بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

حسین اخترزند‍‍

درباره

سن: ۳۳
ملیت: ايران
مذهب: احتمال قوی اسلام
وضعیت تأهل: نامعلوم

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۲۵ خرداد ۱۳۸۸
محل: اصفهان، استان اصفهان، ايران
نحوه کشته‌شدن: نحوه دیگر اعدام خودسرانه
اتهامات: اتهام نامعلوم
سن در زمان ارتکاب جرم انتسابی: ۳۳

ملاحظات

در جریان اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ توسط نیروهای بسیج از طبقه سوم ساختمان به پایین پرتاب شد.

اطلاعات مربوط به کشته شدن آقای حسین اخترزند فرزند مرتضی از سایتهای اینترنتی موج سبز آزادی (۱۶ شهریور ۱۳۸۸)، جنبش راه سبز (جرس) (۲۷ مرداد ۱۳۸۸و ۲۱ خرداد ۱۳۹۰)، کودتانیوز (۶ مرداد ۱۳۸۸)، نوروز (۵ مرداد ۱۳۸۸) و یاری نیوز (۲۷ خرداد ۱۳۸۸) بدست آمده است. 

آقای اخترزند متولد ۲۷ آذر ماه سال ۱۳۵۵ در شهر اصفهان بود. آقای اخترزند پس از درگذشت پدرش، تنها نان آور خانواده‌ بود.  دوستانش او را انسانی عمیق با نگاهی جالب به مسایل اجتماعی و سیاسی می‌شناختند.

آقای اخترزند در هنگام مرگ ۳۳ ساله بود.  

مرگ  آقای حسین اخترزند

آقای اخترزند به دنبال درگیری‌های پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ در شهر اصفهان کشته شد.

بنا به روایت شاهدان عینی، آقای اخترزند در روز ۲۵ خرداد ۱۳۸۸، بعد از کار به سمت دروازه شیراز در حرکت بود. در دروازه شیراز، عده‌ای بسیجی و لباس شخصی مردم را مورد حمله قرار داده بودند و حدود ١۵ نفر از درب پارکینگ یک مجتمع پزشکان (واقع در دروازه شیراز، بن بست هاله) وارد ساختمان شده و هر کدام به طبقه و یا اتاقی پناه بردند. نیروهای بسیجی، آقای اخترزند را در پشت بام طبقه سوم گرفته و مورد ضرب و شتم قرار دادند و سپس او را از طبقه‌ سوم به پایین پرتاب کردند. هر چند پیکر نیمه جان آقای اخترزند با تلاش مردم به بیمارستان منتقل شد، اما در اثر شدت جراحات، ساعتی بعد در مقابل چشمان مادر و خواهر و برادرانش جان سپرد. (جنبش راه سبز (جرس) و کودتانیوز)

بر طبق شواهد موجود، آقای اخترزند پس از ضرب و شتم توسط ماموران تعمدأ به پایین ساختمان پرتاب شد. در تصاویر منتشر شده از جسد آقای اخترزند، آثار ضرب و شتم و جراحات بر روی صورت و بدنش، خصوصا دست راست او کاملا مشهود است. همچنین بنابه شهادت یکی از برادران آقای اخترند، در گواهی‌ پزشکی قانونی به «آثار برخورد شدید جسم سخت خارجی در چند نقطه بدن» اشاره شده است. (موج سبز آزادی)

خلاصه رویدادهای ایران پس از انتخابات ۱۳۸۸

پس از اعلام پیروزی مجدد محمود احمدی‌نژاد با اکثریت ٦٣/٦٢ درصدی آرا در دهمین دوره انتخابات رییس جمهوری ایران، که در تاریخ جمعه ٢٢ خرداد ١٣٨٨ برگزار شد، اعتراضهای سراسری مردم به نتیجه انتخابات شروع شد. سرویس پیامک تلفنهای همراه در ایران، از ساعت ١١ شب پنج‌شنبه (٢١ خرداد ١٣٨٨) قطع شد. این اختلال در سرویس پیامک در طول برگزاری انتخابات و تا دهم تیرماه ادامه داشت. در هنگام برگزاری انتخابات، جانشین فرمانده نیروی انتظامی ایران اعلام کرد که تجمع هوادارن نامزدهای ریاست جمهوری در تمام کشور غیرقانونی است. عصر همان روز مانوری به نام مانور اقتدار در میدانهای مختلف شهر تهران و با هدف «برقراری نظم و امنیت در شعب و صندوق‌های اخذ رأی» در تهران انجام شد. در حالی که وزیر کشور ایران گفته بود اعلام تدریجی نتایج انتخابات ریاست جمهوری این کشور پس از اذان صبح (حدود ساعت چهار صبح) آغاز خواهد شد، رئیس ستاد انتخابات کشور کمی پس از نیمه شب اعلام نتایج را آغاز کرد.

