بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
امید، یادبودی در دفاع از حقوق بشر در ایران
یک سرگذشت

داریوش رضازاده

درباره

سن: ۲۴
ملیت: ايران
مذهب: بدون باور مذهبی
وضعیت تأهل: مجرد

مورد

تاریخ کشته‌شدن: ۳۱ تیر ۱۳۶۰
محل: زندان اوين، تهران، استان تهران، ايران
نحوه کشته‌شدن: تيرباران
اتهامات: اتهام نامعلوم

ملاحظات

اطلاعات درباره آقای داریوش رضازاده، فرزند رضا، از طریق گفتگو با یکی از اعضای خانواده او به دست آمده است. خبر اعدام وی و ١٤ نفر دیگر در روز نامه کیهان شماره ١١٣٤٠ به تاریخ چهارشنبه ٣١ تیر ماه ١٣٦٠ هم به چاپ رسید. هویت محکومین از سوی روابط عمومی دادستانی جمهوری اسلامی ایران در اختیار رسانه‌های گروهی قرار گرفت. آقای رضازاده یکی از ٤۳٠ نفری است که نامشان در لیست «شهدای سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر» در سایت اینترنتی اندیشه پیکار منتشر شده است. اطلاعاتی درباره او در نشریه پیکار، ارگان سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر، شماره ١٢١ مورخ دوشنبه ١٣ مهر ماه ١٣٦٠ نیز آمده است. همچنین در ضمیمه شماره ۲٦۱ نشریه مجاهد، چاپ سازمان مجاهدین خلق ایران به او اشاره شده است (۱٥ شهریور ۱۳٦٤).

آقای داریوش رضازاده در سال ١٣٣٦ در تبریز متولد شد. پدرش مغازه عکاسی داشت و زمانی هوادار حزب توده بود. فضای حاکم بر خانواده او غیرمذهبی و ضد حکومت شاه بود؛مثلاً پدرش هرگز حاضر نشده بود پرچم تاج و شیر و خورشید را در مغازه‌اش نصب کند. بعد از انقلاب ١٣٥٧ هم فضای ضد جمهوری اسلامی در خانه حاکم شد.

داریوش رضازاده تحصیلات مدرسه و دانشگاه را در تبریز گذراند و دوره لیسانس را در رشته طراحی صنعتی در دانشگاه تبریز به پایان رساند. داریوش آدم بسیار آرامی بود. او و دختر جوانی که همدیگر را بسیار دوست داشتند، نامزد بودند. وی فعالیت سیاسی – تشکیلاتی را از زمان انقلاب ٥٧ و در دانشگاه تبریز آغاز کرد و به سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر پیوست. بعدها او به تهران منتقل شد و در بخش انتشارات این سازمان فعالیت می‌کرد.

خواهر ١٥ ساله آقای رضازاده نیز به اتهام هواداری از سازمان پیکار در سال ١٣٦٠ دستگیر شد و مدت پنج سال در زندان بود.

سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در سال ۱۳٥۷ از اعضای مارکسیست ـ لنینیست منشعب از سازمان مجاهدین خلق تشکیل شد. نفی مشی چریکی و نفی مشی حزب توده از اصول این تشکیلات بود. سازمان پیکار شوروی را «سوسیال امپریالیست» و چین را منحرف از اصول مارکسیسم - لنینیسم می‌دانست و با تمامی جناحهای رژیم جمهوری اسلامی مخالف بود. این سازمان با پیوستن بخش بزرگی از گروه‌های دیگر موسوم به «خط سه» به بزرگترین تشکیلات این جریان مبدل گشت. در سال ۱۳٦۰ سازمان پیکار دچار انشعابات درونی شد که همزمان بود با موج سرکوب گروه‌های مخالف رژیم. ضربات ناشی از این سرکوبها و انشعابات منجر به تلاشی تشکیلات و پراکندگی هواداران آن گردید به طوری که دیگر نتوانست به حیات سیاسی خود ادامه دهد.

دستگیری و بازداشت

در تیر ماه ١٣٦٠ پاسداران به خانه‌ای که آقای رضازاده و چند نفر دیگر، کار چاپ نشریه پیکار را انجام می‌دادند، حمله و همگی آنها را دستگیر کردند و به زندان اوین بردند. از زمان دستگیری تا اعدام وی و دوستانش چند روز بیشتر طول نکشید. دستگیری او را به خانواده اطلاع ندادند (مصاحبه).

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه در دست نیست.

اتهامات

دادستانی انقلاب اتهامات آقای رضازاده را در اختیار رسانه‌ها نگذاشت.

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست.

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست.

حکم

به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مرکز آقای داریوش رضازاده و ١٤ نفر دیگر در ٣١ تیر ١٣٦٠ در زندان اوین تیرباران شدند. آنها در خاوران دفن شده‌اند. خانواده رضازاده از اعدام فرزندشان از طریق روزنامه مطلع شدند. او ٢٤ ساله بود.

مامورین جمهوری اسلامی از حضور خانواده‌ها در گورستان خاوران ممانعت به عمل می‌آورند و خانواده‌هایی را که به آنجا می‌روند، مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. خانواده رضازاده هم از این آزارها در امان نبودند. یک بار در دهه ١٣٦٠، مامورین امنیتی لباس شخصی، به ماشینهای پارک شده جلوی در خاوران حمله کردند. آنها سقف ماشین پدر داریوش را کاملاً خراب کردند. خاوران در سال ١٣٨٨ به طور کلی تخریب شد.

تصحیح و یا تکمیل کنید