بنیاد عبدالرحمن برومند

یک قاضی در ایران، مطابق دادنامه‌ای که در سال ۱۳۹۶ صادر شده، گواهی یک شاهد را به این دلیل که وی چندین سال صورت خود را با تیغ اصلاح می‌کرده و با این عمل اصرار بر ارتکاب «گناه صغیره» داشته، رد کرده است.

این قاضی که نام و شعبه تحت تصدی او از دادنامه حذف شده، ماده ۱۸۱ قانون مجازات اسلامی ایران را مستند حکم خود قرار داده است. این ماده تصریح می کند شهادت افرادی که مرتکب گناه کبیره شوند یا بر گناه صغیره اصرار داشته باشند، در دادگاه پذیرفته نمی‌شود.

این «گناهان» در قوانین ایران تعریف نشده‌اند. در وب سایت یک روحانی ایرانی به نام حامد شاد، از «ناامیدی از رحمت الهی، سحر و جادو و شراب‌خواری» به عنوان مصادیقی از «گناهان کبیره» و از «فکر و خیالات شهوانی، نجس کردن مسجد و جواب سلام ندادن» به عنوان نمونه‌هایی از «گناهان صغیره» یاد شده است.

این قاضی دادگستری با اشاره به موارد دیگری از قبیل ناکافی بودن گواهی پزشکی قانونی برای اثبات ادعای شاکی و همچنین وجود سابقه دعوای کیفری بین طرفین پرونده، حکم برائت متهم را صادر نمود.

این دادنامه که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده، توسط کانال @ Hoghooghivaghazaie (اطلاعات حقوقی و قضایی) در دسترس عموم قرار گرفته است.

ترجمه این دادنامه به زبان انگلیسی را در اینجا ببینید.