بنیاد عبدالرحمن برومند

برای حقوق بشر در ایران

https://www.iranrights.org
ترویج مدارا و عدالت به کمک دانش و تفاهم
مدافعان در معرض خطر

حسین دائمی
بنیاد عبدالرحمن برومند
۲۳ آبان ۱۴۰۰
ویدئیو

متاسفانه در روزهای گذشته خبری منتشر شده است در رسانه‌های داخلی و من چون هیچ علاقه‌ای به رسانه‌های داخلی ندارم دوستانم برای من فرستادند. عنوان این گزارش این بود که یکی از گزارشگران سازمان ملل توییتی برای ایران زده بوده که دو ماه است آتنا دائمی ممنوع التلفن است و از حکومت ایران خواسته بود که تلفن در اختیارش قرار بدهند که بتواند با خانواده‌اش تماس برقرار کند.

متاسفانه ستاد حقوق بشر ایران در جواب این گزارشگر سازمان ملل عنوان کرده بود که آتنا دائمی هفت ماه است که در استان گیلان زندانی است، در این هفت ماه ۳۴ بار با خانواده‌اش ملاقات داشته است و هیچ گونه محدودیت تلفنی ندارد و راحت می‌تواند با خانواده‌اش ارتباط برقرار کند.

من لازم دانستم در جواب این سازمان حقوق بشر ایران که من نمی‌دانم اصلا کجای آن حقوق بشر است و تا الآن چه کار حقوق بشری انجام داده است برای ملت، برای مردم ایران، در جواب این ستاد حقوق بشر ایران و همچنین در جواب خبرگزاری که این متن و این عنوان را منتشر کرده، خوب جواب من این است که سؤال می‌کنم در این هفت سال کجا بودند این ستاد حقوق بشر و این خبرگزاری‌های داخلی که آن زمان ما در طی این هفت سالی که ما این همه شکنجه روحی-روانی شدیم و حتی یکبار هیچ سراغی از ما نگرفتند، هیچ سؤالی از ما نکردند و هیچ وقت پیگیر نبودند که ببینند ما دردمان چه است، حالا چه شده است که در جواب یک گزارشگر خارجی آمدند چنین عکس‌‌العملی نشان دادند؟

مگر غیر از این است که دختر من هفت سال است که بی‌گناه در زندان است، مگر غیر از این است که دختر من را غیرقانونی، طبق آئین‌نامه سازمان زندان‌ها که می‌گوید باید زندانی در محل سکونت خودش دوران محکومیت خود را طی کند، مگر غیر از این بوده است، چرا دختر من را تبعید کردند به استان گیلان؟ چرا من باید ۸۰۰ کیلومتر راه بروم تا استان گیلان برگردم؟ چرا من هر هفته باید بروم دخترم را رشت ببینم. آیا دختر من نباید در تهران دوران محکومیت خود را طی کند؟ این کار غیرقانونی نیست؟ چرا ۷ ماه است که دختر من باید در استان گیلان باشد؟ چرا کارت تلفن دختر من را از او سلب کردند؟ و خیلی راحت می‌گویند آتنا دائمی تلفنش برقرار است و هیچ منعی بابت ارتباط ندارد. 

الان حدوداً ۸۵ روز است که کارت تلفن دختر من را ازش گرفتند. طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها تلفن آزاد حق هر زندانی است. چرا تلفنش را، کارتش را از او گرفتند و خیلی راحت هم دروغ می‌گویند، می‌گویند آتنا دائمی تلفنش برقرار است و هیچ مشکلی بابت ارتباط ندارد. اگر من امروز دارم این ویدئو را ضبط می‌کنم، در گذشته مصاحبه‌ای انجام دادم، خبری کار کردم، همین بازجوهای داخلی، همین بازجوهای پرونده دختر من، همین دادیار ناظر زندان بارها و بارها از من خواستند که شما چرا با رسانه‌های بیگانه مصاحبه می‌کنید؟ آیا در داخل کشور رسانه‌ای هست که صدای ما را بشنود؟ چرا من باید مجبور باشم با این ویدئو جواب ستاد حقوق بشر ایران و آن گزارشگر محترم را بدهم؟ اگر ما در مملکت خودمان یک گزارشگر داشته باشیم، یک رسانه داشته باشیم، یک روزنامه داشته باشیم که یک سؤال از ما بکند که مشکلتان چیست. الان هم اعلام می‌کنم هر کدام از این گزارشگرها، این رسانه‌ها که مایل به گفتگو با من هستند من هستم خدمتشان.