پیگرد زنان بابت قوانین پوشش را متوقف کنید
قوانین حجاب اجباری حقوق زنان را نقض می‌کنند
(بیروت) – دیده‌بان حقوق بشر امروز گفت مقامات ایران باید اتهام‌ها را کنار بگذارند و پیگرد زنان را بابت اعتراض مسالمت‌آمیز به قوانین پوشش(حجاب) اجباری ایران متوقف کنند. از انتهای ژانویه ۲۰۱۸ حداقل سه زن پس از اعتراض مسالمت‌آمیز به قانون حجاب دستگیر شده‌اند.
در روز ۲۹ ژانویه وقتی نرگس حسینی در حین ایستادن بر روی یک جعبه برق در یکی از خیابان تهران روسری‌اش را برداشت تا به حجاب اجباری در ایران اعتراض کند مقامات او را بازداشت کردند. آنها اعظم جنگ‌روی را در ۱۴ فوریه و شاپرک شجری‌زاده را در ۲۱ فوریه در شرایطی مشابه دستگیر کردند. منابعی به دیده‌بان حقوق بشر گفتند که حسینی و جنگ‌روی با وثیقه آزاد شده‌ند اما شجری‌زاده همچنان در بازداشت به سر می‌برد.
سارا لی ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر گفت «مقامات ایرانی برای چندین دهه قوانینی برای پوشش اجباری را بر زنان تحمیل و آزادی‌های اولیه آنها را نقض کرده‌اند و هر کس امتناع کرده است را از دسترسی به فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی محروم کرده‌اند». او افزود «حالا که زنان به شکلی مسالمت‌آمیز به قانون پوشش اعتراض می‌کنند، مقامات با دستگیری‌شان کارنامه‌ی منفی خود را طویل‌تر می‌کنند».
جدیدترین موج اعتراض‌ها علیه حجاب اجباری در ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷ پس از آن آغاز شد که عکس‌هایی پخش‌شده در شبکه‌های اجتماعی زنی در خیابان انقلاب را نشان می‌داد که روسری‌اش را از سر برداشته و بالا گرفته بود. نسرین ستوده، وکیل برجسته حقوق بشر، در ۲۱ ژانویه در صفحه فیس‌بوک خود نوشت که مقامات در ۲۷ دسامبر آن زن را دستگیر کرده‌اند. کاربران شبکه‌های اجتماعی به سرعت او را «دختر خیابان انقلاب» نامیدند. در ۲۸ ژانویه، ستوده در نوشته‌ای در فیس‌بوک تأیید کرد که این زن با وثیقه آزاد شده‌است.
از آن به بعد، ده‌ها «دختر خیابان انقلاب» روسری‌هایشان را در حال ایستادن بر روی جعبه‌های برق در سراسر کشور برداشته‌اند. در ۲۹ ژانویه، حسینی ۳۲ ساله بر روی همان جعبه ایستاد و روسری‌اش را به نشان اعتراض تکان داد. مقامات فوراً او را دستگیر و به زندان قرچک تهران منتقل کردند.
ستوده، که وکالت حسینی را به عهده دارد، گفت که او به «تشویق به فساد»، «عدم رعایت حجاب شرعی»، و «تظاهر به عمل حرام» متهم شده است. بر اساس ماده‌ی ۶۳۹ قانون جزایی ایران تشویق به فساد می‌تواند منجر به حکم زندانی بین یک تا ده سال شود. در ۱۷ فوریه، مقامات حسینی را با وثیقه آزاد کردند. دادگاه او بناست در ۲۴ فوریه برگزار شود.
در ۲۲ فوریه ستوده به رادیو فردا گفت که شجری‌زاده بازداشت شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. در همان روز، ویدیویی در توییتر منتشر شد که نشان می‌داد یک افسر پلیس زنی بدون حجاب در حال اعتراض مسالمت‌آمیز را با خشونت از روی جعبه برق به پایین هل داد. طبق گزارش‌ها جنگ‌روی نیز آزاد شده و منتظر محاکمه است.
