بنیاد عبدالرحمن برومند

نام: مسعود

نام خانوادگی: شفیعی

شغل: وکیل دادگستری

محل کار: تهران       

آقای مسعود شفیعی عضو کانون وکلای مرکز و از وکلای فعال در حوزه حقوق بشر است. او وکالت برخی فعالان سیاسی و مدنی، از جمله برادران علایی، کیان تاجبخش، رسول بداقی و رضا شهابی را برعهده داشته است. از مطرح‌ترین پرونده‌های او، وکالت سه کوهنورد آمریکایی دستگیر شده در ایران بود. در ۸ مرداد سال ۱۳۸۸، سه کوهنورد آمریکایی به نام‌های سارا شورد، شین بائر و جاش فتال توسط نیروی انتظامی ایران در مرز ایران و عراق دستگیر شدند. مقامات امنیتی اتهام این افراد را جاسوسی اعلام کردند. سرانجام، این کوهنوردان در سال ۱۳۹۰، بدون اینکه مقامات شواهد و مدارکی در مورد اتهام آنها ارائه کنند، آزاد شدند اما به فاصله کمی بعد از آزادی آنها، در تاریخ ۵ مرداد ۱۳۹۰، ماموران امنیتی به دفتر مسعود شفیعی هجوم بردند و پس از تفتیش منزل و محل کار، او را برای بازجویی به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند. یک هفته بعد از این اتفاق، پاسپورت مسعود شفیعی در فرودگاه امام خمینی ضبط شده و اجازه خروج از کشور به این وکیل داده نشد. مقامات قضایی و امنیتی ایران، بدون اینکه حکمی علیه او صادر شده باشد، او را ممنوع الوکاله کردند و اجازه کار به او ندادند. برخی از قضات دادگستری، همچون قاضی ابوالقاسم صلواتی نیز موکلان مسعود شفیعی را مجبور کردند که او را از وکالت خود عزل کنند. از جمله این موارد پرونده جیسون رضائیان بود. خانواده این خبرنگار ایرانی-آمریکایی مسعود شفیعی را به عنوان وکیل انتخاب کردند اما قاضی صلواتی اجازه برعهده گرفتن پرونده را به شفیعی نداد. مامورین امنیتی همچنین او را با تهدید از مصاحبه با رسانه‌ها منع کردند. علاوه بر این، مسعود شفیعی دائما تحت نظارت ماموران امنیتی بود. شفیعی در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ با انتشار نامه‌ایی سرگشاده از عملکرد نظام علیه خود انتقاد کرد و دلیل تمام مشکلات پیش آمده را برعهده گرفتن وکالت پرونده های سیاسی، به ویژه قبول وکالت سه کوهنورد آمریکایی دانست.

پیشینه:

«دادستان عمومی و انقلاب تهران… در روز یکشنبه (۳۰ مرداد / ۲۱ اوت) گفت که دادگاه شعبه ۱۵ انقلاب اسلامی رأی محکومیت به هشت سال حبس شین بائر و جاشوا فتال را صادر کرده است…

مسعود شفیعی، وکیل دو کوهنورد آمریکایی، پس از خروج از دادگاه… در مصاحبه با دویچه وله خبر محکومیت این دو را تایید کرد و گفت، حکم در دادگاه به وی ابلاغ شده است. آقای شفیعی روز شنبه که خبر محکومیت موکلانش منتشر شد، در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا، از رای محکومیت موکلان خود اظهار بی‌اطلاعی کرده بود.

مسعود شفیعی... به دویچه وله گفت که از... همه ظرفیت‌های قانونی استفاده خواهد کرد تا در رای دادگاه تجدید نظر شود... آقای شفیعی گفت که دو سال بازداشت دو کوهنورد به عنوان دو سال حبس منظور خواهد شد و با رای فعلی دادگاه، ۶ سال حبس در انتظار آنان است. وکیل مدافع دو کوهنورد گفت، با این حال من به بی‌گناهی موکلانم ایمان دارم و معتقدم آنان باید آزاد شوند.»

دویچه وله فارسی، ۳۰ مرداد ۱۳۹۰

«وزارت اطلاعات چندین نوبت مرا خواستند و به محلی در نزدیکی چهارراه ولی عصر رفتم. بازجویی روز ۱۱ بهمن طولانی ترین مدت بازجویی بود که از ۹ صبح تا شش بعد از ظهر طول کشید. در این جلسه اتهام مشخصی به من تفهیم نشد. چیزی که من استنباط کردم این بود که خصوصی ترین حریم های زندگی من تحت شنود بوده و شاید هنوز هم هست… خواهر آقای حکمتی به من گفت که قاضی پرونده گفته است من نمی توانم هیچ پرونده ای را قبول کنم. آخر ایشان با کدام مجوز چنین کاری را می کند؟ نماینده دادستان به من می گوید چرا از خانواده هایی مثل رسول بداقی و یا رضا شهابی حق الوکاله نمی گیرید؟ خوب من چه بگویم؟ من می گویم چطور از این خانواده با وضع مالی نامناسب می توانم حق الوکاله بگیرم؟ می خواهند این تلقی را ایجاد کنند که من حتما از جایی پول می گیرم. به من می گویند که فلان کس که به شما زنگ می زند از رسانه ها سازمان مجاهدین است. من وکیلم، در مورد موکلم اطلاع رسانی می کنم.. من ناچار هستم در مورد موکلانم در حدود کلیات و خبر مطرح می کنم. البته به صورت رسمی کسی به من نمی گوید کار نکن اما این اتفاقی است که در عمل در حال رخ دادن است.»

مسعود شفیعی، مصاحبه با کمپین حقوق بشر ایران، ۹ مرداد ۱۳۹۱

«من وکیل پرونده برادران علایی (آرش و کامیار) بودم و در این پرونده ثابت کردم که آمریکا دولت متخاصم نیست. آنها در جهت خدمت به مملکت در زمینه بیماری ایدز فعال هستند. چه در ایران چه در خارج از ایران. یا در پرونده کیان تاجبخش پس از اینکه حکم ۱۵ ساله در مرحله تجدید نظر رای دادگاه شکست. یا در پرونده هموطنان بهایی. یا پرونده آخری سه تبعه آمریکایی که در ان دو بحث جاسوسی و ورود غیرقانونی به ایران بود. چون این پروندهها را خوانده بودم هیچ دلیلی برای چنین اتهام هایی ندیده بودم. اگر آنها جاسوس بودند چرا پس رفتند؟ دفاع من در پرونده سه آمریکایی دفاع موجهی بود. یا اگر برادران علایی چنانکه که در اتهاماتشان مطرح بود همکاری با کشور متخاصم می کردند پس چرا گذاشتید بروند؟ عملا من از چیزی دفاع کردهام که واقعیت داشته است و متاسفانه دارم به این دلیل هزینه می دهم. آیا باید در مصاحبه هایم می گفتم که این سه آمریکایی جاسوس بودند تا از مسائل مبرا شوم؟»

مسعود شفیعی، مصاحبه با کمپین حقوق بشر ایران، ۹ مرداد ۱۳۹۱