بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

مهدی یزدانی

درباره

سن: ۲۲
ملیت: ايران
مذهب: احتمال قوی اسلام
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۲۸ تیر ۱۳۸۳
محل: فلکه ویلا‌شهر، نجف آباد، استان اصفهان، ايران
نحوه کشته‌شدن: حلق آویز
اتهامات: تجاوز
سن در زمان ارتکاب جرم انتسابی: ۱۹

ملاحظات

خبرواطلاعات مربوط به اعدام آقای مهدی یزدانی، پسر علی، از طریق یک فرم الکترونیکی توسط فردی آشنا با وی به بنیاد عبدالرحمن برومند ارسال شد (۱۰ آذر ۱۳۹۹). خبر اعدام او به همراه آقای نواب داودی، در سایت اطلاعات رسانی اصفهان (٢٨ تیر ماه ١٣٨٣)، سایت ایسنا (٢٩ تیر ١٣٨٣) و به نقل از مرکز اطلاع رسانی فرماندهی انتظامی اصفهان در روزنامه ایران (٣٠ تیر ١٣٨٣) هم انتشار یافت.  بر اساس این سایت‌های خبری و روزنامه، پرونده او و چهار نفر دیگر به یک باند سرقت در سال ١٣٨٢ به نام «باند ابلیس» در شهرستان نجف‌آباد اصفهان ارتباط دارد. 

آقای یزدانی در۱۰ فروردین ۱۳۶۱ به دنیا آمد. مجرد بود، دیپلم دبیرستان داشت، و سرباز ارتش بود و در پادگان توپخانه ۵۵ اصفهان خدمت می‌کرد (فرم الکترونیکی ۱۰ آذر ۱۳۹۹). 

دستگیری و بازداشت

آقای یزدانی در مهر ماه ١٣٨٢ پس شکایت چند زن توسط ماموران انتظامی نجف‌آباد شناسایی و دستگیر شد (روزنامه ایران). بر اساس فردی آشنا با وی، تمام پرونده علیه او به دلیل درگیری او و آقای نوابی با فرمانده آگاهی نجف‌آباد در زمان دستگیری، تشکیل شد (فرم الکترونیکی ۱۰ آذر ۱۳۹۹). بر همین اساس، آقای یزدانی در طول ۱۲۰ روز در زندان شکنجه شد.

دادگاه

دادگاه آقای یزدانی در استان اصفهان برگزار شد.  بر اساس فردی آشنا با وی، او هرگز به دادگاه نرفت و زیر شکنجه  (به کارهایی که نکرده بود) اعتراف کرد (فرم الکترونیکی ۱۰ آذر ۱۳۹۹).

اتهامات

اتهامات آقای یزدانی «۵ فقره آدم‌ربائی، مصرف مواد مخدر و زنای به عنف» عنوان شد.

آقای یزدانی و ۴ نفر دیگر در پوشش تاکسی به آدم‌ربائی و سرقت می‌پرداختند (سایت اطلاعات رسانی اصفهان).  ولی به 

در شرایطی که حداقل تضمین‌های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

بر اساس سایت‌های خبری و روزنامه، مدارک علیه آقای یزدانی «٢ فقره سابقه کیفری، شکایت چهار زن ساکن شهرستان نجف‌آباد، شناسائی آنها با سیستم چهره‌نگاری، گزارشات شاهدین و اعتراف خود او» عنوان شد. ولی بر اساس فرم الکترونیکی، هیچ مدرکی بر ضد آقای یزدانی وجود نداشت بجز اعتراف خودش زیر شکنجه.

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر بارها دولت جمهوری اسلامی ایران را به خاطر اعمال سیستماتیک شکنجه‌های شدید و استفاده از سلولهای انفرادی جهت گرفتن اعتراف از زندانیان محکوم کرده‌اند و صحت اعترافاتی که تحت فشار از متهمان گرفته شده است را مورد پرسش قرار داده‌اند. متهمان دیگر این پرونده به ١۵ سال زندان و ۵ و ٧ سال تبعید به نقاط بد آب و هوا و ٨٠ ضربه شلاق محکوم شدند.

دفاعیات

«آقای یزدانی بیگناه بود و تمام اتهامات نسبت داده شده به او بی‌اساس بود. حتی در زمان وقوع جرم، در پادگان توپخانه ۵۵ اصفهان بود» (فرم الکترونیکی ۱۰ آذر ۱۳۹۹). بر همین اساس، آقای یزدانی دسترسی به وکیل نداشت و در دادگاه محاکمه خود هم حضور نداشت.

حکم

آقای مهدی یزدانی به اعدام، ١۵ سال زندان، بازگرداندن اموال سرقتی، ١٠ ضربه شلاق و پرداخت دیه شکایت کنندگان محکوم شد.شعبه دو دیوان عالی کشور حکم آقای یزدانی را تایید کرد و او به همراه یک نفر دیگر در ٢٨ تیر ماه ١٣٨٣در فلکه ویلاشهر نجف‌آباد در ملاء عام به دار آویخته شد. 

براساس فرم الکترونیکی، خانواده آقای یزدانی یک روز قبل از اعدام مطلع شدند. دیگر متهمان این پرونده به ١۵ سال حبس و هفت سال تبعید به نقاط بد آب و هوا و ٨٠ ضربه شلاق و پنج سال تبعید محکوم شدند.

تصحیح و یا تکمیل کنید