بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
ترویج مدارا و عدالت به کمک دانش و تفاهم
شلاق

شلاق زده شده، ناشناس، شهرقدس، ١٣ آبان ١٣٩١، اطلاعات جامع شهرقدس

اطلاعات جامع شهرقدس
۱۳ آبان ۱۳۹۱
مقاله از تارنما

اطلاعات جامع شهرقدس

١٣ آبان ١٣٩١

٣ نوامبر ٢٠١٢

اخبار شهر قدس

اجرای حکم شلاق یک سارق در ملا عام در شهرقدس

قدس نیوز-در ابتدای روز نچندان سرد پاییزی و در هفتم آبان[٢٨ اکتبر ٢٠١٢]، نزدیکی های ساعت ۱۰ صبح نیروی انتظامی شهرستان قدس همه را متحیر کرد. خیلی بی خبر، اجرای حکم شلاق یک سارق با ۴ پرونده سرقت به عنف در میدان آزادی (سرقنات) ....

دور میدان با نوار صحنه جرم پلیس بسته شده بود. سکوی اجرای حکم آماده شد و متهم و نماینده دادستان به همراه مامورین بالای سکو رفتند.

با وجود عدم اطلاع قبلی، کم کم همشهریان به میدان آمدند. نچندان مانند اجرای حکم قبلی، اما حضور جمعیت برای مدتی باعث ایجاد ترافیک در شهر گردید.

پس از قرائت حکم، مامورین نقاب پوش اقدام به اجرای حکم ۷۴ ضربه شلاق این مجرم کردند. که به دلیل درد بیش از حد و حرکات او اجرای حکم به طول انجامید . نکته جالب این است که در زمان اجرای حکم مجرم، نام خدا، امام حسین و دیگر ائمه را بر زبان جاری می کرد و با التماس خواستار بخشش بود. در کنار من فردی نظاره گر این صحنه بود و زیر لب می گفت ان لحظه که مردم بی گناه به تو التماس می کردند، دلت به رحم امد؟ آن لحظه خدا را نمی شناختی؟ حالا امام حسین را صدا می زنی ....

این اجرای حکم در پی تدبیر فرماندهی محترم  انتظامی شهرستان قدس در مقابله با اشرار،  اراذل  و اوباش شهر قدس صورت گرفته است. امیدواریم با این روند مثبت، شهرقدس از هرگونه آلودگی و مزاحمت این اراذل و اوباش رهایی یابد.

شهرقدس از دیرباز به دلیل در حاشیه بودنش، محل مناسبی برای خلافکاران، قاچاقچیان و اراذل و اوباش بوده است. با این رویکرد تازه، بهتر است انهایی هم که هنوز در این راه هستند، نسبت به تغییر رفتار خود اقدام نمایند. چرا که نیروی انتظامی با نصب اطلاعیه هایی از مردم خواسته است تا اراذل و اوباش، مواد فروشان و ... را از طریق تماس تلفنی معرفی نمایند .....

 

تذکر بنیاد برومند

ماهیت احکام مجرمیت در نظام قضائی جمهوری اسلامی ایران

در نظام دادرسی کیفری در جمهوری اسلامی ایران ضوابط پذیرفته شدۀ دادرسی، از جمله بی طرفی، انصاف و سرعت در کار قضا، مدام شکسته می شوند. زندانیان اغلب از هر نوع ارتباط با دنیای خارج محروم اند و از دلائل بازداشت خویش بی خبر و پیش از آغاز دادرسی نیز به بررسی مدارک و شواهد مورد استناد دادستان مجاز نیستند. در مواردی وکلای متهم از حضور در دادگاه محروم می شوند. افزون بر این، اقرار ناشی از عنف و شکنجه به عنوان سند مثبِتۀ جرم متهم تلقی می شود. از آن جا که دادگاه های جمهوری اسلامی ایران اغلب خود را ملزم به رعایت موازین و ضوابط ضروری برای انجام یک دادرسی منصفانه نمی دانند، در اعتبار قانونی احکام مجرمیتی که از سوی این گونه دادگاه ها صادر می شود تردید رواست.

