کنوانسیون شماره ۱۰۰ درباره برابری دستمزد
این کنوانسیون در سال ۱۹۵۱ در سی و چهارمین اجلاس سازمان بینالمللی کار در ژنو تصویب شد. این کنوانسیون درباره لزوم برابری دستمزد به ازای کار یکسان، شامل یک مقدمه و ۱۴ ماده است.
ایرج مصداقی بخشهای مهم این کنوانسیون را ترجمه کرده که در کتاب «نگاهی به سازمان بینالمللی کار» در سال ۱۳۸۸ منتشر شده است.
متن کامل این کنوانسیون در کتابخانه به زبان انگلیسی در دسترس عموم است.
مقاولهنامه ۱۰۰ تساوی دستمزد- مصوب ۱۹۵۱
ماده 1
به موجب این مقاولهنامه:
الف- اصطلاح «دستمزد» شامل دستمزد و حقوق معمولی اعم از اصل یا حداقل و همچنین كلیه مزایایی است كه به طور مستقیم به صورت نقد یا غیرمستقیم به صورت جنس از طرف كارفرما در ازای كار به كارگر پرداخت میشود.
ب- عبارت «تساوی دستمزد زن و مرد در قبال كار هم ارزش» مربوط به نرخ دستمزدی است كه بدون تبعیض از نظر جنسیت تعیین گردد.
ماده 2
1- هر یك از كشورهای عضو باید به وسائلی كه منطبق با روشهای معمول جهت تعیین میزان دستمزد باشد اجرای اصل تساوی دستمزد كارگر زن و مرد را در قبال كار هم ارزش تشویق و تا حدودی كه با روشهای فوقالذكر تطبیق نماید اجرای آن را درباره عموم كارگران تأمین كند.
۲- اجرای این اصل ممكن است به روشهای زیر صورت گیرد:
الف - وضع قوانین یا مقررات ملی؛
ب- هر روشی كه جهت تعیین میزان اجرتها ضمن قوانین پیشبینی شده باشد؛
ج- انعقاد پیمانهای دستهجمعی بین كارفرمایان و كارگران؛
د- تركیبی از این روشهای مختلف.
ماده 3
۱- در صورتی كه اقدامات فوقالذكر به نحوی باشد كه اجرای مقررات این مقاولهنامه را تسهیل نماید ترتیباتی به منظور تشویق ارزیابی واقعی مشاغل بر اساس كارهایی كه مشاغل مزبور متضمن میباشد به عمل خواهد آمد.
۲-اتخاذ تصمیم در مورد اسلوبی كه برای این ارزیابی بتوان وضع نمود درباره تعیین میزان دستمزد با مقامات صلاحیتدار بوده و در موردی كه میزان دستمزد به موجب قراردادهای دستهجمعی تعیین شده باشد با طرفین عاقد قراردادها خواهد بود.
۳-اختلاف بین میزان دستمزد در صورتی كه بدون ملاحظه جنسیت ناشی از تفاوتهای حاصله از ارزیابی كارهایی كه باید انجام گیرد باشد مخالف بااصل تساوی دستمزد زن و مرد در قبال كار همارزش محسوب نخواهد شد.
ماده 4
كشورهای عضو به هر ترتیبی كه مناسب بدانند در طریق تأمین اجرای مقررات این مقاولهنامه با سازمانهای كارفرمایی و كارگری ذینفع همكاریخواهند كرد.