بنیاد عبدالرحمن برومند

سوسن طهماسبی بر فشارهای روزافزون علیه فعالان و روزنامه نگاران زن تاکید می کند

(نیویورک) - امروز سوسن طهماسبی، دریافت کننده جایزه معتبر آلیسون دفورژ برای فعالیت خستگی نا پذیر در سال ۲۰۱۰ جایزه خود را به نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق بشر هم اکنون دربند و دیگر فعالان زن در بند اهدا کرد. اهدای این جایزه به طهماسبی از طرف دیده بان حقوق بشر برای اقدامات شجاعانه اش در راستای ترفیع و ارتقای جامعه مدنی و حقوق زنان در ایران است.

طهماسبی نسبت به وضعیت نامساعد نسرین ستوده ابراز نگرانی کرد. نسرین ستوده از روز ۳۱ اکتبر در اعتراض به حبس در سلول انفرادی دست به اعتصاب غذا زده و از خوردن غذا و حتی نوشیدن آب امتناع کرده است. وی در روز ۴ سپتامبر بازداشت شده بود. مقامات قضایی ستوده را به جرایم متعدد علیه امنیت ملی متهم کرده اند، اما هیچ اطلاعاتی در رابطه با اساس این اتهامات مشخص نکرده اند.

طهماسبی گفت: «نسرین ستوده زندگی خود را وقف دفاع از حقوق متهم کرده و در این راه خطرات بسیاری را برای خود و خانواده خود متحمل شده. او هم اکنون فقط به دلیل عدم تمایل به مصالحه و سازش با مسئولان در مراحل دفاع از حقوق موکلانش پشت میله های زندان به سر می برد».

مقامات زندان مانع ملاقات ستوده با همسر و وکیلش شده اند. طهماسبی اظهار داشت که سلامتی ستوده در خطر جدی بوده و او نیاز حیاتی به اقدامات فوری پزشکی دارد.

از سال ۲۰۰۵ و به خصوص بعد از مناقشات انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن سال ۲۰۰۹، دولت ایران فشارها را بر فعالان جامعه مدنی و مدافعان حقوق زنان که علیه قوانین تبعیض آمیز مبارزه می کنند افزایش داده است. دولت همچنین تعدادی از فعالان کمپین یک میلیون امضا که با هدف تغییر قوانین تبعیض آمیز فعالیت می کنند را مورد بازداشت قرار داده است.

سارا لی ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه دیده بان حقوق بشر می گوید: «امروز فعالان زن زندانی در ایران شامل مدافعان حقوق زنان و حقوق بشر، وکلا، روزنامه نگاران و دانشجویان می شوند و همگی با عامل مشترک دستیابی به عدالت خود و خانواده هایشان و اعتبارشان را به مخاطره انداخته اند».

طهماسبی از وضعیت سه زن دیگر که به دلیل فعالیت هایشان در زندان به سر می برند نیز ابراز نگرانی شدید کرد:

• بهاره هدایت، اولین دبیر کمیسیون زنان دفتر اتحادیه دانشجویی دفتر تحکیم وحدت و اولین (و تاکنون تنها) زن برگزیده کمیته مرکزی سازمان ملی دانشجویان بود. مقامات او را در ۳۰ دسامبر سال ۲۰۰۹ دستگیر و متهم به جرایم متعدد علیه امنیت ملی شامل «تبلیغ علیه نظام»، «بر هم زدن نظم عمومی»، «شرکت در تجمع های غیرقانونی»، و «توهین به رئیس جمهور» کردند. بهاره هدایت در ماه مه سال ۲۰۱۰ از سوی قاضی مقیسه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به نه سال و نیم زندان به دلیل فعالیت هایش برای احقاق حقوق زنان و دانشجویان محکوم شد. دادگاه تجدید نظر در ژوئیه سال ۲۰۱۰ محکومیت وی را تایید کرد. بهاره هدایت از زمان بازداشت تا کنون در زندان به سر می برد و هم اکنون دوره محکومیت خود را سپری می کند.

• ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار برجسته و فعال حقوق زنان است. نیروهای امنیتی او و همسرش را در روز ۲۰ ژوئن سال ۲۰۰۹ در منزلشان دستگیر کردند. مقامات قضایی بنی یعقوب را به «تبلیغ علیه نظام» از طریق فعالیت های روزنامه نگاری اش متهم کرده و او را بعد از دو ماه زندان به قید ضمانت و به صورت موقت آزاد کردند. شوهر وی، بهمن احمدی امویی، هم اکنون در حال گذراندن پنج سال محکومیت در رابطه با اتهامات متعدد علیه امنیت ملی برای فعالیت های روزنامه نگاری اش می باشد. دادگاه انقلاب در ۸ ژوئن سال ۲۰۱۰ بنی یعقوب را به یک سال حبس و ۳۰ سال محرومیت از فعالیت روزنامه نگاری محکوم کرد. دادگاه تجدید نظر در اواخر اکتبر حکم دادگاه بدوی را مورد تایید قرار داد. بنی یعقوب هنوز دوره محکومیش را شروع نکرده است.

• شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشری است که با کمیته گزارشگران حقوق بشر همکاری می کرد. نیروهای امنیتی او را در ۲۰ دسامبر سال ۲۰۰۹ و هنگامی که وی با چندین نفر از همراهانش در حال آماده شدن برای سفر با اتوبوس برای شرکت در مراسم ختم آیت الله العظمی منتظری (روحانی دگراندیش منتقد دولت) بودند بازداشت کردند. مقامات قضایی او را به «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم»، «تبلیغ علیه نظام» و «محاربه » متهم کردند. محاربه، جرم تعریف شده مبهم به معنای دشمنی با خدا است و ممکن است مجازات مرگ را به همراه داشته باشد و اغلب برای افرادی تعیین می شود که متهم به وابستگی به سازمانی هستند که اقدامات مسلحانه علیه کشور انجام می دهد. دادگاه انقلاب در ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۱۰ نظرآهاری را به شش سال حبس در تبعید در زندان شهر ایذه، محکوم کرد. وکیل نظرآهاری درخواست تجدید نظر در این حکم را کرده است.

طهماسبی، همچنین نگرانی اش را نسبت به وضعیت دیگر فعالان زن و روزنامه نگارانی بیان نمود که حکم زندان شان را دریافت کرده اند. این زنان عبارتند از:  

