شامل اعلامیه ها، میثاق ها ، کنوانسیون ها و پروتکل هایی است که احقاق حقوق طبیعی انسان را در حوزه های سیاسی، قضایی ، اجتماعی، اقتصادی و خصوصی تنظیم و تضمین می کنند. این اسناد بخشی از میراث حقوقی مشترک بشریت است و حتی اگر از جایگاه و اهمیت حقوقی یکسانی برخوردار نباشند ازنظر اخلاقی و انسانی به یکسان لازم الاجرا هستند. آشنایی شهروندان ایرانی و غیر ایرانی با این حقوق بی تردید به پیشبرد و تحقق آن در ایران و نیز دردیگر نقاط جهان کمک خواهد نمود. شماری از این اسناد برای نخستین بار به زبان فارسی ترجمه شده و در اختیار عموم قرار گرفته است. دولت ایران در سال ۱۹۴۸ به اعلامیه جهانی حقوق بشر رأی مثبت داد و از آن زمان تا کنون " با اذعان به این که بر طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر کمال مطلوب انسان آزاد رهایی یافته ازترس و فقر فقط در صورتی حاصل می شود که شرایط تمتع هرکس از حقوق مدنی و سیاسی خود و همچنین از حقوق اقتصادی -اجتماعی و فرهنگی ایجاد شود"، و طبق منشور ملل متحد خود را ملزم به حمایت از و ترویج احترام جهانی و مؤثر رعایت حقوق و آزادی های بشر نمود.