بنیاد عبدالرحمن برومند

اینجانب در تاریخ 21/4/1378 خورشیدی در درگیریهای پس از کوی دانشگاه تهران بازداشت شدم و به 8 سال حبس محکوم گردیدم. در محکومیتم ذکر شده بود تبعید به یکی از زندانهای کرج به همین دلیل حبس خود را در زندان رجلئی شهر کرج سپری نمودم و در طول مدت محکومیت حتی یک بار هم به مرخصی که حق مسلم من بود به من داده نشد .حتی زمانی که مادرم به علت بیماری سرطان در بیمارستان بستری بود و پس از آنکه فوت کرد در سال 1382 پس از آنکه 43 روز از فوت مادرم می گذاشت مرا آزاد کردند. در حالیکه من نیمی از کل حبسم را سپری کرده بودم اما از چند ماه بعد بازداشتهای من بدلایل واهی آغاز گشت 4 بار مرا بدلایل واهی دستگیر نمودند و انواع آزار و اذیت های جسمی و روحی که ناقض حقوق بشر می باشد در مورد من بکار برده شد توهین ،تحقیر ،کتک ،تهدید و حتی یکبار هم که در سلول انفرادی کپسول آتش نشانی را در سلول بنده تخلیه نمودند ودریچه را بستند تا جائی که من بیهوش شدم.

در طول این بازداشتها یکبار بصورت 5 ماه متوالی در بازداشتگاه اوین بودم در نهایت یک شب (02/03/1384) به منزل من ریختند و بنده را به همراه دوستم کیوان رفیعی که مهمان بنده بود بازداشت نمودند . برای من پروندهای متعددی باز نمودند .به جرم اخلال در نظم وشرکت در تجمع غیر قانونی و همچنین عضویت در جبهۀ دمکراتیک و انجمن دانشجویان و دانش آموختگان که قانونی می باشد به تحمل 4 سال حبس و 74 ضربه شلاق محکوم شدم که 5 ماه آن را قبلا سپری کرده بودم.

بنده شدیدا به این حکم علی الخصوص شلاق آن اعتراض نمودم 74 ضربه شلاق آن هم به جرم سیاسی اوج آزادی ستیزی است همچنین به دلیل داشتن رابطه با سازمان مجاهدین خلق و توهین به رهبری به 3 سال زندان محکوم گردیدم . از بابت پرونده دیگر که توهین به خامنه ای بود خامنه ای رهبر خود خوانده ایران بود نیز برایم منع پیگرد صادر شد. این پرونده بعنوان خلاف زندان در بازداشتگاه 209 اوین محسوب کرده بودند . اکنون که بیش از 5 سال از مدت محکومیتم را سپری نموده ام در اندرزگاه 1 سالن 1 مختص زندانیان خطرناک و محکومیتهای غیر قابل بازگشت (ابد و اعدام) می باشد در حالی سپری می کنم که اصل تفکیک جرائم که مسئولین قوۀ قضائیه رژیم از آن دم می زند در مورد بنده اجرا نگردیده .

بنده باید به جایی که سایر زندانیان سیاسی باشند منتقل گردم. گفتنی است که تمام مدت بهار و تابستان امسال مسئولین زندان مرا در سلولهای انفرادی بند 1 سالن 2 بصورت غیر قانونی بدور از حداقل امکانات نگهداری نمودند.من ممنوع تلفن بودم و ملاقاتم کاملا محدود بود بارها توسط چند تن از زندانبانها بخصوص بخشی قاتل زهرا کاظمی با باتوم و گاز اشک آور مورد شکنجه قرار گفتم . اکنون نیز در شرایطی بسیار سخت و در محیط بسیار خشن و خطرناکی نگهداری می شوم.

و امید به شرایط بهتر هر لحظه کم رنگ تر می شود.

زندانی سیاسی بهروز جاوید طهرانی

زندان رجائی شهر کرج بند 1 سالن 1

2 بهمن 1388خورشیدی