بنیاد عبدالرحمن برومند

 

 

کمیسیون حقیقت: کمیسیون تحقیق دربارۀ نقض حقوق بشر

مدت کار: ١٩٨٦-١٩٩٤ (هشت سال، اما در سال ١٩٨٧ به دلیل کمبود بودجه در جریان کار وقفه افتاد)

منشور: کمیسیون‌های تحقیق قانون شمارۀ ٥

اعضای کمیسیون: ٦ نفر

گزارش: گزارش عمومی

 

 

زمینه‌ها: از سال ١٩٧١ تا ١٩٧٩ در دوران دیکتاتوری نظامی عیدی امین و سپس در دوران حکومت میلتون اوبوت از سال ١٩٨٠ تا ١٩٨٥، صدها هزار غیرنظامی جان خود را از دست دادند. یووری موزونی که اوبوت را در سال ١٩٨٦ سرنگون کرد، در سال ٢٠٠٩ همچنان رئیس کشوراست. وی همراه با کاستن از قدرت طبقۀ حاکم پیشین، تلاش کرد چهرۀ کشورش را در زمینۀ حقوق بشر بهبود بخشد. ارتش مقاومت ملی برخی از نظامیان و افراد غیرنظامی را به دلیل جنایاتی که در دوران دو رژیم قبلی مرتکب شده بودند دستگیر و محاکمه کرد. در می ١٩٨٦، وزارت دادگستری موزونی کمیسیون تحقیق دربارۀ موارد نقض حقوق بشر را بنیان گذاشت.

مأموریت: کمیسیون تحقیق دربارۀ موارد نقض حقوق بشر ایجاد شد تا دربارۀ «کلیه ابعاد نقض حقوق بشر در دوران دو رژیم قبلی، از آغاز استقلال کشور در ٩ اکتبر ١٩٦٢ تا به قدرت رسیدن موزونی در ٢٥ ژانویه ١٩٨٦، تحقیق کند. در این تحقیقات مسائلی چون دستگیری‌های خودسرانه، بازداشت و قتل مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفت. رسیدگی به کوچاندن اجباری مردم، ناپدیدی‌ها و اعمال تبعیض‌ نیز از جمله وظایف گستردۀ این کمیسیون بود که اجازه داشت توصیه‌هایی نیز برای جلوگیری از تکرار این مسائل در آینده ارائه کند.

منشور: کمیسیون‌های تحقیق قانون شمارۀ ٥، ١٦ می ١٩٨٦

اعضا و ساختار کمیسیون: اعضای کمیسیون تحقیق دربارۀ موارد نقض حقوق بشر ٦ نفر به ریاست آرتور اودر، رئیس دیوان عالی کشور، و همگی مرد اند.

گزارش: کمیسیون تحقیق دربارۀ موارد نقض حقوق بشر نتایج تحقیقات خود را در سال ١٩٩٤ منتشر ساخت، اما پخش گزارش به صورت گسترده صورت نگرفت. برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به بخش منابع.

 

نتایج:

جمع‌بندی

• کمیسیون در مورد وقوع بازداشت خودسرانه به صورت فراگیر، شواهد و مدارک لازم را به دست آورد.

توصیه‌ها:

• کمیسیون توصیه کرد قوانینی که امکان بازداشت بدون محاکمه را فراهم می‌کنند لغو شوند.
• توصیه کرد آموزش حقوق بشر در دروس آموزشی‌ مدارس و دانشگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی ارتش و نیروهای امنیتی گنجانده شود.

نکات ویژه: نشست‌های بحث و گفتگوی عمومی برگزار شد که برخی از این نشست‌ها از طریق رادیو و تلویزیون به آگاهی عموم رسید. کمیسیون در جریان کار خود به اندازۀ کافی از پشتیبانی دولتمردان برخوردار نشد. در پی بحران مالی کمیسیون در سال ١٩٨٧، بنیاد فورد ٩٣ هزار دلار در اختیار دولت گذاشت تا کمیسیون بتواند به کار خود ادامه دهد. کمیسیون با وجود سایر کمک‌های بین‌المللی برای حل مشکلات مالی، همچنان در کار خود تأخیر ورزید. بسیاری از مردم معتقد اند که کمیسیون تحقیقات خود را همچون استراتژی سیاسی برای مشروعیت بخشیدن به حکومت جدید به کار گرفته است.

 

منابع:

نگاه کنید به منابع در متن اصلی به زبان انگلیسی.