فریاد نرگس محمدی از زندان زنجان: در برابر احکام اعدام سکوت نکنیم
![](/i/library-doctype-22.png)
حکم اعدام آقای «نوید افکاری» کشتیگیر هموطنمان در حال اجراست. در حالی که تعداد دیگری از جوانان این سرزمین نیز به دلیل اعتراضات گسترده ملت ایران به فقر و فساد و استبداد که جامعه را به ورطه تباهی و از هم پاشیدگی کشانده، به حبس و اعدام محکوم شدهاند و هر از گاهی حکومت با برپا کردن چوبههای دار و سلولهای قرنطینه اعدام، دل و وجدان جامعه را به درد میآورد.
سیستم امنیتی و اطلاعاتی و سیستم قضایی غیرمستقل ایران، سرکوب نظاممند و سازمانیافتهای را فراهم آوردهاند تا با اعدام جوانان این سرزمین، اعتراضات برحق ملت را بینتیجه و هزینه اعتراض را تا مرحله کشتار خیابانی و اعدام افزایش دهند. حکومت تصور میکند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است؛ در حالی که اعدام جوانان خسته، شعلهور ساختن خشم ملت است.
فقر و تورم و بیثباتی اقتصاد کشور محصول فساد سیستماتیک، ناکارآمدی و سومدیریت، عدم آزادی بیان و نظارت ملی است که حیثیت، منزلت و شان مردم را به باد داده، خانهها ویران کرده و خانوادهها از هم گسیخته است و زیست راهی جز اعتراض توسط ملت و متاسفانه برخوردی جز خشونت و کشتار و اعدام حکومت دیده نمیشود. اگر روزگاری معترض سیاسی سر به دار میسپرد تا انسان آزاد باشد، اکنون زمانهایست که معترض به فقر و گرسنگی سر به دار میشود.
در این تبعیدگاه پر رنج، من به عنوان زن ایرانی که ۱۰ سال از محکومیتم به دلیل مخالفت با اعدام بوده و در سال ۹۸ به دلیل اعتراض به کشتار مردم متعرض در آبان ۹۸ با ضربوشتم به زندان عادی تبعید شدم؛ به سهم خود اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به فقر و درماندگی مردم و سرکوب اعتراضات ملت و صدور احکام اعدام برای معترضان خیابانی و نمایش این احکام ظالمانه اعلام میدارم.
از مردم ایران و آزادیخواهان و عدالتجویان جهان بخواهیم تا صدای انسانهای معترضی مثل نوید افکاری شوند که طناب دار گلوی پر بغض و فریادشان را نشانه رفته است.
نرگس محمدی (زندان رنجان)