در ۲۰ فروردین ۱۴۰۴، بیش از ۳۰ سال پس از بمب‌گذاری در مرکز جامعه یهودیان، «انجمن همیاری اسرائیلی - آرژانتینی» آمیا (AMIA) در بوئنوس آیرس، دادستان اصلی پرونده خواستار صدور حکم بازداشت برای بالاترین مقام تصمیم‌گیرنده در جمهوری اسلامی ایران شده است.

در بهار امسال، همانند هر سال از سال ۱۳۹۰ تاکنون، قرار است شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد دربارهقطعنامه‌ای رأی‌گیری کند که به موارد جدی و مستمر نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد. دراواخر اسفند ۱۴۰۳، جمهوری اسلامی ایران برای تاثیرگذاری بر نتیجه این رأی‌گیری، سندی با عنوان «گزارش دوم کمیته ویژه بررسی ناآرامی‌های ۱۴۰۱» را به‌صورت گسترده میان کشورهای عضو پخش کرده است.

جمهوری اسلامی ایران از زمان تأسیس در سال ۱۳۵۷، همواره از خشونت و تهدید برای سرکوب منتقدان و پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کرده است—و هیچ قاره‌ای از این رویه در امان نمانده است. یافته‌های پژوهش بنیاد عبدالرحمن برومند درباره سرکوب فراملی، تصویری نگران‌کننده ارائه می‌دهد؛ رهبران ایران نه‌تنها ایرانیان مقیم خارج، بلکه اتباع خارجی را نیز بدون هیچ‌گونه پیامد حقوقی در سراسر جهان مورد هدف قرار داده‌اند. امروز، بنیاد برومند مستند «شاهد C» را منتشر می‌کند—مستندی که در سال ۲۰۱۱ از تلویزیون ملی سوئیس پخش شد و به بررسی ترور یکی از مخالفان جمهوری اسلامی در ژنو در سال ۱۳۶۹ می‌پردازد.