پس از اعلام نتیجه، مردم با اعتقاد بر اینکه تقلب انجام گرفته است در روز ٢٣ خرداد به خیابانها آمدند و اعتراض خود را ابراز داشتند. موسوی، کروبی و رضایی، رقیبان احمدی نژاد در این انتخابات، اعلام کردند که تخلفات زیادی در انتخابات انجام گرفته است و به نتیجه اعتراض کردند. آنها شکایت خود را به شورای نگهبان ارایه کردند و خواستار ابطال انتخابات و برگزاری انتخابات مجدد شدند. در عین حال، ولی فقیه ایران، آیت الله خامنه‌ای قبل از بررسی نتیجه توسط شورای نگهبان، پیروزی محمود احمدی نژاد را تبریک گفت. تعداد زیادی از افرادی که در ستادهای انتخاباتی کروبی و موسوی فعالیت داشتند بازداشت شدند.

روز ۲٥ خرداد، راهپیمایی بی‌سابقه‌ای در خیابانهای مرکزی تهران برگزار شد. به نقل از شهردار تهران، گفته می‌شود حدود سه ملیون نفر در این راهپیمایی شرکت کرده‌اند. درهنگام پایان گرفتن راهپیمایی، عده‌ای از مردم توسط  نیروهای شبه‌نظامی، کشته و زخمی شدند. دولت ایران برای جلو گیری از انتشار اخبار، خبرنگاران خارجی را اخراج کرد و خبرگزاریها را از فرستادن اخبار منع نمود.  در سه روز بعد نیز، راهپیمایی‌های گسترده و آرام با شرکت معترضان در تهران برگزار شد. به دنبال اعلام حمایت آیت‌الله خامنه‌ای از احمدی‌نژاد در نماز جمعه ٢٩ خرداد ١٣٨٨ و هشدار وی به معترضان مبنی بر اینکه مسئولیت هرج و مرج و تبعات آن به عهده خودشان است، که سازمان عفو بین الملل آن را «مشروعیت بخشیدن به اعمال خشونت توسط نیروهای انتظامی» برای سرکوب معترضان خواند، سرکوبها صورت جدیدی به خود گرفت. در روز ۳۰ خرداد و پس از آن، پلیس و نیروهای شبه‌نظامی به سرکوب معترضان پرداختند. هر گونه تجمع مردمی غیر قانونی اعلام شد و توسط پلیس و لباس شخصیها به خشونت کشیده شد.

نیروهای شبه نظامی موسوم به لباس شخصی، گروههایی هستند که در جریان تجمعها و فعالیتهای صنفی، دانشجویی، انتخاباتی واعتراضی برای سرکوب مردم استفاده می‌شوند. از اینکه این گروهها چگونه سازماندهی می‌شوند یا از چه کسانی دستور می‌گیرند، اطلاعات زیادی در دست نیست. این نیروها لباس معمولی بر تن می‌کنند و فاقد یونیفرم مشخص هستند. آنها گاه با چوب و چماق و گاه با زنجیر و چاقو یا با باتون و اسلحه گرم تجهیز می‌شوند و زمانی که حکومت قصد سرکوب مردم را دارد ظاهر می‌شوند. آنچه روشن است، اینست که نیروهای انتظامی اگر با آنها همراهی نکنند، هیچ واکنشی برای مهار خشونت آنها نشان نمی‌دهند و لباس شخصی‌ها آزادانه در میان نیروهای انتظامی رفت و آمد می‌کنند و در برابر پلیس اقدام به ضرب و شتم وحشیانه معترضان می‌کنند. در جریان حوادث پس از انتخابات خرداد ماه ١٣٨٨، مردم با قرار دادن عکس این افراد در اینترنت، تعدادی  از آنها را شناسایی کردند و مدارکی دال بر رابطه این افراد با بسیج، سپاه پاسداران و نیروهای اطلاعاتی ارایه دادند. در بیست پنجم شهریور ماه ۱۳۸۸ جانشین فرمانده سپاه سيدالشهداء استان تهران شرکت فعال نیروی مقاومت بسیج و نقش تعیین کننده آنها را در سرکوب مردم تایید کرد و گفت: «بسيجی‌ها با حضور خود در حوادث اخير چشم فتنه‌گران را كور كردند و بايد از آن‌ها قدردانی شود... دشمنان اسلام با غبارآلود كردن فضا می‌خواستند در حوادث اخير سوءاستفاده كنند اما به حمدالله با روشنگری مقام معظم رهبری در مقابل اين فتنه پيروز شدیم.»  وی همچنین تأکید کرد که: «جوانان غيور و ولايت‌مدار بسيجی كه نسل دوم و سوم انقلاب بودند در اين صحنه موفق شدند و پيروز ميدان بودند».

