بنیاد عبدالرحمن برومند

سازمان دیده بان حقوق بشر امروز از دولت ایران خواست فورا سمیه بینات، همسر زندانی شناخته شده سیاسی احمد باطبی را آزاد کند و در خصوص نحوه ربودن وی از خیابان تحقیقات لازم را به عمل آورد.

روز بیست و یکم فوریه، دو مرد که محتملا نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بوده اند، بینات را در شهر شمالی گرگان، جایی که وی مشغول به کار دندانپزشکی است، ربوده اند. برادر سمیه بینات، میعاد بینات، جزییات نحوه بازداشت خواهر خود را برای دیده بان حقوق بشر نقل کرده است. بینات قرار بود ساعت هشت شب یکی از دوستانش را ملاقات کند. هنگامی که او به ماشین دوستش نزدیک شد، یک ماشین پژو با رنگ روشن جلوی اوظاهر شد. دو مرد از ماشین خارج شدند و به بینات تکه کاغذی نشان دادند و او را مجبور کردند که داخل ماشین شود و دور شدند.

سارالی ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان دیده بان حقوق بشر دراین زمینه گفت: "مقامات مسئول با ربودن سمیه بینات وی را به شکل آدم ربایی دستگیر کرده اند. دولت ایران باید بینات را آزاد کند و نسبت به این دستگیری ظالمانه تحقیقات به عمل بیاورد."

براساس گفته های میعاد بینات، بلافاصله بعد از ربودن آشکار وی، خانواده بینات برای یافتن وی ایستگاه های نیروی انتظامی و دفاتر مقامات امنیتی را جستجو کردند. اما کسی درمورد اینکه وی کجاست و یا اینکه دستگیری او را تایید کند، اطلاعاتی نداشت. تایید دستگیری بینات در دستان نیروهای امنیتی بود که روز ۲۲ فوریه، زمانی که او به خانوده اش طریق تلفن همراه خود ساعت چهار بعد از ظهر با آنها تماس گرفت، معلوم شد. مردی که خودش را به عنوان کسی که از زندان زنان گرگان تماس می گرفت معرفی کرد گوشی تلفن را به بینات داد.

خانواده بینات، دو بار بعد از اینکه او دستگیر شد، از او خبر گرفتند، البته قبل از آنکه بدانند کجاست. اول بار، چند ساعت بعد ازدستگیری، او در تماسی با پسر عموی خود به وی خبرمی دهد که ممکن است کلید خانه اش را با تاکسی برایش بفرستد تا بتواند ازحیوانش مراقبت کند.

خانواده وی تلاش کردند به صورت مداوم با تلفن همراه وی بین ساعت ۸ شب تا ۱ صبح تماس بگیرند، زمانی که وی به نهایتا به تلفن خود پاسخ داد. دراین نوبت، دریک گفت وگوی بسیار کوتاه، بینات به آنها گفت که او در راه یک سفر کاری به شهر مشهد است. براساس گفته های خانواده وی، بینات پیش ازآن در مورد چنین سفری چیزی به آنها نگفته بود و وقتی خانواده اش او را در خصوص این موضوع تحت فشار گذاشتند او پاسخ داد که نمی تواند دیگر صبحت کند اما گفت که دستگیر نشده است.

درنهایت دربیست و دوم فوریه، خانواده وی تلفنی دریافت کردند که آشکارا ازتلفن همراه بینات از زندان زنان گرگان گرفته شده بود. بینات به خانواده خود گفت که او در ارتباط با گروهی ازپزشکان دستگیر شده که مسئولان می گویند او با آنها کارمی کرده و او به چندین جرم جنایی ازجمله جعل اسناد پزشکی و انجام سقط جنین غیرقانونی متهم شده است. او ادعا کرد که بین پنج تا هفت روز دیگر آزاد خواهد شد.

میعاد بینات به دیده بان حقوق بشر گفت که خانواده او از وجود چنین گروهی ازپزشکان آگاه نیست و هیچ یک از این اظهارات را باور ندارد به دلیل اینکه بینات دندانپزشک است.