کیفر بدنی در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران

در قانون کیفری جمهوری اسلامی برای طیفی گسترده از جرائم کیفر بدنی مقرّر شده است از آن جمله: مصرف نوشابه های الکلی، سرقت، زنا، رفتار منافی با عفّت عمومی، آمیزش زن و مرد در علن. تعیین کیفر بدنی بر محکوم به اعدام با قاضی دادگاه است. در چنین مواردی، قبل از اجرای حکم اعدام کیفر شلّاق به قصد تشدید درد مجرم جاری می شود. افزون بر کیفر شلّاق، نظام حقوقی جمهوری اسلامی قطع دست یا پای مرتکب به سرقت را نیز مجاز می داند. در چنین مواردی، دست یا پای محکوم پس از انتقال وی به بیمارستان و بی حس کردنش بریده می شود. پس از اجرای این کیفر، راه رفتن محکوم حتی به کمک عصا یا چوب بغل نیز دشوار خواهد بود.

تخطّی مستمرّ جمهوری اسلامی از تعهدات ناشی از حقوق بین الملل

استفاده از کیفرهای بدنی نه تنها منافی با اصول حقوق بین الملل است در شماری از معاهدات بین المللی نیز ممئوع شناخته شده. طبق مادۀ 5 «اعلامیۀ جهانی حقوق بشر»- اعلامیه ای که ایران آن را پذیرفته و تصویب کرده است- «هیچ کس نباید آماج شکنجه یا کیفرهای بی رحمانه، غیربشری، یا تحقیرآمیز شود. «میثاق حقوق مدنی و سیاسی بشر نیز - میثاقی که به تصویب ایران رسیده است- با زبانی مشابه اِعمال چنین کیفرهائی را تحریم کرده. مخالفت ژرف جامعۀ جهانی با این گونه کیفرها و رفتارها در «میثاق علیه شکنجه و دیگر کیفرها و رفتارهای بی رحمانه، غیربشری و تحقیرآمیز» (میثاق علیه شکنجه) بازتابی روشن یافته است. این میثاق شکنجه را چنین تعریف می کند: «هر رفتار عمدی که به قصد مجازات فرد برای عملی که از اوسرزده، یا ممکن است سرزده باشد، و به درد و رنج شدید جسمانی یا روانی اش منجر شود. گرچه جمهوری اسلامی ایران تا کنون به میثاق علیه شکنجه نپیوسته، ممنوعیت استفاده از شکنجه امروز از سوی اکثر اعضای جامعۀ بین المللی به عنوان یک اصل مسلم حقوقی و در نتیجه یکی از موازین مسلم عرف بین المللی شناخته شده است. افزون براین، گرچه اصل تحریم کیفر بدنی هنوز در حقوق بین الملل عمومی به تصریح تأئید نشده، قرائن و امارات روزافزون حاکی از آن است که اِعمال این گونه کیفرها ناقض حقوق بین الملل بشری شمرده می شود. [1] در قضیۀ آزبورن علیه جامائیکا، کمیتۀ علیه شکنجه (مرکب از گروهی از متخصصان مأمور نظارت بر اجرای اصول مندرج در «میثاق شکنجه») تأئید کرد که باید «هرنوع کیفر بدنی را باید رفتاری بی رحمانه، غیرانسانی و توهین آمیز، و در نتیجه ناقض اصل هفتم «میثاق علیه شکنجه»، شمرد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد تخطّی مستمر جمهوری اسلامی ایران را از تعهداتی که در مورد اجرای اصول حقوق بین الملل بر عهده گرفته است بارها مورد رسیدگی قرار داده است, از جمله در دسامبر سال ۲۰۰۷. در قطعنامۀ شماره ۶۲/۱۶۸، مجمع نامبرده نگرانی عمیق خود را نسبت به تخطی مدام این دولت از موازین حقوق بین المللی بشر اعلام کرد به ویژه با اشاره به «موارد مسلم شکنجه و رفتار بی رحمانه، غیرانسانی و توهین آمیز با متهمان و مجرمان و سنگسار کردن، شلّاق زدن و قطع دست و پای آنان.»


[1] ن. ک. به: Rodley, The Treatment of Prisoners Under International Law, p. 309