در جریان اعتراضات خسارتهایی به اموال شهروندان وارد شد. در آن زمان، مقامهای مسئول و رادیو و تلویزیون دولتی سعی کردند این تخریبها را به معترضان نسبت دهند و سرکوب را توجیه کنند. این در حالی بود که عکسهای و فیلمهایی در اینترنت منتشر شد که نیروهای انتظامی را در حال تخریب، در خیابانهای فرعی و جاهای خلوت و دور از جریان اعتراضهای مردمی نشان می‌دادند. همچنین فرمانده نيروی انتظامی جمهوری اسلامی در تاریخ ٢٨ مهر ١٣٨٨ در همایش عمومی فرماندهان و مدیران فرماندهی انتظامی تهران بزرگ، تخریب اموال شهروندان توسط نیروهای انتظامی را اذعان داشت و مسئولیت آنرا پذیرفت.

اطلاع دقیقی از تعداد کشته شدگان، زخمیها و ناپدید شده‌ها در دست نیست. بنا بر گزارشهای مختلف، تعداد قربانیان این راهپیماییها در سراسر ایران، صدها نفر است که نام بیش از ٧٠ نفر گزارش شده است. همچنین مقامهای مسئول، خانواده برخی از قربانیان را تهدید کرده‌اند که سکوت اختیار کنند و با رسانه‌‌ها مصاحبه نکنند. گفته می‌شود که شرایط پس دادن جسد به خانواده‌ها، عوض کردن علت فوت در گواهی پزشکی قانونی به علل طبیعی مانند سکته قلبی و...، سلب حق شکایت از بستگان کشته شده‌ها و خودداری از برگزاری مراسم یادبود برای عزیزانشان بوده است. بر طبق اعلام منابع دولتی، پس از ۲۲ خرداد، بیش از ٤٠٠٠ نفر در سراسر کشور بازداشت شدند که تعداد کثیری در بازداشتگاه کهریزک بدون رعایت حقوق زندانیان و حداقل امکانات بهداشتی نگهداری شدند. گزارشهای متعددی در مورد خشونت، شکنجه و تجاوز به بازداشت شدگان منتشر شده است. تعدادی از بازداشت شدگان در اثر ضرب و شتم در دوران بازداشت و شرایط سخت و طاقت فرسا و شکنجه‌هایی که در  زندان کهریزک متحمل شدند، جان سپردند.

واکنش مسئولان

علیرغم تلاش مقام‌های امنیتی استان اصفهان در کنترل خانواده و دفن بی سر و صدای جنازه آقای اخترزند، خبر درگذشت ایشان خیلی سریع در اصفهان منتشر و مراسم ختم او نیز با حضور گسترده مردم و رئیس ستاد انتخابات میرحسین موسوی در اصفهان برگزار شد. (جنبش راه سبز (جرس) و کودتانیوز)

اداره آگاهی و مقامات قضایی و امنیتی اصفهان با رد هرگونه دخالت ماموران (نظامی و شبه نظامی) در مرگ آقای اخترزند، این حادثه را ناشی از «غفلت» آقای اخترزند در حرکت بر روی ایرانیت‌های ‍پوسیده عنوان کردند. همچنین فرمانده یگان ویژه پلیس اصفهان در اظهارنظری اعلام کرد که آقای اخترزند در اثر مصرف مواد مخدر(شیشه) از طبقه سوم به پایین افتاده است. (موج سبز آزادی)

واکنش خانواده

شکایتی از سوی خانواده آقای اخترزند از نیروی انتظامی  و بسیج در شعبه پنجم بازپرسی مطرح شد که با دخالت ماموران، بررسی این پرونده با تاخیر فراوان صورت گرفت. در ابتدا ماموران کوشیدند با حادثه جلوه دادن مرگ آقای اخترزند پرونده را مختومه اعلام کنند. (موج سبز آزادی)

بنابر اطلاعات موجود، نیروهای امنیتی فشار زیادی بر خانواده آقای اخترزند وارد کردند. آنها به خانواده اعلام کردند در صورتی جنازه را تحویل می‌دهند که به همه اعلام کنند که آقای اخترزند در اثر تصادف کشته شده است. در تمام مراحل کفن و دفن نیروهای امنیتی حضور داشتند و حتی قاری قرآن و مداح نیز از طرف خودشان بودند و در موقع حمل تابوت، جمعیت را از گفتن الله اکبر منع کردند. مراسم ختم در کتنرل کامل امنیتی برگزار شد و حتی از خواندن زیارت و دعا نیز جلوگیری بعمل آمد. (موج سبز آزادی)

دو سال پس از کشته شدن آقای اخترزند، خانواده‌اش ضمن اعلام بی‌نتیجه ماندن پیگیریهایشان، اظهار داشتند که برای ادامه زندگی در شهرستان چاره‌ای جز ادامه دادن به سکوت دو ساله خود ندارند و کماکان سکوت اختیار خواهند کرد. (جنبش راه سبز)

تصحیح و یا تکمیل کنید