• عالیه اقدام دوست، فعال حقوق زنانی که به دلیل شرکت در تجمع مسالمت آمیز حقوق زنان در میدان هفت تیر تهران در روز ۱۲ ژوئن سال ۲۰۰۶ به سه سال زندان محکوم شده است و هم اکنون در حال سپری کردن دوران محکومیت خود می باشد.
• شبنم مددزاده، نایب دبیر شورای تحکیم وحدت، یک سازمان ملی دانشجویی، می باشد. مقامات قضایی او و برادرش را در ۲۰ فوریه سال ۲۰۰۹ دستگیر کردند. مقامات قضایی آنها را به «محاربه» یا دشمنی با خدا و «تبلیغ علیه نظام» در رابطه با فعالیت های دانشجویی محکوم کردند. در فوریه سال ۲۰۱۰، یک سال پس از بازداشت و حبس آنها، شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه آنها را به پنج سال زندان محکوم نمود. مقامات زندان مددزاده را در روز ۲ اوت ۲۰۱۰ به زندان رجایی شهر در کرج که شرایط بسیار نامطلوبی دارد انتقال دادند. آنها درخواست خانواده وی را برای مرخصی درمانی نپذیرفته اند اگرچه مددزاده از بیماری های جسمانی زیادی رنج می برد.
• مهدیه گلرو، فعال دانشجویی و عضو کمیته دفاع از حق تحصیل دانشجویانی که به دلیل فعالیت سیاسی شان از ادامه تحصیلات دانشگاهی ممنوع شده اند می باشد. او از ۳ نوامبر سال ۲۰۰۹ در زندان به سر می برد. دادگاه انقلاب در آوریل سال ۲۰۱۰ او را به جرم «اقدام علیه امنیت ملی» محکوم به ۲۸ ماه زندان نمود. با وجود اینکه او از مشکلات گوارشی رنج می برد مقامات زندان به وی اجازه مرخصی موقت درمانی نداده اند.
• ژیلا ترمسی، از اعضای گروه مادرانی که به بازداشت فرزندانشان اعتراض می کنند در روز ۹ اکتبر سال ۲۰۱۰ بعد از یورش نیروهای امنیتی به منزلش در تهران به همراه دخترش دستگیر شد. دختر ترمسی بعد از ۱۲ روز بازداشت آزاد گردید اما ترمسی همچنان در زندان به سر می برد و تاکنون به خانواده اش اجازه ملاقات نداده اند. ژیلا ترمسی به گروه «مادران عزادار» ملحق شده بود تا به ادامه بازداشت و حبس پسرش اعتراض کند. «مادران عزادار» که اخیرا نام خود را به «مادران پارک لاله» تغییر داده اند، یک گروه مدنی برپا شده در ژوئن سال ۲۰۰۹ است که شامل مادرانی که فرزندان شان را طی خشونت های تحت امر دولت پس از درگیری ها و مناقشات انتخابات ۱۲ ژوئن از دست دادند می باشد. این گروه اعتراض های سکوت خود را در پارک لاله تهران برگزار می کردند اما اکنون نیروهای امنیتی مانع ادامه این اقدام شده اند.
• اکرم زینالی،از اعضای دیگر «مادران عزادار» است که همراه با دخترش توسط نیروهای امنیتی که در روز ۹ اکتبر سال ۲۰۱۰ به منزل او در تهران یورش بردند دستگیر شد. دختر وی بعد از ۱۲ روز آزاد شد اما زینالی همچنان در زندان به سر می برد. اکرم زینالی همچنین مادر سعید زینالی دانشجویی که ۱۱ سال پیش به دنبال اعتراضات ناگهانی دانشگاه تهران دستگیر شد می باشد. او از آن زمان ناپدید شده است و مادرش همچنان بعد از سالها در تلاش برای کشف سرنوشت وی می باشد.
• فاطمه مسجدی،عضو کمپین یک میلیون امضا در شهر قم که جهت ترفیع و ارتقای حقوق زنان فعالیت می کرد. دادگاه در تاریخ ۲۹ اوت ۲۰۱۰ او را به دلیل «تبلیغ علیه نظام» و حمایت از «گروه فمینیستی مخالف نظام» به یک سال زندان محکوم کرد. وکیل مدافع مسجدی هم اکنون درخواست تجدید نظر در محکومیت او را داده است و وی هنوز دوره زندان خود را شروع نکرده است.
• مریم بیدگلی،عضو دیگر کمپین یک میلیون امضا در شهر قم که در زمینه حقوق زنان فعالیت می کرد. او به همراه مسجدی دستگیر و به دلیل همان اتهامات به یک سال زندان محکوم شد. وکیل او هم اکنون درخواست تجدید نظر در محکومیت او را داده است و وی هنوز دوره زندان خود را شروع نکرده است.
• مهسا امرآبادی، روزنامه نگاری که نامه ای سرگشاده به صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه، نوشت و در آن دستگیری ها و حبس روزنامه نگاران از سوی دولت، از جمله شوهرش مسعود باستانی را مورد انتقاد قرار داد. در اکتبر سال ۲۰۱۰، قاضی مقیسه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب او را به یک سال زندان به دلیل «اقدام علیه امنیت ملی» در رابطه با مصاحبه ها و گزارش هایش در مورد سرکوب روزنامه نگاران بعد از انتخابات محکوم کرد. او هنوز درخواست تجدید نظر در حکم خود را نکرده و دوره محکومیت او هنوز شروع نشده است.
• هنگامه شهیدی، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان که در روز ۱۵ نوامبر ۲۰۰۹ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به شش سال زندان محکوم گردید. نیروهای امنیتی او را در تاریخ ۳۰ ژوئن سال ۲۰۰۹ در تهران دستگیر و به اتهامات متعدد علیه امنیت ملی از جمله «شرکت در تجمعات غیرقانونی»، «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به ریاست جمهوری» محکوم کردند. بعد از درخواست و پافشاری خانواده اش، مقامات او را به صورت موقت در روز ۲۸ اکتبر از زندان آزاد کردند تا بتواند تحت درمان های پزشکی برای بیماری های جسمانی از جمله مشکلات قلبی اش قرار بگیرد.

طهماسبی از مقامات ایرانی خواست تا افرادی را که هم اکنون در حال گذراندن دوره محکومیت خود در زندان و یا در بازداشت موقت هستند، از جملهنازنین خسروانی روزناهه نگاری که توسط نیروهای امنیتی هفته گذشته بازداشت شد، آزاد کنند و محکومیت تمام زنانی را که به آنها اشاره شده ملغی سازند.