خبر اعدام آقای مسعود پرویزی عمران بدون ذکر نام فامیل در تاریخ ۹ آبان ۱۳۸۱ در روزنامه ایران انتشار یافت. اطلاعات تکمیلی در این باره از روزنامه ایران (٢٩ و ٣١ خرداد،١، ۳، ۶، ۹، ۱۵، ۱۶ و ۲۴  تیر ماه ۱۳۸۱) و سایت جام جم آنلاین (۵ تیر ١٣٨١) جمع‌آوری شده است.

آقای پرویزی عمران، مجرد، اهل آمل، ساکن تهران، دانشجوی سال پنجم پزشکی در دانشگاه ارتش در تهران بود. پرونده او به ربودن و قتل یک پسر ٩ ساله در روز ١۵ اردیبهشت ١٣٨١ و هم چنین قتل یک جوان ٢۴ ساله در ۴ دی ماه ١٣٧٩ ارتباط داشت.

 او یکبار در دی ماه ۱۳۷۹ در رابطه با کشف جسد یک نفر که از دوستان نزدیکش بود، توسط ماموران شعبه ۱۰ آگاهی تهران دستگیر و به مدت ۴۸ ساعت در بازداشت به سر برد. اما توانست ثابت کند که در این قتل نقشی نداشته و به دلیل نبود دلایل و مدارک کافی، آزاد شد. اما در زمان محاکمه آقای پرویزی عمران در رابطه با قتل یک پسر ٩ ساله، خانواده قربانی نخست، از طریق روزنامه اطلاع یافتند و به اداره آگاهی تهران مراجعه کرده و مدعی شدند که او قاتل پسر ٢۴ ساله‌شان نیز هست. (روزنامه ایران ۳ تیر ۱۳۸۱)

دستگیری و بازداشت

آقای پرویزی عمران در تاریخ ٢۶ خرداد ١٣٨١ توسط تیم ویژه‌ای از ماموران آگاهی آمل با هماهنگی کلانتری ١٣۶ فرجام  تهران، در شرق تهران دستگیر شد (روزنامه ایران ۲۹ خرداد ۱۳۸۱). بنابر اطلاعات موجود، پدر مقتول ٩ ساله، پس از ناپدید شدن فرزندش و تماس تلفنی شخصی که با لهجه کردی از او برای آزادی فرزندش صد هزار دلار آمریکا و چهار میلیون تومان می‌خواست، با مرکز فوریت‌های پلیسی ١١٠ آمل تماس گرفت و این کودک ربایی را گزارش کرد. بر این اساس، برای یافتن کودک، ستاد ویژه‌ای به سرپرستی قاضی شعبه ١٠ دادگستری آمل، فرمانده انتظامی مازندران، اداره آگاهی شهرستان آمل تشکیل شد. در بامداد شنبه ٣١ فروردین ١٣٨١ پول به رباینده داده شد و پلیس نتوانست عامل این آدم‌ربائی را دستگیر کند. ماموران از طریق ردیابی تلفن‌های همراه توانستند آقای پرویزی عمران را که در همان روزها اتومبیل گرانقیمتی خریده بود، دستگیر کنند. او پس از دستگیری به زندان آمل تحویل داده شد. او دو بار مورد بازجویی قرار گرفت. بار اول به خاطر ربودن یک کودک ۹ ساله و بار دوم به دلیل کشتن مرد جوانی که در تاریخ ۴ دی ماه ۱۳۷۹به قتل رسیده بود که به دستور رئیس شعبه ۱۶۰۱ دادگاه جنایی تهران، گروهی از پلیس جنایی از تهران به شهرستان آمل اعزام شدند و او را دوباره بازجوئی کردند. او حدود شش ماه در زندان شهرستان آمل بسر برد.

