بنیاد عبدالرحمن برومند

• فورمت پی‌‌دی‌اف (به انگلیسی)
• فورمت پی‌‌دی‌اف (به فارسی)

یکی از سوالاتی که به ندرت در مباحث مجازات اعدام مطرح میشود این است که فرزندان این مجرمین آیا چه میشوند. دستگیری، محکومیت و )احتمالا( اعدام یک پدر یا مادر تاثیر عمیقی در فرزندان او دارد، با این حال این فرزندان از توجه کم و پشتیبانی کم تری برخوردارند .

اثرات بعضی از تجربه های فرزندان محکومین به مرگ یا اعدام شده مشابه تجربه های فرزندان زندانیان دیگر است. این اثرات شامل تجربه هایی است مانند بازداشت و محاکمه پدر یا مادر، برخی مسائل مربوط به ملاقات آنها در زندان، و ملاحظات در مورد میزان و زمان اطلاع رسانی به آنها. در این موارد نیز، فرزندان محکومین به مرگ شاید تجربه ای سخت تر از، و یا با زوایایی مضاعف بر فرزندان زندانیان دیگر داشته باشند. اما زمینه هایی وجود دارد که صرف مجازات اعدام و روندی که طی میکند به این معنا است که تجربه این کودکان از بنیاد متفاوت با تجربه کودکان مشابه آنهاست .مسائلی از قبیل کنار آمدن با خود اعدام، و آموختن ادامه به زندگی بعد از اعدام با علم به اینکه پدر یا مادری توسط دولت کشته شده است .

این مقاله با اطلاعاتی اولیه در مورد فرزندان محکومین به مرگ آغاز میشود، مسائلی که در تمام دوران درگیری یک پدر یا مادر با سیستم قضایی تکرار میشود. با توجه به تفاوت های وضع فرزندان محکومین به مرگ، در دنباله نگاهی است به مسائل مشترک آنها با فرزندان زندانیان دیگر. برای اطلاعات دقیق تر در مورد وضعیت فرزندان زندانیان در سراسر دنیا، شامل پیشنهادات و نمونه های روش های خوب، به مقاله “شرکای محکومین” دفتر کویکر که در سال ۲۰۱۲ منتشر شده مراجعه کنید. در مرحله سوم مسائلی با تفاوت های بنیادی بررسی میشود که فقط فرزندان مجرمین محکوم به مرگ آنها را تجربه میکنند. در طول مقاله چند پیشنهاد مطرح میشود که جامعیتی ندارد و فقط مواردی است که در آن اقدام مثبت و پیشرو مشخصی شناسایی شده است .

این مقاله قسمتی از یک برنامه متداوم دفتر کویکر سازمان ملل متحد )کیو.یو.ان.او.( در ژنو میباشد .بعد از روز مذاکرات عمومی کمیته حقوق کودک سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۱، دفتر کویکر که از سال ۲۰۰4 به بررسی حقوق و نیازمندیهای فرزندان زندانیان پرداخته بود، توجه خود را به فرزندان مجرمین محکوم به مرگ متمرکز کرد. در آن مذاکرات که با محور “فرزندان پدر و مادرهای زندانی” انجام شد، سازمان عفو بین الملل این موضوع را مطرح و متذکر به احتیاج در توجه بیشتر به آن شد. بعنوان اولین گام در سال ۲۰۱۲ دفتر کویکر” فرزندان محکومین به مرگ” را منتشر کرد و با ارسال پرسشنامه کوتاهی به دفاتر کلیه نمایندگان دول در سازمان ملل متحد در ژنو و هم چنین برگذاری کارسوق تخصصی برای شاغلین در این زمینه به تحقیق بیشتر در این موضوع ادامه داد .شرکت کنندگان در این کارسوق که از افریقا، آسیا، کارائیب، اروپا و امریکای شمالی آمده بودند ،تجربه های خود را در محورهای روانی، قانونی، درمانی، آکادمیک، سیاست ها و عملی به مشارکت گذاشتند. این گروه شامل نمایندگانی از تعدادی از سازمان های غیر دولتی از جمله “خانواده های مقتولین برای حقوق بشر”، “اصلاحات جزائی بین المللی” و “تعویق مجازات و چشمه ایی از امید ” بودند .

این نشریه بازتابی است از این منابع و همچنین کار هلن کرنی بر روی نسخه پیشین همین مقاله .اطلاعات و مرور مندرجات این نوشته از طرف کارسوق خبرگان سبب باروری بیشتر محتوای این مقاله شده و پشتیبانی مالی وزارت امور خارجه نروژ امکان تولید، ترجمه و چاپ آنرا فراهم کرده است .

این مقاله با فرا گرفتن بسیاری از نکات، توجه خود را بر گروه فشرده کوچکی متمرکز میکند .پوشش این مقاله از فرزندان یا فرزند خوانده های زیر ۱8 سال مجرمینی است که بر اساس قانون جزائی محدوده قضایی مسکونی شان یا اعدام ویا محکوم به مرگ شده اند. تاثیرات این حکم بر روی فرزندان بزرگسال )از جمله فرزندانی که در طول محاکمه یا حبس پدر و مادر محکوم به مرگ بالغ میشوند(، کودکان دیگری که نسبتی با مجرم دارند )مثل خواهر یا برادر، فرزندان خواهر یا برادرها ،نوه ها، یا فرزندان همسر(، و یا کودکانی که پدر یا مادرشان خارج از صلاحیت قضائی اعدام شده اند بررسی نشده است. احتمالا این گروه ها تجربیات مشترکی با کودکان این مقاله دارند و آنها نیز مستحق توجه، پژوهش و پشتیبانی بیشتری میباشند  .

متن کامل این گزارش را به صورت پی‌دی‌اف بخوانید