بنیاد عبدالرحمن برومند

ماشاالله پسرکهن، شهروند یهودی که در حال سپری کردن دوران محکومیت ۳ ساله خود در زندان اوین است، طی نامه ای به تشریح پرونده و شرایط کنونی خود در زندان پرداخته است. وی در بخشی از این نامه می‌گوید “تنها گناه من دیدار از پدر ۹۰ ساله ام بود که به علت های مختلف به کشور اسرائیل بازگشته بود. مریض بود و به دیدارش رفتم تا از او عیادت کنم. در دین ما و در اکثر ادیان و چه به لحاظ اخلاقی دیدار از پدر و مادر و رسیدگی به آنها ضروری است و به همین دلیل به دیدار پدرم رفته بودم. وقتی برگشتم آنها مرا دستگیر کردند و شکنجه های فراوانی را فقط به جرم ملاقات از پدرم تحمل کردم.”. آقای پسرکهن در خردادماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از انتقال به شعبه اجرای احکام زندان اوین از محکومیت خود “تنها به دلیل سفر به اسرائیل” مطلع شده است. آقای پسرکهن در سال ۹۶ پس از سفر به کشور اسرائیل برای دیدار خانواده و هنگام بازگشت توسط نیروهای امنیتی در فرودگاه امام خمینی تهران بازداشت شده است. دهها هزار یهودی ایرانی پس از انقلاب ۵۷ مجبور به ترک کشور شدند و بسیاری از آتان اکنون در اسرائیل زندگی می کنند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ماشاالله پسرکهن، شهروند یهودی محبوس در زندان اوین روز سه شنبه ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۸، طی نامه ای ضمن انتقاد از محکومیت خود به تشریح شرایط کنونی‌اش در زندان پرداخته است.

وی در تشریح وضعیت کنونی خود، بخش ابتدایی نامه را با این نوشتار آغاز کرده است: “فردی یهودی، تنها و غمگین در بند هستم. همه موها و ریش هایم سفید شده است و از بیماری های گوارشی رنج می برم. دندانهایم خراب شده و غذای اینجا را نمی توانم بخورم. مرا در حالی که در حمام بودم بدون آنکه به من اخطاری دهند دستگیر کردند و با دست و چشم های بسته  تحت شکنجه و بازجویی قرار دادند. بعد از دو روز مرا تحت الحفظ با دستبند و چشم بند به زندان اوین آوردند”.

این شهروند ۵۹ ساله، که از بیماری های مختلفی از جمله بیماری های گوارشی، اعصاب و ضعف شدید در بینایی رنج می برد و از رسیدگی پزشکی در زندان محروم مانده است، در خصوص وضعیت جسمانی خود در این نامه می گوید: “در زندان دچار مشکلات بسیاری شدم. همه شب در کابوس هستم. هیچ امیدی به آینده زندگی‌ام ندارم و رنج های زیادی را تحمل می کنم. به علت کابوس و خیالات نمی‌توانم از غذاهای زندان استفاده کنم و به همین دلیل همه توان خود را از دست داده‌ام. شماره چشمم بالاتر رفته و توان بالا رفتن از پله های بند را ندارم”.

این شهروند یهودی که به دلیل سفر به کشور اسرائیل بازداشت و به زندان محکوم شده بود، در بخشی از این نامه ضمن اشاره به این موضوع گفته است: “تنها گناه من دیدار از پدر ۹۰ ساله ام بود که به علت های مختلف به کشور اسرائیل بازگشته بود. مریض بود و به دیدارش رفتم تا از او عیادت کنم. در دین ما و در اکثر ادیان و چه به لحاظ اخلاقی دیدار از پدر و مادر و رسیدگی به آنها ضروری است و به همین دلیل به دیدار پدرم رفته بودم. وقتی برگشتم آنها مرا دستگیر کردند و شکنجه های فراوانی را فقط به جرم ملاقات از پدرم تحمل کردم. از مردم می خواهم صدای من باشند”.

ماشاالله پسرکهن در تاریخ ۵ مهرماه ۹۶ پس از دیدار با خانواده خود در کشور اسرائیل و بازگشت به ایران در فرودگاه امام خمینی تهران توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و یک هفته پس از آن با پایان مراحل بازجویی آزاد شده بود.

آقای پسرکهن در بهار سال جاری توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی از بابت اتهام “ورود به کشور اسرائیل” به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شده و این حکم توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر به ریاست قاضی بابایی عینا تائید شده است.

وی که با قید وثیقه آزاد بود در تاریخ ۲ خردادماه ۹۸، اطراف آرامستان خلدبرین یزد در منزل شخصی خود توسط مامورین امنیتی بازداشت و جهت اجرای حکم به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین در تهران منتقل شد. پیش از بازداشت هیچ حکمی به این شهروند کلیمی ابلاغ نشده بود و آقای پسرکهن صرفا پس از بازداشت از محکومیت خود مطلع شد.

ماشاالله پسرکهن، فرزند ابراهیم متولد ۲۶ تیر ۱۳۳۹ متاهل و پدر ۳ فرزند است. وی پیش از بازداشت به شغل پارچه فروشی در شهر یزد اشتغال داشته است.

این شهروند یهودی هم اکنون در سالن ۹ اندرزگاه ۸ زندان اوین به سر می‌برد.

مجلس شورای اسلامی در آبان سال ۹۰ طرح تشدید مجازات سفر به اسرائیل را تصویب کرد. بر اساس این مصوبه ، هر ایرانی که به اسرائیل سفر کند به حبس «از دو تا پنج سال» محکوم شده و «از سه تا پنج سال» نیز از داشتن گذرنامه محروم می‌شود.

لازم به یادآوری است در حالی طبق قوانین ایران سفر به اسرائیل جرم محسوب می شود که یهودیان ایران علاوه بر تعلقات مذهبی به این خطه، به دلیل موج بزرگ مهاجرت یهودیان پس از انقلاب به این کشور دارای روابط خانوادگی و فامیلی هستند و تردد آنها به این کشور با اهداف مذهبی یا خانوادگی امری معمول است که در سایه سیاست های خارجی حکومت ایران با نگاههای امنیتی همراه شده است.

(منبع اصلی)