خبر اعدام آقای بابک ک. در روزنامه‌های ایران (۲۴ آبان  ١٣۸۰) و جام‌جم (۳۰ آبان ۱۳۸۰) منتشر شد. اطلاعات تکمیلی در این باره از روزنامه ایران در تاریخ‌های ۱۹ و ۲۰ فروردین و ۱۴ و ۱۵ تیر ١٣۸۰ برگرفته شده است.

آقای بابک ک. ۳۰ ساله و مستخدم یك شركت سازنده دستگاه‌های صنعتی (تهویه هوا) در دماوند بود. بنا به اظهارات یکی از بستگانش، آقای بابک سال‌ها قبل با برادرش (ناتنی) به صورت شراكتی یک کارگاه تعمیرات دوربین عکاسی داشتند ولی بعدها به علت بروز مشکلات از هم جدا شدند. خانواده آقای بابک وی را به دلیل «مشکلات اخلاقی و اعتیاد» طرد کرده، به  ازدواج با دختر مورد علاقه‌اش رضایت ندادند.  (۱۹ و ۲۰ فروردین ١٣٨٠)

بنابر اطلاعات موجود، پرونده آقای بابک ک. در ارتباط با گم شدن و به قتل رسیدن برادرزاده (ناتنی)‌اش در ۱۴ فروردین ماه ۱۳۸۰ بود.

دستگیری و بازداشت

آقای بابک ک. در ۱۸ فروردین ۱۳۸۰، چهار روز بعد از ناپدید شدن برادرزاده‌اش (نگین)، در حوالی میدان بهارستان (تهران) توسط ماموران پلیس ۱۱۰ و تجسس کلانتری دستگیر شد.

آقای بابک ک. ابتدا از سرنوشت نگین اظهار بی‌اطلاعی کرد، اما بعدا در جریان آنچه در روزنامه ایران «بازجویی‌های تخصصی» نامیده شده است، ادعا کرد که دختر خردسال را ربوده و در یکی از خیابان‌های تهران رها کرده است. با ادامه بازجویی‌ها آقای بابک مدعی شد که برادرزاده‌اش  را در خیابان رها نکرده، بلکه به خانه متروكه‌ای واقع در بن‌بست بهبهانی كوی ناظم الاطباء (حوالی ناصر خسرو) برده و در آنجا زندانی كرده است. کارآگاهان (همراه با آقای بابک) به محل مورد نظر رفته و در آنجا با جنازه دختربچه مواجه شدند. (۱۹ و ۲۰ فروردین ١٣٨٠)

دادگاه

شعبه ۱۶۰۱ مجتمع امورجنایی تهران آقای بابک ک. را محاکمه کرد. از جزئیات جلسات دادگاه اطلاعی در دست نیست اما بر مبنای خبر روزنامه جام‌جم آقای بابک ک. وکیل تسخیری داشته است.

اتهامات

اتهامات آقای بابک ک. «قتل» و «آزار و اذیت» بود.

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمان از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست. سازمان‌های بین المللی حقوق بشر به گزارش‌هایی اشاره می کنند مبنی بر اینکه مقامات جمهوری اسلامی ایران، در برخی موارد اتهامات کاذبی از قبیل قاچاق مواد مخدر یا ارتکاب جرائم عمومی و جنسی را به مخالفان خود (از جمله فعالان سیاسی، مدنی، صنفی و یا اقلیت‌های قومی و مذهبی) نسبت داده و آنان را همراه با محکومان عادی دیگر اعدام می کنند. هر سال صدها نفر در دادگاه‌های ایران به اعدام محکوم می‌شوند اما شمار افرادی که بر اساس اینگونه اتهامات کاذب به اعدام محکوم شده‌اند معلوم نیست.

مدارک و شواهد

مدارک ارائه شده علیه آقای بابک ک. «اعترافات» خود او به آزار و اذیت مقتول و خفه کردن وی، پیدا شدن جسد مقتول در محلی که نشانی آن را متهم داده بود، و همچنین شهادت همسایگان به دیدن آقای بابک به عنوان آخرین فرد همراه مقتول در شب حادثه بود. ا زمیان منابع،‌تنها روزنامه جام‌جم، به نتیجه آزمایش‌های پزشکی قانونی که سلامت عقلی آقای بابک ک. را تایید کرده بود اشاره کرد.

آقای بابک ک. در روز تولد برادر‌زاده‌اش (۱۴ فروردین ۱۳۸۰) به خانه آنها رفت، اما برادرش او را به خانه راه نداد. به گزارش روزنامه ایران، این رفتار برادرش، آقای بابک را بر آن داشت که در یک اقدام تلافی جویانه دست به ربودن دختر ۵ ساله او بزند.

سازمان‌های بین المللی حقوق بشر بارها دولت جمهوری اسلامی ایران را به خاطر اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلول‌های انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته شده است را مورد پرسش قرار داده‌اند.

دفاعیات

آقای بابک ک. در دفاعیات خود با اشاره به اینکه از بیماری صرع رنج می‌برد و مشکلات روانی دارد گفت، «نمی‌دانم چرا دست به این جنایت زده‌ام.» (۱۹ فروردین ۱۳۸۰) وی با اشاره به اینکه خانواده‌اش علی رغم میل شدید او به ازدواج، مانع آن می شدند اظهار داشت: «از همه جا رانده شده بودم، بیشتر مواقع قرص می‌خوردم و درحالت عادی نبودم» (۱۴ تیر ۱۳۸۰)

حکم

دادگاه آقای بابک ک. را به اتهام «قتل» و «آزار و اذیت» به دو بار اعدام محكوم كرد و حکم به تایید دیوان عالی کشور رسید. وی در۲۳ آبان ۱۳۸۰ در زندان قصر اعدام شد.