجرا شد.

 اتهامات

بنابر گزارش روزنامه کیهان و اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند، اتهامات عنوان شده علیه آقای ناصر جزایری "قتل و ضرب و جرج تظاهرکنندگان" بوده است.   بنابر گزارش عفو بین‌الملل، اتهامات آقای جزایری "جلوگیری از تظاهرات، قتل مبارزین و شرکت در تیراندازی به سوی انقلابیون" بوده است.

در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

 مدارک و شواهد

بنابرگزارش مصاحبه شونده، مدارک ارائه شده علیه آقای ناصر جزایری شهادت دو نفر بوده است مبنی بر شلیک وی به یک جوان ۲۱ ساله.  

 دفاعیات

از دفاعیات آقای ناصر جزایری اطلاع دقیقی در دست نیست. در گزارش روزنامه کیهان تنها به دفاع متهم در قبال کیفرخواست اشاره شده است. بنابرگزارش یک فرم الکترونیکی، آقای جزایری "فدای جنگ طایفه در خرم آباد شد به خاطر اینکه وی در تیراندازی شرکت نداشت."  بنابرگفته برادر ایشان، وی بر بیگناهی خویش اصرار داشته و در ملاقات با مادرش گفته بود که حتی یک تیر هم بطرف مردم شلیک نکرده و تنها تیرهوایی برای پراکندن تظاهر کنندگان شلیک کرده بود. برادر ایشان به نقل از افراد فامیلش می‌افزاید که دو بار امکان فرار آقای جزایری به کمک مامورانی که دوست او بودند فراهم شده بود اما او گفته بود: "من کاری نکردم که فرار کنم. همچنین یکسال پس از اعدام مقامات مبلغی پول به خانواده آقای جزایری دادند که بخشی از آن حقوق به تعویق افتاده آقای جزایری و بخش دیگر را خانواده پول خون به حساب آوردند. این امر در کنار تداوم دریافت حقوق و مزایای ایشان، به باور خانواده دال بر بیگناهی ایشان و اذعان حکومت بدان بود.

 حکم

بنابر اطلاعات موجود، دادگاه انقلاب اسلامی خرم‌آباد آقای ناصر جزایری را به اتهام مفسد فی‌الارض و قتل و ضرب و جرح به اعدام محکوم کرد و دادستان تهران (ری‌شهری) این حکم را تایید کرد. او روز ۲۱ خرداد سال ۱۳۵۸ در زندان اوین تهران تیرباران شد. جسد وی که لکه‌های خون در قسمت سینه را برادر ایشان از روی کفن دیده بود، در گورستان بهشت زهرا دفن گردید. پس از آن، مشکلاتی برای خانواده آقای جزایری وجود داشت که از جمله آن عدم پذیرش یکی از برادران ایشان در کارهای دولتی می‌باشد. آقای ناصر جزایری ۲۹ ساله بود.