خبر اعدام آقای فرهاد رحمانپور، در نسخه اینترنتی روزنامه جمهوری اسلامی، روزنامه ایران و سایت ایرنا منتشر شد (۶ آبان ١٣٨١). اطلاعات تکمیلی در این باره از روزنامه‌های ایران (١٨، ١٩ خرداد، ١ و ٨ تیر ١٣٨١)، و جام جم (٧ تیر ١٣٨١) جمع‌آوری شده است. او متاهل، دارای یک فرزند و آشپز بود. اما در زمان وقوع حادثه بیکار بود. پرونده او به قتل یک مادر و دو فرزند او در ١٣ خرداد ١٣٨١ در خانه مقتول در خیابان منیری واقع در محله جوادیه تهران ارتباط داشت.

دستگیری و بازداشت

آقای رحمانپور در ١۴ خرداد ١٣٨١ در روستای حسین‌آباد از توابع شهرستان فومن توسط اکیپی از کارآگاهان شعبه قتل دایره ١٠ اداره آگاهی تهران دستگیر شد. ماموران پس از بازجویی از همسر و پدر مقتولین، ردپایی از یک آشنا را دنبال کردند و پی بردند که آقای رحمانپور که یک کوچه با محل قتل فاصله داشت، به همراه همسر و بچه‌اش شبانه به فومن سفر کرده است. ماموران او را در خانه یکی از بستگانش در روستای حسین‌آباد دستگیر کردند و با صدور قرار بازداشت موقت به تهران منتقل کردند. (روزنامه ایران ١٨ خرداد ١٣٨١)

دادگاه

شعبه ١۶٠٨ دادگاه جنایی تهران آقای رحمانپور را محاکمه کرد. دادگاه او ٢٣ روز پس از دستگیریش در روز پنج‌شنبه ۶ تیر ماه ١٣٨١ خارج از نوبت برگزار شد. از جزئیات دادگاه وی اطلاعی در دست نیست.

اتهامات

اتهامات آقای رحمانپور «قتل یک زن و دو پسر خردسال و سرقت» عنوان شد. بر اساس اطلاعات موجود، آقای رحمانپور به خانه مقتول رفت و با وارد آوردن ضربات کارد زن عمو و دو پسر خردسال او را به قتل رساند.

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمان از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.  

مدارک و شواهد

مدارک علیه آقای رحمانپور «یافتن ۵ حلقه النگو و زنجیر طلا در بازرسی از خانه متهم و اعترافات متهم» عنوان شد. (روزنامه ایران ١٨ خرداد ١٣٨١)

سازمانهای بین المللی حقوق بشر بارها دولت جمهوری اسلامی ایران را به خاطر اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلولهای انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته شده است را مورد پرسش قرار داده‌اند.

دفاعیات

آقای رحمانپور در دادگاه از خود دفاع کرد. او گفت، قتل‌ها را قبول دارد. ولی تمام این اتفاقات در یک لحظه رخ داد. او برای لحظاتی دچار جنون آنی شده است و نمی‌دانست که چکار می‌کند. انگیزه‌اش برای ارتکاب قتل ها سرقت بود. اعلام کرد که اعتیاد ندارد و هرگز نیز هیچ اعتیادی نداشته است. سابقه بیماری هم ندارد. تنها کمی عصبی هست (روزنامه ایران ٨ تیر ١٣٨١). او وکیل مدافع تسخیری داشت که توضیحاتی به دادگاه ارائه کرد. اما اطلاعی از دفاعیات او در دست نیست (روزنامه جام جمع ٧ تیر ١٣٨١).

آقای رحمانپور سابقه کیفری نداشت. کارشناسان پزشکی قانونی هم پس از بررسی و معاینات تخصصی اعلام کردند که او به بیماری روحی و روانی مبتلا نیست. قاضی پرونده در مصاحبه‌ای گفت، اعترافات متهم در باره انگیزه قتل کافی و قانع کننده نبود. چون متهم در بازجویی قضایی و پلیسی انگیزه خود را در ارتکاب قتل سرقت عنوان کرده است، در حالی که با توجه به مقدار اندک طلا، انگیزه دیگری نیز باید در میان باشد. پذیرش اینکه فردی به خاطر این وجه کم سه عضو از بستگانش را به طرز فجیعی به قتل برساند، برای قاضی سنگین و غیرقابل قبول بود. از نظر قاضی اعتیاد متهم نیز به حدی نبود که او را وادار به ارتکاب قتل کند (روزنامه ایران ١٩ خرداد ١٣٨١). مسئله قابل ذکر این است که در روز حادثه، ماموران در بررسی محل قتل، نوشته‌ای به دست آورده بودند که نوشته بود، قضیه ناموسی است اگر به ماموران اطلاع دهید در منزل بمب گذاشته‌ایم و خانه را منفجر می‌کنیم. اما پلیس این نوشته را مرموز و یک اقدام منحرف کننده، قلمداد کرد. (روزنامه ایران ١٨ خرداد ١٣٨١)

حکم

شعبه ١۶٠٨ دادگاه جنایی تهران آقای فرهاد رحمانپور را به اتهام سه قتل به سه بار اعدام، به اتهام سرقت به ٣ سال حبس و ٧۴ ضربه شلاق محکوم کرد. این حکم توسط دیوان عالی کشور تائید شد و او در ۵ آبان ماه ١٣٨١‌با حضور خانواده مقتولین و مسئولین اجرای احکام مجتمع جنایی تهران با چرثقیل در محل وقوع جرم در ملاءعام به دار آویخته شد. همسر و پدر خانواده قربانیان حلقه دار را به گردن آقای رحمانپور انداخت و دکمه جرثقیل را برای بالا بردن او فشار داد. حکم شلاق او نیز قبل از اعدام اجرا شد.