بنیاد عبدالرحمن برومند

اینجانب، پس از دریافت حکم (قضاوت از طرف آیت الله خمینی)، به محاکمه مجرمین درجه یک پرداختم، اوّلین کسانی که در دادگاه محاکمه و به جزای عمل خود رسیدند، عبارت بودند از: نعمت الله نصیری، رئیس سازمان ساواک و خسروداد، فرمانده هوانیروز و ناجی، فرماندار نظامی اصفهان و رحیمی، فرماندار نظامی تهران و رئیس شهربانی کلّ کشور، این چهار نفر در شب ۲۴ بهمن ماه ۱۳۵۷، در مدرسه رفاه اعدام شدند و حکم اعدام آنها را اینجانب صادر کردم.در آن شب، من تعداد ۲۴ نفر را محکوم کرده بودم که به علت دخالت ها، فقط دستور اعدام چهار نفر یاد شده را صادر کردم. آن ها در پشت بام مدرسه رفاه اعدام شدند و این اوّلین اعدام ما بود. البتّه، من با خوردن خون دل، سرانجام توانستم در جا همان ۲۳ نفر را به تدریج اعدام کنم. سالارجاف، نیز در میان آن ها بود....همه افرادی که در دادگاه های انقلاب محکوم به اعدام شدند، از مصادیق بارز "مفسد فی الارض" بودند و تحت همین عنوان هم اعدام شدند.

مفسد فی الارض؛ یعنی کسی که به گسترش فساد در روی زمین بکوشد و به توسعه آن کمک کند. فساد هم یعنی چیزی که موجب انحطاط و نابودی و انحراف جامعه از اصل طبیعی آن باشد.افرادی که اعدام شدند، در گسترش فساد و فحشا و رواج هرویین و تریاک و بی بندوباری و لامذهبی و آدم کشی و خیانت و چاپلوسی و خلاصه، همه اوصاف رذیله کوشیدند. گرفتاری آن ها از آن زمان بیشتر شد که با دیدن انقلاب ملّت، هیچ توبه نکردند. من عقیده داشتم و حالا هم معتقدم که تمام وکلای مجلسین شورا و سنا و همه استانداران و رؤسای ساواک و شهربانی که از سال ۴۲ به بعد و پس از تحریم امام بر سر کار بودند، محکوم به اعدام می باشند....مدیران کلّ، در وزارتخانه ها که خود، عامل اصلی بقای دستگاه بودند و به خاطر تقرّب به شاه و خانواده او به هر ذلّتی تن می دادند، محکوم هستند.

خلاصه این که همه افرادی که از همان اوایل تأسیس دادگاه های انقلاب اسلامی و در زندای قصر، به حکم اینجانب اعدام شدند، مفسد فی الارض بودند و به حکم قرآن خونشان هدر بود. آنان یا از هزار فامیل بودند، یا فراماسون بودند و یا ساواکی و ایران فروش و جامعه بر باد ده. نمی شد یکی از آنها را به حکم قرآن تبرئه کرد.

برخی از افرادی که اعدام شدند عبارتند از:

۱- هویدا، ۲- نصیری، ۳- ربیعی، ۳- خسرو داد، ۵- سرلشکر پاکروان، ۶- سپهبد ناجی، ۷- ارتشبد رحیمی، ۸- سالار جاف، ۹ - سپهبد برنجیان، ۱۰- سپهبد بید آبادی، فرماندار نظامی تبریز.

شیخ صادق خلخالی، خاطرات آیت الله خلخالی، نشر سایه، جلد اوٌل، ص. ۳۵۲.