مرگ، سرطان و بی‌عدالتی جان افشین سهراب‌زاده را تهدید می‌کند
افشین سهراب‌زاده هفت سال پیش به اتهام ارتباط با احزاب کرد، به بیست و پنج سال زندان و تبعید محکوم شد و از آن زمان تاکنون در زندان‌های مختلف حکومت ایران نگه‌داری می‌شود. افشین سهراب‌زاده در طول این سال‌ها با بیماری‌های مختلف، از جمله سرطان روده دست و پنجه نرم کرده است. این زندانی سیاسی تبعید شده به زندان میناب، در سال ۱۳۹۴ نیز تحت عمل جراحی روده قرار گرفت که عدم موفقیت در این عمل به عفونت و خونریزی داخلی او منجر شده است.
او در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی مسئولین زندان به وضعیت جسمانی‌اش، در بیست و سوم فروردین سال جاری لبان خود را دوخت و برای چندمین بار دست به اعتصاب غذا زد. در این میان نه تنها سازمان عفو بین الملل بر «نیاز مبرم وی به رسیدگی پزشکی» تاکید کرده، بلکه بر اساس اسناد منتشر شده، ریاست زندان میناب نیز اعلام کرده که او دست کم یک‌بار از مرگ حتمی ناشی از بیماری نجات یافته است.
افشین سهراب‌زاده به دلیل هزینه‌های بالای درمان و ناتوانی خود و خانواده‌اش از پرداخت این هزینه‌ها، امکان پی‌گیری روند درمان را ندارد. مأموران امنیتی مدارک شناسایی او راهنگام بازداشت ضبط کرده‌اند و همین بهانه‌ای شده تا او از برخورداری از بیمه محروم گردد.
حفظ جان، زنده ماندن وزندگی کردن از حقوق اساسی انسان است. دستگاه قضائی با نادیده گرفتن حق حیات برای زندانیان به عاملی برای مرگ و حذف فیزیکی ایشاندر دوران محکومیت بدل شده است. اکبر محمدی، ولی الله فیض مهدوی، عبدالرضا جباری، امیرحسین حشمت‌ساران، امیدرضا میرصیافی، محسن دگمه‌چی، هدی صابر، ناصر خانی‌زاده، منصور رادپور، سید محمد مهدی زالیه نقشبندیان، علیرضا کرمی خیرآبادی، افشین اسانلو، سعید کمالی، علی نارویی، مصطفی نصرتی و شاهرخ زمانی تنها بخشی از زندانیانی هستند که به دلیل عدم رسیدگی یا اهمال در ارائه خدمات درمانی، در سال‌های اخیر قوه قضائیه جان خود را از دست داده‌اند.
آن‌چه در زندان‌ها بر سر زندانیان می‌آید، حتی با مواد موجود در آیین‌نامه‌های سازمان زندان‌های جمهوری اسلامی ایران نیز تعارض دارد. به موجب ماده ۱۱۳ آئین‌نامه اجرائی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب ۲۳ / ۹ /۱۳۸۴ «محکوم به محض احساس کسالت جریان را به مسئول امور نگهبانی زندان اطلاع داده و با اخذ معرفی‌نامه به بهداری موسسه یا زندان اعزام و دارو و دستورهای لازم پزشکی را دریافت می‌دارد». همچنین به موجب ماده ۱۲۰ همین آئین‌نامه «رئیس بهداری زندان موظف است همه روزه اول وقت از کلیه محکومان بیمار که در بیمارستان زندان بستری هستند عیادت نماید و پس از پرسش از وضعیت آنان و حصول اطمینان از حسن مراقبت پزشکان و پرستاران نسبت به معالجه و تغذیه صحیح بیماران نظارت کامل و مستمر به عمل آورد».
وضعیت جسمانی افشین سهراب‌زاده به شدت نگران‌کننده است و بیم آن می‌رود که او نیز به خیل جانباختگان در زندان‌های ایران بپیوند. این زندانی سیاسی به رسیدگی پزشکی فوری در خارج از زندان و به دور از تمامی محدودیت‌های جاری احتیاج دارد.
ما گروه‌ها و سازمان‌های امضا کننده این بیانیه از حکومت ایران می‌خواهیم بر پایه مندرجات اعلامیه جهانی حقوق بشر، با توجه به تصریح قوانین داخلی جمهوری اسلامی در آئین‌نامه سازمان زندان‌ها و بنا بر مسئولیت اخلاقی و وجدان انسانی، زمینه درمان و مرخصی استعلاجی فوری این زندانی سیاسی را فراهم کرده، پس از آن امکان حضور او را در یک دادگاه عادلانه، با تمامی شرایط پیش‌بینی شده در قانون برای یک زندانی سیاسی مهیا گرداند. همچنین از قوه قضائیه می‌خواهیم برای بررسی اظهارات او و بسیاری دیگر از زندانیان سابق در ارتباط با شکنجه در بازداشتگاه اطلاعات کامیاران تحقیقات قضائی را آغاز کند.
اسامی نهادهای امضاکننده:
– دکتر شیرین عبادی / رئیس
مرکز حامیان حقوق بشر
– هادی قائمی / مدیر اجرایی
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران
– رویا برومند / مدیر اجرایی
بنیاد عبدالرحمن برومند
– شادی صدر / مدیر
عدالت برای ایران
– فیروزه محمودی / مدیر
اتحاد برای ایران
– کیوان رفیعی / مدیر
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
– مانی مستوفی / مدیر
تاثیر بر ایران
– محمود امیری مقدم / مدیر
سازمان حقوق بشر ایران
– مهرانگیز کار / دبیر
بنیاد سیامک پورزند
– حبیب الله سربازی / مدیر
کمپین فعالین بلوچ
– حسن نایب هاشم / نماینده به شورای حقوق بشر در ژنو
همه حقوق بشر برای همه در ایران
– تیمور الیاسی / نماینده به سازمان ملل متحد
جمعیت حقوق بشر کردستان در ایران-ژنو
– رافائل چنویل-هازن / مدیر اجرایی
با هم علیه مجازات اعدام
– ریبین رحمانی / مدیر اجرایی شاخه اروپا
شبکه حقوق بشر کردستان