دادگاه

شعبه دهم دادگستری آمل آقای پرویزی عمران را محاکمه کرد. به درخواست دادگستری مازندران، دادگاه در شهرستان آمل برگزار شد (روزنامه ایران ۹ تیر ۱۳۸۱). هر دو پرونده به صورت ویژه و خارج از نوبت در دادگستری آمل تحت رسیدگی قرار گرفت (روزنامه ۶ تیر ١٣٨١). اولین جلسه محاکمه وی صبح روز پنج شنبه ۱۳ تیر ماه ۱۳۸۱ در دفتر کار معاونت قضایی آمل تشکیل شد. در این جلسه با در خواست رئیس دادگاه، فیلم اعترافات آقای پرویزی عمران برای حضار نشان داده شد. در این جلسه دادستان خواستار صدور حکم اشد مجازات، حکم اعدام متهم در ملاءعام شد. جلسه دادگاه ۴ ساعت طول کشید (روزنامه ایران ۱۵ تیر ۱۳۸۱). دومین جلسه محاکمه آقای پرویزی عمران در تاریخ ۱۵ تیر ماه ۱۳۸۱ در شعبه دهم دادگستری آمل تشکیل شد. (روزنامه ایران ۱۶ تیر ۱۳۸۱)

اتهامات

قاضی دادگستری آمل اتهامات آقای پرویزی عمران را «ربودن و کشتن یک پسر ۹ ساله» و هم چنین «به قتل رساندن یک جوان ۲۴ ساله» عنوان کرد. (روزنامه ایران ٢۴ تیر ١٣٨١)

در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

مدارک علیه آقای پرویزی عمران «پیدا شدن جسد کودک ٩ ساله و جوان ٢۴ ساله، گرفتن پول از پدر کودک ٩ ساله، کشف مقداری از پولی که از پدر کودک اخاذی شده بود در خانه متهم، اعترافات متهم، شهادت پدر و مادر جوان ٢۴ ساله، شکایت دو خانواده مقتولین، تناقض گوی متهم در دادگاه و نمایش فیلم تشریح و بازسازی قتل در خانه متهم» عنوان شد. او اعتراف کرد، چون خبر داشته که پسر عموی پدرش پولدار است، فرزند او را ربوده است. در روز حادثه از پسرک خواست که سوار ماشین او شود، او هم چون متهم را می شناخت، بدون مقاومت سوار ماشین شد و به اتفاق به ویلایی در محمودآباد که ازقبل اجاره کرده بود، رفتند و پس از چندی پسرک را به تهران به خانه خود منتقل کرد و به او گفت که در حال ساختن یک فیلم سینمایی هست و او بایستی نقش اول فیلم را بازی کند. چندین بار با خانواده او برای گرفتن پول بابت آزادی فرزندشان تماس گرفت و پس از چند روز توانست پول را از خانواده تحویل بگیرد. بعد از دریافت پول، به دلیل اینکه پسرک او را می‌شناخت، مجبور شد، او را به قتل برساند. در مورد جوان ٢۴ ساله هم مسئله به دست آوردن پول بود. چون مقتول به حساب شرکت پدرش دسترسی داشت و با جعل امضای پدرش توانسته بودند پولی بدست آورند.

سازمانهای بین المللی حقوق بشر بارها دولت جمهوری اسلامی ایران را به خاطر اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلولهای انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته شده است را مورد پرسش قرار داده‌اند.

دفاعیات

آقای پرویزی عمران در دادگاه از خود دفاع کرد و گفت اتهامات را به هیچ عنوان نمی‌پذیرد . او مدعی شد که تمامی اعترافات اولیه او با تهدید و در جو نا امنی گرفته شده بود (روزنامه ایران ١۶ تیر ١٣٨١). او قتل پسرک را قبول نکرد. اما پذیرفت که پسربچه را ربوده بود. چون قصد داشت با به دست آوردن این پول، آدم دیگری شود. او شخص دیگری را مسئول قتل‌ها معرفی کرد. او گفت، چرا من باید بالای دار بروم ولی متهم اصلی و عامل جنایت راست راست بگردد! او وکیل داشت و وکیل از موکل خود دفاع کرد. او به برگزاری جلسه دادگاه در شهرستان آمل به دلیل وقوع قتل در شهری دیگر اعتراض داشت. او هم چنین به نظریه پزشکی قانونی نیز اعتراض داشت اما از سرنوشت این اعتراضات اطلاعی در دست نیست.

حکم

به حکم دادگاه دادگستری شهرستان آمل و با تائید قضات دیوان عالی کشور، آقای مسعود پرویزی عمران به دو بار اعدام محکوم شد و حکم صادره در ساعت ۱۰ صبح ۸ آبان ماه ۱۳۸۱ اجرا شد و نامبرده در محل استادیوم ورزشی شهید چمران شهرستان آمل، با حضور جمعی از مقامات قضایی، انتظامی و شهروندان آمل در ملاءعام به دار آویخته شد.