بنیاد عبدالرحمن برومند

سرنوشت هفت عضو اقلیت مذهبی بهایی ایران پس از این که محاکمه شان روز شنبه به تعویق افتاد، هنوز ناروشن مانده است.

در صورت محکومیت در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب در تهران، ممکن بود آنها با مجازات مرگ روبرو شوند. احتمال داشت که آنها به عنوان مفسد فی الارض و به «جاسوسی برای اسرائیل»، «اهانت به مقدسات مذهبی» و «تبلیغ علیه نظام» متهم شوند.

به خانواده های آنها گفته شده که فعلا محاکمه ای در کار نخواهد بود و به موقع به آنها اطلاع داده خواهد شد.

عفو بین الملل کماکان از مقامات ایرانی می خواهد فورا و بدون قید و شرط این هفت نفر را که از نظر این سازمان زندانی وجدانی هستند، و صرفا به خاطر باورها یا فعالیت های مسالمت آمیزشان برای جامعه بهایی در بازداشت هستند، آزاد کنند.

این بازداشتیان در ماه های مارس و مه ۲۰۰۸ دستگیر شدند. در ماه مه ۲۰۰۹ به خانواده های آنها گفته شد که آنها با اتهام تازه مفسد فی الارض روبرو هستند که می تواند مجازات اعدام در پی داشته باشد. وکلای آنها از زمان دستگیری هرگز موفق به ملاقات با آنها نشده اند، گرچه به آنها اجازه ملاقات خانوادگی  داده شده است.

بازداشتیان اعضای گروه مسئولان امور مذهبی و اداری جامعه بهاییان در ایران هستند. آنها در بند ۲۰۹ زندان اوین به سر می برند که در اختیار وزارت اطلاعات است.

ماموران وزارت اطلاعات شش نفر از رهبران گروه ـ فریبا کمال آبادی طائفی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم ـ را در حمله به خانه های آنها در روز ۱۴ مه ۲۰۰۸ دستگیر کردند.

نفر هفتم، فریبا ثابت، که به عنوان منشی گروه عمل می کند در روز ۵ مارس ۲۰۰۸ دستگیر شد. فریبا کمال آبادی طائفی، بهروز توکلی، و جمال الدین خانجانی قبلا نیز به خاطر فعالیت هایشان برای جامعه بهایی دستگیر شده بودند. 
 
مذهب بهایی ۱۵۰ سال پیش در ایران بنیان گذاشته شده و از آن پس در سراسر جهان گسترش یافته است. پس از تشکیل جمهوری اسلامی ایران در ۱۹۷۹، جامعه بهایی منظما تحت اذیت و آزار و تعقیب قرار داشته است.

بیش از ۳۰۰۰۰۰ نفر بهایی در ایران وجود دارد اما قانون اساسی ایران، که فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته، مذهب آنها را به رسمیت نمی شناسد. بهاییان در ایران در معرض قوانین و مقررات تبعیض آمیزی هستند که حق آنها برای عمل آزاد به مذهبشان را نقض می کند.

مقامات ایرانی در عین حال با محدود کردن دسترسی بهاییان به اشتغال و مزایایی مثل حقوق بازنشستگی، حق برابر آنها را برای تحصیل، کار و استاندارد مناسب زندگی نفی می کنند. آنها حق گرد آمدن، برگزاری مراسم مذهبی یا عمل به مذهبشان را به صورت دسته جمعی ندارند. از هنگام انتخاب رئیس جمهور احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵، ده ها بهایی دستگیر شده اند.

اعضای جامعه بهایی در ایران وفاداری خود به کشور را ابراز و شرکت در فعالیت های براندازانه علیه دولت را تکذیب می کنند و می گویند چنین کاری خلاف مذهبشان است. جامعه بین المللی بهایی بر این باور است که اتهام جاسوسی برای اسرائیل که سال هاست مقامات ایرانی علیه این جامعه مطرح می کنند، صرفا به خاطر استقرار مرکز جهانی بهاییت در اسرائیل است.

عفو بین الملل به تاکید از مقامات ایران خواسته است که اتهامات علیه این هفت نفر را لغو و آنها را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنند، و تا آن زمان تضمین کنند که از آنها در برابر شکنجه و دیگر اذیت و آزارها محافظت شود و آنها به خانواده ها و وکلای انتخابی شان و نیز مراقبت پزشکی مورد نیاز دسترسی داشته باشند.