خبر اعدام آقای و. چ. به همراه سه شخص دیگر از سوی وبسایت روزنامه خبر جنوب در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۸۷ منتشر شد.

پرونده آقای و. چ. جوان ساکن شیراز، در ارتباط با وقوع یک قتل در جریان نزاع جمعی است.

دستگیری و بازداشت

ماموران کلانتری ۲۵ شهرک امیرکبیر شیراز، آقای و. چ. را در ساعت یک بامداد ۱۹ شهریور ۱۳۸۴ در منزل خواهرش دستگیر کردند. در پی کشته شدن یک مرد جوان در نزاعی دسته‌جمعی در ساعت ۱۰ شب هجدهم شهریور ۱۳۸۴ در بازارچه شهرک امیرکبیر، ماموران پلیس سه ساعت بعد آقای و. چ. را به عنوان مظنون دستگیر کردند و برای بازجویی و تحقیقات به اداره آگاهی شیراز انتقال دادند. 

آقای و. چ. در جریان تحقیقات اولیه پلیس اظهار داشت که شب وقوع قتل هنگامی که قصد داشت از شهرک امیرکبیر خارج شود، چند نفر از جمله قربانی با او درگیر شده و مورد ضرب و شتم آنها قرار گرفت. اما بنابه به اظهاراتش در جلسه بازپرسی او چند ساعت قبل از وقوع قتل مشروب مصرف کرد و به بازارچه شهرک امیر کبیر شیراز رفت. زمانی که به بازارچه رسید چند نفر از جمله قربانی در حالی که چاقو، قمه و ناچوکا داشتند با یکدیگر درگیری داشتند. آقای و. چ. در حالی که قصد داشت علت درگیری را جویا شود به صورت ناخواسته وارد درگیری شد و یک ضربه نانچیکو به بازویش خورد و به علت لیز خوردن پایش به زمین افتاد. آقای و. چ. در حالی که نیم‌خیز بود چاقوی را که بر زمین افتاده بود را برداشت و درحالی که لباسش خونی بود و قربانی عقب عقب می‌رفت فرار کرد. قربانی بر اثر ضربه چاقو زخمی شد و پس از انتقال به بیمارستان به علت شدت جراحات فوت کرد.

آقای و. چ. مدت چهار سال را در زندان گذراند. 

دادگاه

شعبه پنجم دادگاه کیفری استان فارس ۲ بار آقای و. چ. را محاکمه کرد. دادگاه با حضور نماینده دادستان، اولیای دم قربانی و وکلای آقای و. چ. برگزار شد. نماینده دادستان در خواست قصاص آقای و. چ. کرد و اولیای دم نیز خواستار مجازات او شدند.

اتهامات

دادگاه آقای و. چ. را به «قتل عمد» متهم کرد. 

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمان از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

دادگاه از اظهارات آقای و. چ. در مراحل مختلف دادرسی علیه او استفاده کرد اما مدارک و شواهدی که علیه او مطرح شده، روشن نیست.

همچنین جسد مقتول از جمله مدارک عنوان شده علیه آقای و. چ. بود.

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر بارها جمهوری اسلامی ایران را به دلیل اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلول‌های انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و در صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته می‌شود تردید دارند.

دفاعیات

آقای و. چ. به قصد درگیری به بازارچه نرفته بود. او  پس از آنکه قربانی او را با نانچیکو زد از خود دفاع کرد. او در دادگاه تقاضای عفو و بخشش کرد. 

همچنین وکلای آقای و. چ. در دادگاه اظهار داشتند که آقای و. چ. در جریان درگیری قصد دفاع از خود را داشته و او مسئول قتل قربانی نیست.

بنابه گزارش منتشر شده، یکی از ساکنین شهرک امیرکبیر در جریان تحقیقات اولیه دادگاه اظهار داشت که قبل از وقوع درگیری، قربانی را به همراه چند نفر دیگر که به همدیگر می گفتند «چگونه حال او را بگیریم» دیده است ولی از شروع کننده درگیری ابراز بی اطلاعی کرد.

حکم

شعبه پنجم دادگاه کیفری استان فارس، آقای و. چ. را بنابه درخواست اولیای دم مقتول به «اعدام» (قصاص نفس) محکوم کرد.

 شعبه ۴۲ دیوان عالی کشور حکم صادر شده را نقض و پرونده آقای و. چ. برای رسیدگی مجدد به شعبه صادر کننده حکم ارجاع داد. شعبه پنجم دادگاه کیفری فارس، آقای و. چ. را بار دیگر محاکمه کرد و او را برای بار دوم به «اعدام» (قصاص نفس) محکوم کرد. شعبه ۴۲ دیوان عالی کشور حکم او را تایید کرد.

آقای و. چ. در صبح روز ۱۴ اسفند ۱۳۸۷ در زندان عادل آباد شیراز به دار آویخته شد.