دستگیری بینات، در زمانی منتشر می شود که همسر او، احمدی باطبی زندانی سیاسی، از مشکلات سلامتی درنتیجه فشارهای ذهنی و فیزیکی ناشی از زندان ازجمله ضرب و شتم و شکنجه رنج می برد. مامورین امنیتی باطبی را در سال ۱۹۹۹ برای شرکت در یک تظاهرات دانشجویی دستگیری کردند. متعاقب آن قوه قضاییه وی را به ده سال زندان محکوم کردند. روز هجدهم فوریه، مقامات باطبی را از زندان اوین تهران به بیمارستان شهدا درمیدان تجریش انتقال دادند. براساس گزارشهای خبری، پزشک باطبی، حسام فیروزی اعلام کرد که وضعیت باطبی وخیم و نیازمند درمان خارج از زندان است.

روز بیستم فوریه، علی رضا جمشیدی سخنگوی قوه قضاییه، به خبرنگاران گفت که وضعیت سلامتی باطبی خوب است. باطبی به زندان اوین بازگردانده شد ودرحال حاضر دربخش ۳۵۰ زندان نگهداری می شود. او به خانواده اش گفته است که به خاطر ربودن همسرش در اعتصاب غذا به سر می برد. ویتسون درهمین زمینه گفته است: "دولت ایران باید سریعا سمیه بینات را آزاد کند، اتهامات مشکوکش را رها کند و مراقبت های پزشکی مقتضی را برای همسرش احمد باطبی فراهم آورد."

پیش زمینه:

احمد باطبی، اولین بارهنگامی مورد توجه بین المللی قرارگرفت که عکس وی بر روی جلد هفته نامه اکونومیست در سال ۱۹۹۹ منتشر شد. باطبی دراین عکس بر فراز جمعیت تظاهرکنندگان درحالی قرارداشت که پیراهنی خونین را از یک دانشجوی دیگر در دست داشت که توسط نیروهای شبه نظامی لباس شخصی در جریان تظاهرات مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.

مقامات مسئول، باطبی را در ارتباط با شرکت دراین تظاهرات دستگیر کردند و در ابتدا او را به دلیل به مخاطره انداختن امنیت ملی به مرگ محکوم کردند. این حکم سپس با تخفیف روبرو شد و در مرحله اول به ۱۵ سال و در مرحله دوم به ۱۰ سال زندان تبدیل شد.

در جریان بازجویی از باطبی، مقامات امنیتی بارها او را مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار دادند. او درنامه ای که در ۲۳ مارس ۲۰۰۰ به صورت قاچاقی از زندان خارج کرد، به شرح تجربیات خود در زندان پرداخت. در نتیجه این شکنجه و شرایط ضعیف زندان، شنوایی باطبی و دید او کاهش پیدا کرد و او همچنین چندین دندان خود را ازدست داد.

از زمان زندانی شدن، مقامات زندان به باطبی اجازه داده اند که زندان را چندین بار به عنوان مرخصی، معمولا برای درمان پزشکی، ترک کند.

در اثنای یکی ازاین مرخصی ها در نوامبر ۲۰۰۳، مقامات باطبی را به دنبال دیدار با آمبی لیگابو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر و آزادی بیان، دستگیر کردند. او برای پیدا کردن شواهدی در زمینه حقوق بشر درایران در ماموریت به سر می برد.

بعد از مرخصی دیگری در سال ۲۰۰۵، وی به زندان گزارش نداد اگر چه مقامات مسئول ازاینکه وی کجا به سر می برد آگاه بودند. در جولای ۲۰۰۶، باطبی بار دیگر دستگیر شد و در حال سپری کردن دوران محکومیت خود در زندان به سر می برده است.

وضعیت فیزیکی و روانی باطبی درزندان، درنتیجه آخرین باربستری شدن وی در بیمارستان شهدای تجریش در هجدهم فوریه، پیوسته خراب تر شده است. او بعد از آن به زندان اوین بازگردانده شده است. پزشک معالج او، حسام فیروزی تایید کرده کرده است که اظهارات فامیل و دوستان او را که ادعا می کنند او به تجهیزات و مراقبت ها فوری پزشکی نیازمند است را تایید کرده است.

برای مطالعه بیانیه های مطبوعاتی سازمان دیده بان حقوق بشر به زبان فارسی اینجا را کلیک کنید: http://www.hrw.org/doc/?t=persian_news