در اول فوریه، ایلنا، خبرگزاری کار ایران، خبر داد که بنا به گزارش پلیس تهران در تلاش برای مبارزه با «فراخوان کشف حجاب مسیح علی‌نژاد» ۲۹ نفر بازداشت شده‌اند. علی‌نژاد یک فعال حقوق زنان ایرانی است که در خارج از کشور زندگی می‌کند و از سال ۲۰۱۴ علیه حجاب اجباری ایران کمپین کرده است.
حسینی و جنگ‌روی در مصاحبه‌های رسانه‌ای یا نوشته‌های شبکه‌های اجتماعی گفته‌اند که به شکل مستقل تصمیم به اعتراض مسالمت‌آمیز علیه قوانین حجاب اجباری ایران گرفته بودند.
ایران تاریخچه‌ای طولانی از تحمیل قوانین درباره نوع پوشش زنان و نقض حقوق بنیادین آنان دارد. در دهه‌ی ۱۹۳۰، حاکم وقت، رضا شاه، حجاب را برای زنان ممنوع کرد و به پلیس دستور داده شد تا با زور حجاب را از سر زنان باحجاب بردارد. بعد از انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹، در ابتدای دهه ۱۹۸۰، مقامات ایران قوانینی را مصوب کردند که تمام زنان را وادار به پوشیدن حجاب کرد.
در ماه مه ۲۰۱۷، دیده‌بان حقوق بشر نمونه‌های زیادی را گزارش داد که در آن زنان در زمان تقاضای کار یا در محل کار بر اساس نوع پوشش مورد تبعیض قرار گرفته بودند.
دیده‌بان حقوق بشر گفت اعمال دستورالعمل پوشش اجباری بر زنان در ایران حقوق آنها برای زندگی شخصی، خودمختاری فردی، و آزادی بیان و همچنین آزادی مذهبی، فکری، و عقیدتی را نقض می‌کند. همچنین، این گونه‌ای از تبعیض مبتنی بر جنسیت است که بر اساس قوانین بین‌المللی ممنوع است.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی(ICCPR) که ایران از تصویب گذرانده‌است حقوق افراد برای آزادی بیان، حریم خصوصی، و آزادی مذهبی را تضمین می‌کند. چندین کارشناس مستقل سازمان ملل قوانین اجبارکننده پوشش مذهبی در عرصه عمومی را مورد انتقاد قرار داده‌اند. مرحوم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل در زمینه آزادی مذهب و عقیده گفته بود که «کاربرد شیوه‌های اجباری و اعمال محرومیت به کسانی که نمی‌خواهند پوشش مذهبی یا نماد خاصی را بپوشند که به شکل دستور مذهب دیده می‌شود» نشان‌دهنده «اقدامات قانونی و اجرایی نامطابق با قوانین حقوق بشر بین‌المللی» است.
دیده‌بان حقوق بشر درباره مطلوبیت پوشیدن روسری یا نقاب پوشاننده صورت موضعی نمی‌گیرد، اما هم با سیاست‌های پوشش اجباری و هم با ممنوعیت‌های عمومی بر پوشیدن لباس مذهبی به عنوان دخالت‌های نامتناسب و تبعیض‌آمیز در حقوق اولیه مخالفت می‌کند.
دیده‌بان حقوق بشر با ممنوعیت عمومی فرانسه بر نقاب تمام‌چهره، و همچنین ممنوعیت پوشش اسلامی و دیگر نمادهای آشکار مذهبی در مدارس دولتی به عنوان نقض حقوق بشر مخالفت کرده است.
دیده‌بان حقوق بشر همچنین با قوانین و سیاست‌های کشورهای دیگر، مثل عربستان سعودی و افغانستان تحت حکومت طالبان به خاطر اجبار زنان به پوشاندن مو، بدن، و بعضاً حتی چهره‌شان اعلام مخالفت کرده است زیرا این محدودیت‌ها حقوق زنان برای خودمختاری شخصی و حق آزادی بیان، عقیده، و مذهب را نقض می‌کنند.
ویتسون گفت «زنان در ایران و هر جای دیگر باید آزاد باشند تا آن گونه که مایل هستند لباس بپوشند». او افزود «این شامل تصمیم آنها برای پوشیدن یا نپوشیدن حجاب هم می‌شود، بی توجه به این که قدرتمندان چه فکر می‌کنند».