اطلاعات درباره گروهبان حسین رحیمی، فرزند ولی، از طریق فرم الکترونیک ارسالی بنیاد توسط یکی از نزدیکان ایشان گردآوری شده است. خبر اعدام آقای رحیمی (به همراه ٧ نفر دیگر) در روزنامه کیهان مورخ ٢٣ فروردین ١٣٥٨ و در گزارش اسفند ۱۳۵۸ سازمان عفو بین الملل منتشر شده است. سازمان عفو بین الملل، بر مبنای گزارش‌های رسانه‌های ایرانی وخارجی و خبرگزاری رسمی پارس لیستی از ۴۳۸ متهمینی را که دادگاه‌های انقلاب از زمان تأسیس تا مرداد ۱۳۵۸ محکوم به اعدام کرده‌اند تهیه کرده و در این گزارش منتشر کرده است.   

گروهبان رحیمی متولد سال ۱۳۲۲ در الیگودرز بود. آقای رحیمی متاهل، درجه دار ژاندارمری، و فرمانده پاسگاه بود و برای شرکت توانیر (تولید، انتقال و توزیع نیروی برق ایران) کار می‌کرد. او پس از انقلاب یک بار به اتهام ساواکی بودن دستگیر شد. اما بعد از دو روز بخاطر نبودن نامش درمیان اعضای ساواک، او را آزاد کردند. 

دستگیری و بازداشت

بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند، گروهبان رحیمی مدتی پس از انقلاب  برای دریافت حقوقش که چند ماهی بود پرداخته نشده بود به شرکت توانیر در اهواز مراجعه کرده بود. رئیس حسابداری و چند تن از پرسنل این شرکت که در کمیته انقلاب کار می‌کردند او را مورد ضرب و شتم قرار داده و با این ادعا که فرار کرده، او را دستگیر کردند. او را ابتدا در زندان قدیم اهواز (ساختمان انتظامی خوزستان)، نگهداری و بعد به زندان کارون اهواز منتقل کردند. زمانی که در زندان قدیم اهواز بود، مقامات به او گفته بودند: برای آزادی "عجله نکن، الان دست هر بچه یک اسلحه است، یک دفعه می‌بینی‌ می‌زنن و می‌کشنت، بهتره یک مدت بمونی، همین که آبها از آسیاب افتاد میذ‌اریم بری." آقای رحیمی طی ملاقاتی با خانواده در زندان کارون، گفته بود که به وی قول آزادی داده بودند ولی از بابت اینکه چرا هنوز آزاد نشده بود، ابراز نگرانی کرده بود.    

دادگاه

بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند و گزارش روزنامه کیهان، ، دادگاه انقلاب اسلامی اهواز گروهبان حسین رحیمی و ۳ نفر دیگر را در تاریخ ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ در محل ساختمان شیرخورشید سرخ  محاکمه کرد. این اولین دادگاهی بود که پس از انقلاب در این شهر برگزار شد. همان شب، پیش از شروع دادگاه مقامات به خانواده متهمان گفتند که دادگاه تا روز بعد عقب افتاده است. در مقابل ناباروی خانواده، یک قرآن آوردند و قسم خوردند که دادگاه به تاخیر افتاده. با این حال همان شب دادگاه با حضور شاکیان تشکیل شده. اما خانواده آقای رحیمی که خانه‌شان بیش از پانصد متر با محل دادگاه فاصله نداشت، صبح سحر صدای شلیک گلوله‌ها را شنیده بودند.

اتهامات

بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند، اتهامات طرح شده در کیفرخواست "حمل سلاح غیر مجاز، تظاهرات مستانه به نفع شاه و شرکت در چهار شنبه سیاه و ایجاد رعب و وحشت" بوده است.  

در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.

مدارک و شواهد

در گزارش روزنامه کیهان نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست. اما بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند، پنج نفر که هیچکدام گروهبان رحیمی را شخصا نمی‌شناختند، علیه وی در دادگاه شهادت داده‌اند.

دفاعیات

بنابر اطلاعات ارسالی برای بنیاد برومند و به نقل از عکاس روزنامه کیهان، گروهبان حسین رحیمی فرصتی برای دفاع از خویش نداشته است. به گفته نزدیکان آقای رحیمی بخاطر شغلش مجاز به حمل سلاح بوده و شاهدانی وجود داشتند که او را در آن روز چهارشنبه سیاه (۲۷ دیماه ۱۳۵۷)، همان روزی که در اتهامات گفته شده است نیروهای انتظامی رژیم شاه با حمله به تظاهر کنندگان عده‌ای را کشته‌اند، دیده بودند که از هجوم نظامیان به مغازه‌های دوستانش جلوگیری می‌کرده است.

حکم

به گزارش روزنامه کیهان، دادگاه انقلاب اسلامی اهواز پس از چند ساعت شور گروهبان حسین رحیمی و سه نفر دیگر را "مفسد فی الارض" شناخت و به مرگ محکوم کرد.  آنها ساعت ٤ و ٢٥ دقیقه سحرگاه روز ٢٣ فروردین ١٣٥٨ در حیاط پشتی‌ ساختمان شیر و خورشید سرخ تیرباران شدند. پرستارهایی که در بیمارستان ارتش واقع در پشت محل اعدام کار می‌کردند برای همسر آقای رحیمی تعریف کرده بودند که فریاد اعدام شدگان را که اعلام بیگناهی می‌کردند، شنیده بودند. گروهبان رحیمی  همانروز در بهشت آباد اهواز به خاک ‌سپرده شد.