بنیاد عبدالرحمن برومند

قطعنامه خوانده نشده تجمع زنان

ازمان صدور فرمان مشروطیت تاكنون یكصد سال می‎گذرد. در طول این صد سال كه در كشور ما، قوانین مدون شده حقوق انسانی زنان نادیده گرفته شده است و از همان زمان، زنان ایرانی برای دستیابی به حقوق برابر و انسانی تلاش‎های بسیار كرده‎اند. اما هم‎چنان این روند ناعادلانه تداوم یافته است. اكنون ما شاهد آن هستیم كه بن ‎بست‎ های قانونی و قوانین تبعیض‎آمیز، زندگی زنان جامعه ما را دچار مشكلات بسیاری كرده است و موقعیت آنان را چه در خانواده و چه در جامعه متزلزل ساخته است. این قوانین تبعیض‎آمیز خود منجر به تصویب قوانین و آیین‎نامه‎های ناعادلانه ‎ی گسترده ‎تری از جمله قانون قرارداد موقت كار شده كه فشار آن عمدتاً بر زنان وارد می‎شود.

ما زنان در ۲۲ خرداد سال گذشته اعتراض خود را به كلیه‎ قوانینی كه حقوق زنان را نقض كرده، ابراز داشتیم اما هم‎چنان مطالبات به‎حق ما هم‎چنان بی‎پاسخ مانده است. آن روز اعلام كردیم كه "تا دستیابی به حقوق برابر و انسانی از تمام شیوه‎های مسالمت‎آمیز بهره می‎جوییم تا با یاری یكدیگر صدای اعتراض خود را به قوانین تحقیرآمیز موجود هرچه رساتر اعلام كنیم". از این‎روست كه در سالروز ۲۲ خرداد دوباره گردهم خواهیم آمد و خواسته‎های مشخص خود را اعلام خواهیم كرد، خواسته‎هایی ابتدایی كه عدم دستیابی به آنان، زندگی ما زنان از فارس و كرد و بلوچ و ترك و عرب و... را دچار بن‎بست‎های جدی كرده است. از این‎رو مطالبات ابتدایی‎مان را بار دیگر با صدای رسا اعلام می‎كنیم و می‎گوییم:

۱- ما خواهان حق برابر طلاق با مردان هستیم. در قوانین ما دقیقا ذكر شده است كه "مرد هر وقت كه بخواهد می‎تواند زنش را طلاق بدهد" اما تقاضای طلاق از سوی زن چنان مشروط به مواردی خاص شده است كه گاهی زنان ۱۰ سال برای گرفتن طلاق باید در دادگاه‎ها سرگردان شوند و از سوی دیگر تجربه‎ی زندگی زنان نشان داده است كه قانون "شروط ضمن عقد" نه تنها نمی‎تواند بار مشكلات زنان را حل كرد، بلكه در بسیاری موارد در همان اوایل ازدواج، منجر به درگیری‎ها و سوء تفاهم‎های بسیاری می‎شود.

۲- ما خواهان ممنوعیت تعدد زوجات هستیم و می‎خواهیم در قانون صریحا چندهمسری ممنوع اعلام شود.

۳- ما خواهان حقوق برابر در ازدواج هستیم از جمله لغو قانون مشروط شدن شغل‎ زن به اجازه‎ی مرد، بالا بردن سن ازدواج دختران (از ۱۳ سال) و پسران به ۱۸ سالگی، لغو اجازه‎ پدر و جد پدری در ازدواج دختران، لغو قانون تمكین، لغو مشروط كردن سفر و خروج از كشور زنان متأهل به اجازه‎ی مرد، لغو قانونی كه ریاست خانواده را به‎طور مطلق در اختیار مرد قرار می‎دهد و عدم مشروط شدن تابعیت زنان و فرزندان به تابعیت شوهر و...

۴- ما خواهان حضانت و به‎ویژه ولایت فرزند توسط پدر و مادر به‎طور مساوی هستیم. در قانون مدنی ما مادر، هیچ‎وقت نمی‎تواند سرپرست فرزندش باشد و حتی در صورت نبود پدر و جد پدری نیز سرپرستی فرزندان به مادر تعلق نمی‎گیرد و زن می‎تواند تنها قیم فرزند خود باشد. از این‎رو ما می‎خواهیم سرپرستی و اداره‎ی امور مالی، تصمیم در مورد تحصیل، محل زندگی، اجازه خروج از كشور، اظهار نظر و اجازه در مورد مسائل درمانی كودك و بسیاری از موارد دیگر برعهده‎ی پدر و مادر به طور مشترك قرار گیرد و مادر نیز مانند پدر حق ولایت و سرپرستی بر فرزند خود را داشته باشد.

۵- ما خواهان آن هستیم كه سن مسئولیت كیفری برای دختران و پسران به ۱۸ سال تغییر یابد. یعنی اگر دختری ۹ ساله و پسری ۱۵ ساله مرتكب خطایی شود او را مانند یك فرد بزرگسال مجازات نكنند، چون طبق قوانین حقوق بشری و نیز كنوانسیون حقوق كودك، افراد زیر ۱۸ سال كودك به‎حساب می‎آیند. از این‎رو ما می‎خواهیم كه مسئولیت سن كیفری هم برای دختران و هم پسران به ۱۸ سال تغییر یابد.

۶- ما خواهان حق شهادت برابر با مردان و حق قضاوت برای زنان در دادگاه‎ها هستیم. ما می‎خواهیم در همه‎ی موارد، شهادت ما در مجامع قضایی مانند یك مرد پذیرفته شود و زنان از حق قضاوت برخوردار باشند و بتوانند مانند مردان در دادگاه‎ها رای صادر كنند و نه صرفا به عنوان مشاور استخدام شوند.

۷- و بالاخره ما خواهان آن هستیم كه "قراردادهای موقت كار" كه زندگی زنان شاغل را بیش از مردان دچار تزلزل و فروپاشی می‎كند به‎سرعت لغو گردد و زنان و مردانی كه استخدام می‎شوند با قراردادهای رسمی كار، آینده‎ی شغلی‎شان تضمین گردد.

و در نهایت اعلام می‎كنیم كه چنانچه به خواسته‎های برحق ما زنان پاسخ داده نشود به اعتراض مسالمت‎آمیز خود ادامه خواهیم داد.