خبر و اطلاعات مربوط به اعدام آقای محمد دوست محمدی، فرزند ابوالفضل، معروف به «محمد تاتار» و «محمد کماندو» از طریق سه فرم الکترونیکی توسط افرادی آشنا با وی به بنیاد عبدالرحمن برومند ارسال شد (۶ آذر ۱۳۹۵، ۸ مهر ۱۳۹۹، ۲۷ دی ۱۳۹۹). خبر اعدام او در روزنامه اطلاعات مورخ ۱۷ آبان ۱۳۷۹نیز منتشر شد.

آقای دوست محمدى در تهران در سال ١٣۵٢ یا ١٣۵٣ به دنیا آمد. او مجرد بود، تحصیلات سوم راهنمایی و شغل آزاد داشت.  بر اساس یکی از فرم‌های الکترونیکی، آقای محمدی اهل خلج قم بود (فرم الکترونیکی - ۲۷ دی ۱۳۹۹).

دستگیری و بازداشت

ماموران حفاظت و اطلاعات، آقای دوست محمدی را در سال ١٣۷۵ در خانه‌اش در حسین آباد دولاب در تهران با قرار بازداشت دستگیر کردند (فرم الکترونیکی ۸ مهر ۱۳۹۹، ۶ آذر ۱۳۹۵) . او در زندان‌های قصر و اوین نگهداری شده بود (فرم الکترونیکی ۶ آذر ۱۳۹۵). ولی بر اساس دو فرم الکترونیکی دیگر، وی در زندان رجایی شهر محبوس بود (فرم الکترونیکی ۲۷ دی ۱۳۹۹، ۸ مهر ۱۳۹۹). 

دادگاه

دادگاه انقلاب اسلامی تهران آقای دوست محمدی را محاکمه کرد.

اتهامات

بر اساس  روزنامه اطلاعات (۱۷ آبان ۱۳۷۹)، اتهام آقای دوست محمدی « سلب امنیت داخلی» بوده است. شرح اتهامات وی «ایجاد نزاع و درگیری‌های متعدد با مردم و مأموران، ایجاد مزاحمت‌های متعدد برای نوامیس مردم به شیوه‌های وحشیانه و کشف حجاب از دختران، ارتکاب اعمال شنیع لواط و زنا و برقراری روابط نامشروع، در اختیار داشتن خانه مجردی و امن برای انجام اعمال منافی عفت، اخلال در نظم آسایش عمومی، بستن شوارع و اخاذی از مردم، برپایی مجالس لهو و لعب و عیاشی، تهیه و فروش مشروبات الکلی و شرب خمر به دفعات مختلف، خرید، فروش، نگهداری و استعمال مواد مخدر و تحریک زندانیان به جو سازی و ایجاد اغتشاش» ذکر شده است.

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمان از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست. سازمان‌های بین المللی حقوق بشر به گزارش‌هایی اشاره می کنند مبنی بر اینکه مقامات جمهوری اسلامی ایران، در برخی موارد اتهامات کاذبی از قبیل قاچاق مواد مخدر یا ارتکاب جرائم عمومی و جنسی را به مخالفان خود (از جمله فعالان سیاسی، مدنی، صنفی و یا اقلیت‌های قومی و مذهبی) نسبت داده و آنان را همراه با محکومان عادی دیگر اعدام می کنند. هر سال صدها نفر در دادگاه‌های ایران به اعدام محکوم می‌شوند اما شمار افرادی که بر اساس اینگونه اتهامات کاذب به اعدام محکوم شده‌اند معلوم نیست. 

مدارک و شواهد

بر اساس اطلاعات بدست آمده از فرم‌های الکترونیکی، هیچ مدرکی علیه آقای دوست‌محمدی وجود نداشته است (فرم الکترونیکی ۶ آذر ۱۳۹۵، ۲۷ دی ۱۳۹۹). 

دفاعیات

بر اساس اطلاعات بدست آمده از فرم الکترونیکی، آقای دوست‌محمدی مرتکب جرمی نشده و بی‌گناه بود (فرم الکترونیکی ۶ آذر ۱۳۹۵). 

حکم

دادگاه انقلاب اسلامی تهران آقای محمد دوست‌محمدی را به اعدام محکوم کرد و حکم به تایید دیوان عالی کشور رسید. وی در آبان ۱۳۷۹ به دار آویخته شد (روزنامه اطلاعات ۱۷ آبان ۱۳۷۹). 

به گفته افرادی آشنا با آقای دوست‌محمدی، ایشان در میدان امام حسین در تهران به دار آویخته  شد و در قطعه ٢١٠ گورستان بهشت زهراى تهران به خاك سپرده شد (فرم الکترونیکی ۲۷ دی ۱۳۹۹، ۸ مهر ۱۳۹۹). ولی بر اساس گزارش یکی از فرم‌های الکترونیکی آقای دوست‌محمدی در زندان اوین به دار آویخته شد (فرم الکترونیکی ۶ آذر ۱۳۹۵) .

در زمان اعدام آقای دوست‌محمدی هیچکس حاضر نشد چهارپایه را از زیر پای او بزند. آقای دوست‌محمدی یکی از سربازان حاضر را که از هم‌محله‌ای‌هایش (از محله دولاب ) بود شناخت و از او خواست که این کار را انجام دهد (فرم الکترونیکی ۸ مهر ۱۳۹۹).