خبر اعدام آقای قربانعلی کریمی، فرزند حاجی‌بابا در روزنامه جمهوری اسلامی در تاریخ یکم اردیبهشت ۱۳۷۰ منتشر شد. اطلاعات تکمیلی از طریق تحقیقات و مصاحبه‌های بنیاد برومند با افراد مطلع دریافت شده است.

آقای کریمی، ۳۱ ساله، اهل و ساکن اراک، متاهل و دارای چند فرزند بود. او قد بلند و اندامی تنومند داشت و در محل زندگی خود فردی شناخته شده و معتبر بود. شغل آقای کریمی آسفالت‌کاری بود.

پرونده آقای کریمی به جرایم مربوط به مواد مخدر مرتبط است.

دستگیری و بازداشت

آقای کریمی در سال ۱۳۶۸ در اراک در منزل یکی از اقوامش دستگیر شد. او به منزل یکی از اقوامش رفت در حالی که نمی‌دانست ماموران پلیس در آن جا منتظر او هستند؛ وقتی وارد خانه شد، صاحب‌خانه به ماموران گفته بود «این همان قربانعلی است که شما دنبالش هستید.»

به گفته یک فرد آشنا، آقای کریمی نمی‌دانست برای چه بازداشت شده و فکر می‌کرد اشتباهی رخ داده، برای همین به خانواده‌اش گفت که خیلی زود آزاد می‌شود چون بی‌گناه است. او مدت ۹ ماه تحت بازجویی و شکنجه بود، اما اعتراف نکرد. بنا بر شهادت یک فرد نزدیک به آقای کریمی، به دلیل نبودن مدرک، او به دفتر بازپرس برده شد و بازپرس آزادی او را شفاها به وی ابلاغ کرد؛ آقای کریمی عصبانی شد و با اعتراض به این که «وقتی می‌دانستید من هیچ چیز نداشتم چرا آن قدر مرا زدید»، میز را به سر قاضی کوبید و قاضی نیز در واکنش به این حرکت او گفت «طناب دار را گردنت می‌اندازم». (مصاحبه بنیاد برومند)

آقای کریمی پس از دوره بازجویی به زندان اراک منتقل شد و با توجه به تخصص شغلی‌اش محوطه زندان اراک را آسفالت کرد.

دادگاه

دادگاه انقلاب اسلامی اراک آقای کریمی را محاکمه کرد. از جزئیات جلسه یا جلسات دادگاه اطلاعی در دست نیست.

اتهامات

اتهام آقای کریمی «خرید، فروش و توزیع یک کیلو گرم مواد مخدر هروئین» اعلام شد.

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمان از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست. سازمان‌های بین المللی حقوق بشر به گزارش‌هایی اشاره می کنند مبنی بر اینکه مقامات جمهوری اسلامی ایران، در برخی موارد اتهامات کاذبی از قبیل قاچاق مواد مخدر یا ارتکاب جرائم عمومی و جنسی را به مخالفان خود (از جمله فعالان سیاسی، مدنی، صنفی و یا اقلیت‌های قومی و مذهبی) نسبت داده و آنان را همراه با محکومان عادی دیگر اعدام می کنند. بر اساس روند قضایی نامتناسب با معیارهای بین المللی، هزاران نفر از متهمان به قاچاق مواد مخدر به اعدام محکوم شده اند. بسیاری از آنها بر مبنای قانون سال ۱۳۶۸ اعدام شده‌اند که مجازات مرگ برای قاچاقچیانی که مقدار معینی مواد مخدر در اختیار داشتند (۵ کیلوگرم حشیش یا تریاک، بیش از ۳۰ گرم هروئین، کودئین یا متادون) را بطور اجباری اعمال می‌کرد. شمار افرادی که بر اساس اتهامات کاذب به اعدام محکوم شده اند معلوم نیست.

مدارک و شواهد

شهادت یک زندانی دیگر که ۲ سال پیش از آقای کریمی دستگیر شده بود، به عنوان مدرک علیه او استفاده شد. آن فرد پیش از دستگیری آقای کریمی اعدام شده بود. (مصاحبه بنیاد برومند) از دیگر مدارک و شواهدی که علیه این متهم در دادگاه مطرح شده، اطلاعی در دست نیست.

دفاعیات

آقای کریمی هرگز به اتهام وارده اعتراف نکرد و مدرکی هم علیه او وجود نداشت. فردی که علیه او شهادت داده بود، یک زندانی بود که پیش از دستگیری آقای کریمی اعدام شده بود، بنابراین امکان حضور او در دادگاه نبود. بنا بر شهادت یک فرد نزدیک به آقای کریمی، حکم آزادی او به دست مسئولان قضایی رسیده بود، اما آنها به آن توجه نکردند. (مصاحبه بنیاد برومند)

حکم

آقای کریمی به اعدام و مصادره اموال محکوم شد و این حکم به تایید دادستان کل کشور رسید. آقای قربانعلی کریمی در روز ۳۱ فروردین ۱۳۷۰ در محوطه زندان اراک اعدام شد. در زمان اعدام او، همسرش به همراه سه فرزند خردسالشان در زندان بود. بنا بر اظهارات یک فرد آشنا، همسر آقای کریمی به قصد تحت فشار قرار دادن او برای اعتراف بازداشت شده بود و اتهام «نگهداری مواد مخدر» به او نسبت داده شده بود. (مصاحبه بنیاد برومند)

دارایی آقای کریمی یک پیکان ۲۸ بود، که آن هم مصادره شد. به گفته یک فرد نزدیک به او، حکم آزادی وی ۲ ماه بعد از اعدامش از تهران آمد. (مصاحبه بنیاد برومند)