کنوانسیون شماره ۱۰۵ سازمان بین‌المللی کار درباره ممنوعیت کار اجباری
کنوانسیون ممنوعیت کار اجباری در سال ۱۹۵۷ در چهلمین اجلاس سازمان بین‌المللی کار در ژنو به تصویب رسید. این کنوانسیون شامل یک مقدمه و ۱۰ ماده است.
یرج مصداقی بخش‌های مهم این کنوانسیون را ترجمه کرده و در کتاب «نگاهی به سازمان بین‌المللی کار» در سال ۱۳۸۸ منتشر کرده است.
متن کامل این کنوانسیون در کتابخانه به زبان انگلیسی در دسترس عموم است.
مقاوله‌نامه ۱۰۵ ، منع کار اجباری - مصوب۱۹۵۷
ماده ۱
هرکشور عضو سازمان بین‌المللی کار که این مقاوله‌نامه را پذیرفته است، متعهد می‌‌شود که هر نوع استفاده از کار اجباری و بیگاری را متوقف کند:
الف- به صورت تحمیل یا آموزش عقاید سیاسی، مجازات و تنبیه به علت داشتن یا ابراز عقاید سیاسی یا عقایدی كه از نقطه نظر ایدئولوژی، مخالف نظام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود باشد؛
ب- به عنوان روشی برای بسیج و استفاده از نیروی کار به منظور توسعه و پیشرفت اقتصادی؛
ج- به عنوان ابزار انضباط کاری؛
د- به عنوان تنبیه به سبب شرکت در اعتصابات؛
ه: به عنوان ابزار تبعیض نژادی، اجتماعی، ملی یا مذهبی خودداری کنند.
ماده ۲
كشورهای عضو سازمان بین‌المللی كار كه به این مقاوله‌نامه ملحق می‌شوند بایستی اقدامات مؤثری به منظور لغو فوری و كامل كار اجباری به‌نحوی كه در ماده ۱ مقاوله‌نامه تصریح گردیده به عمل آورند.