خبر محکومیت واعدام خانم زهرا ن. (شیرین)، آرایشگر ٤٠ ساله، درسایت‌های اینترنتی روزنامه اعتماد (٢٧ شهریور١٣٨٥)، روزنامه ایران (٤ اسفند ١٣٨٤ و ١٩ آذر ١٣٨٦)، ایسنا (٢٧ آذر ١٣٨٦) و ایسکانیوز (٢٨ آذر١٣٨٦) به چاپ رسید.

به گزارش خبرنگارروزنامه ایران، «سه دخترجوان متهم كه در زمان برگزارى جلسه محاكمه مادرشان... به شدت و قاطعانه خواستار مجازات مادر خود بودند، اكنون كه حدود ۲ سال از صدور حكم اعدام وى مى گذرد، در تلاش هستند تا با جلب رضایت پدربزرگ و مادربزرگشان، حكم اعدام را متوقف كنند... آنها با درخواست از رئیس قوه قضائیه، خواهان توقف اجراى حكم اعدام شده و عاجزانه از پدربزرگ و مادربزرگشان درخواست كرده‌اند تا از گناه مادرشان بگذرند. سه دختر جوان با مراجعه به شعبه اجراى احكام دادسراى جنایى تهران، تقاضا كردند تا اجازه برگزارى جلسات صلح و سازش به آنها داده شود، شاید دل مهربان پدربزرگ و مادربزرگشان بر تنهایى و بى‌كسى نوه‌هاى بخت برگشته بسوزد و اجازه دهند سایه مادر پشیمان همچنان بالاى سر آنها باقى بماند.»

دستگیری و بازداشت

اطلاعی در مورد جزئیات دستگیری و بازداشت این متهم در دست نیست.

دادگاه

این پرونده در شعبه ٧١ دادگاه کیفری استان تهران مورد رسیدگی قرار گرفت.

اتهامات

اتهام خانم زهرا ن.«قتل عمد» بوده است. بر اساس گزارش رسانه‌ها، وی «به دلیل داشتن ارتباط با فردی دیگر» در١٧ اردیبهشت ١٣٨٤ شوهرش‌ را با سیانور به‌ قتل‌ رساند.‌

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی‌شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می‌شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

مدارک ارائه شده علیه متهم «اعترافات» خود او و همدستش و اظهار داشت: «او به من گفته بود که مى‌خواهد خودكشى كند تا از دست شوهر عصبانى و بداخلاقش راحت شود، اما شب حادثه وقتى به من تلفن كرد تا به خانه‌اش بروم... فهمیدم ماده سمى را در دوغ ریخته و به شوهرش خورانده است. با این حال او را به بیمارستان رساندیم، اما چند دقیقه بعد همسرش جان باخت» (روزنامه ایران).

دفاعیات

خانم زهرا ن. در دفاع خود در دادگاه همه اعترافات قبلى خود را دروغ دانست و گفت كه فریب مرد جوانى را خورده و مواد سمى را نیز این مرد به او داده تا در غذاى شوهرش بریزد و نمی‌دانسته آن دارو كشنده است.

سازمان‌های بین المللی حقوق بشر بارها دولت جمهوری اسلامی ایران را به خاطر اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلول‌های انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته شده است را مورد پرسش قرار داده‌اند. این اعترافات در مورد زندانیان سیاسی گاه از تلویزیون پخش شده‌اند. تلویزیون ملی اقدام به پخش اعترافاتی کرده است که طی آنها زندانیان به جرم‌های مبهم و غیرواقعی اعتراف کرده، باورهای سیاسی خویش را نفی کرده و از آنها توبه کرده‌اند و یا حتی پای دیگران رابه میان کشیده‌اند. سازمان‌های حقوق بشر همچنین به روند اعترافات و توبه زندانیانی که آزاد شده‌اند نیز اشاره کرده‌اند.

حکم

دادگاه خانم زهرا ن. را به اعدام محکوم کرد و حکم به تایید شعبه ٣٣ دیوان عالی کشور رسید. وی در ٢٨ آذر ١٣٨٦ در زندان اوین به دارآویخته شد.